Yermĭyahu ( ירמיהו) - Geremia 27

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אַל־תִּתְהַלֵּל בְּיֹום מָחָר כִּי לֹא־תֵדַע מַה־יֵּלֶד יֹום	1 لا تفتخر بالغد لانك لا تعلم ماذا يلده يوم.
2 יְהַלֶּלְךָ זָר וְלֹא־פִיךָ נָכְרִי וְאַל־שְׂפָתֶיךָ	2 ليمدحك الغريب لا فمك. الاجنبي لا شفتاك.
3 כֹּבֶד־אֶבֶן וְנֵטֶל הַחֹול וְכַעַס אֱוִיל כָּבֵד מִשְּׁנֵיהֶם	3 الحجر ثقيل والرمل ثقيل وغضب الجاهل اثقل منهما كليهما.
4 אַכְזְרִיּוּת חֵמָה וְשֶׁטֶף אָף וּמִי יַעֲמֹד לִפְנֵי קִנְאָה	4 الغضب قساوة والسخط جراف ومن يقف قدام الحسد.
5 טֹובָה תֹּוכַחַת מְגֻלָּה מֵאַהֲבָה מְסֻתָּרֶת	5 التوبيخ الظاهر خير من الحب المستتر.
6 נֶאֱמָנִים פִּצְעֵי אֹוהֵב וְנַעְתָּרֹות נְשִׁיקֹות שֹׂונֵא	6 امينة هي جروح المحب وغاشة هي قبلات العدو.
7 נֶפֶשׁ בֵעָה תָּבוּס נֹפֶת וְנֶפֶשׁ רְעֵבָה כָּל־מַר מָתֹוק	7 النفس الشبعانة تدوس العسل وللنفس الجائعة كل مر حلو.
8 כְּצִפֹּור נֹודֶדֶת מִן־קִנָּהּ כֵּן־אִישׁ נֹודֵד מִמְּקֹומֹו	8 مثل العصفور التائه من عشه هكذا الرجل التائه من مكانه.
9 שֶׁמֶן וּקְטֹרֶת יְשַׂמַּח־לֵב וּמֶתֶק רֵעֵהוּ מֵעֲצַת־נָפֶשׁ	9 الدهن والبخور يفرحان القلب وحلاوة الصديق من مشورة النفس.
10 רֵעֲךָ [וְרֵעֶה כ] (וְרֵעַ ק) אָבִיךָ אַל־תַּעֲזֹב וּבֵית אָחִיךָ אַל־תָּבֹוא בְּיֹום אֵידֶךָ טֹוב שָׁכֵן קָרֹוב מֵאָח רָחֹוק	10 لا تترك صديقك وصديق ابيك ولا تدخل بيت اخيك في يوم بليتك. الجار القريب خير من الاخ البعيد
11 חֲכַם בְּנִי וְשַׂמַּח לִבִּי וְאָשִׁיבָה חֹרְפִי דָבָר	11 يا ابني كن حكيما وفرّح قلبي فاجيب من يعيّرني كلمة.
12 עָרוּם רָאָה רָעָה נִסְתָּר פְּתָאיִם עָבְרוּ נֶעֱנָשׁוּ	12 الذكي يبصر الشر فيتوارى. الاغبياء يعبرون فيعاقبون.
13 קַח־בִּגְדֹו כִּי־עָרַב זָר וּבְעַד נָכְרִיָּה חַבְלֵהוּ	13 خذ ثوبه لانه ضمن غريبا ولاجل الاجانب ارتهن منه.
14 מְבָרֵךְ רֵעֵהוּ ׀ בְּקֹול גָּדֹול בַּבֹּקֶר הַשְׁכֵּים קְלָלָה תֵּחָשֶׁב לֹו	14 من يبارك قريبه بصوت عال في الصباح باكرا يحسب له لعنا.
15 דֶּלֶף טֹורֵד בְּיֹום סַגְרִיר וְאֵשֶׁת [מִדֹונִים כ] (מִדְיָנִים ק) נִשְׁתָּוָה	15 الوكف المتتابع في يوم ممطر والمرأة المخاصمة سيّان.
16 צֹפְנֶיהָ צָפַן־רוּחַ וְשֶׁמֶן יְמִינֹו יִקְרָא	16 من يخبئها يخبئ الريح ويمينه تقبض على زيت.
17 בַּרְזֶל בְּבַרְזֶל יָחַד וְאִישׁ יַחַד פְּנֵי־רֵעֵהוּ	17 الحديد بالحديد يحدّد والانسان يحدّد وجه صاحبه.
18 נֹצֵר תְּאֵנָה יֹאכַל פִּרְיָהּ וְשֹׁמֵר אֲדֹנָיו יְכֻבָּד	18 من يحمي تينة ياكل ثمرتها وحافظ سيده يكرم.
19 כַּמַּיִם הַפָּנִים לַפָּנִים כֵּן לֵב־הָאָדָם לָאָדָם	19 كما في الماء الوجه للوجه كذلك قلب الانسان للانسان.
20 שְׁאֹול [וַאֲבַדֹּה כ] (וַאֲבַדֹּו ק) לֹא תִשְׂבַּעְנָה וְעֵינֵי הָאָדָם לֹא תִשְׂבַּעְנָה	20 الهاوية والهلاك لا يشبعان وكذا عينا الانسان لا تشبعان.
21 מַצְרֵף לַכֶּסֶף וְכוּר לַזָּהָב וְאִישׁ לְפִי מַהֲלָלֹו	21 البوطة للفضة والكور للذهب كذا الانسان لفم مادحه.
22 אִם תִּכְתֹּושׁ־אֶת־הָאֱוִיל ׀ בַּמַּכְתֵּשׁ בְּתֹוךְ הָרִיפֹות בַּעֱלִי לֹא־תָסוּר מֵעָלָיו אִוַּלְתֹּו׃ פ	22 ان دققت الاحمق في هاون بين السميذ بمدقّ لا تبرح عنه حماقته.
23 יָדֹעַ תֵּדַע פְּנֵי צֹאנֶךָ שִׁית לִבְּךָ לַעֲדָרִים	23 معرفة اعرف حال غنمك واجعل قلبك الى قطعانك.
24 כִּי לֹא לְעֹולָם חֹסֶן וְאִם־נֵזֶר לְדֹור [דֹור כ] (וָדֹור׃ ק)	24 لان الغنى ليس بدائم ولا التاج لدور فدور.
25 גָּלָה חָצִיר וְנִרְאָה־דֶשֶׁא וְנֶאֶסְפוּ עִשְּׂבֹות הָרִים	25 فني الحشيش وظهر العشب واجتمع نبات الجبال.
26 כְּבָשִׂים לִלְבוּשֶׁךָ וּמְחִיר דֶה עַתּוּדִים	26 الحملان للباسك وثمن حقل اعتدة.
27 וְדֵי ׀ חֲלֵב עִזִּים לְלַחְמְךָ לְלֶחֶם בֵּיתֶךָ וְחַיִּים לְנַעֲרֹותֶיךָ	27 وكفاية من لبن المعز لطعامك لقوت بيتك ومعيشة فتاياتك