Isaiah (ישעיה) - Isaia 74

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	Biblia Tysiąclecia
1 מַשְׂכִּיל לְאָסָף לָמָה אֱלֹהִים זָנַחְתָּ לָנֶצַח יֶעְשַׁן אַפְּךָ בְּצֹאן מַרְעִיתֶךָ	1 Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska?
2 זְכֹר עֲדָתְךָ ׀ קָנִיתָ קֶּדֶם גָּאַלְתָּ שֵׁבֶט נַחֲלָתֶךָ הַר־צִיֹּון זֶה ׀ שָׁכַנְתָּ בֹּו	2 Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.
3 הָרִימָה פְעָמֶיךָ לְמַשֻּׁאֹות נֶצַח כָּל־הֵרַע אֹויֵב בַּקֹּדֶשׁ	3 Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
4 שָׁאֲגוּ צֹרְרֶיךָ בְּקֶרֶב מֹועֲדֶךָ שָׂמוּ אֹותֹתָם אֹתֹות	4 Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku Namiotu Spotkania, zatknęli swe proporce.
5 יִוָּדַע כְּמֵבִיא לְמָעְלָה בִּסֲבָךְ־עֵץ קַרְדֻּמֹּות	5 Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko siekiery wśród gąszczów.
6 [וְעֵת כ] (וְעַתָּה ק) פִּתּוּחֶיהָ יָּחַד בְּכַשִּׁיל וְכֵילַפֹּת יַהֲלֹמוּן	6 Wszystkie jego bramy wyłamali razem, zniszczyli toporem i kilofem.
7 שִׁלְחוּ בָאֵשׁ מִקְדָּשֶׁךָ לָאָרֶץ חִלְּלוּ מִשְׁכַּן־שְׁמֶךָ	7 Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia.
8 אָמְרוּ בְלִבָּם נִינָם יָחַד שָׂרְפוּ כָל־מֹועֲדֵי־אֵל בָּאָרֶץ	8 Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń.
9 אֹותֹתֵינוּ לֹא רָאִינוּ אֵין־עֹוד נָבִיא וְלֹא־אִתָּנוּ יֹדֵעַ עַד־מָה	9 Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo,
10 עַד־מָתַי אֱלֹהִים יְחָרֶף צָר יְנָאֵץ אֹויֵב שִׁמְךָ לָנֶצַח	10 jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu?
11 לָמָּה תָשִׁיב יָדְךָ וִימִינֶךָ מִקֶּרֶב [חֹוקְךָ כ] (חֵיקְךָ ק) כַלֵּה	11 Czemu cofasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?
12 וֵאלֹהִים מַלְכִּי מִקֶּדֶם פֹּעֵל יְשׁוּעֹות בְּקֶרֶב הָאָרֶץ	12 Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie.
13 אַתָּה פֹורַרְתָּ בְעָזְּךָ יָם שִׁבַּרְתָּ רָאשֵׁי תַנִּינִים עַל־הַמָּיִם	13 Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu.
14 אַתָּה רִצַּצְתָּ רָאשֵׁי לִוְיָתָן תִּתְּנֶנּוּ מַאֲכָל לְעָם לְצִיִּים	14 Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim.
15 אַתָּה בָקַעְתָּ מַעְיָן וָנָחַל אַתָּה הֹובַשְׁתָּ נַהֲרֹות אֵיתָן	15 Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.
16 לְךָ יֹום אַף־לְךָ לָיְלָה אַתָּה הֲכִינֹותָ מָאֹור וָשָׁמֶשׁ	16 Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś.
17 אַתָּה הִצַּבְתָּ כָּל־גְּבוּלֹות אָרֶץ קַיִץ וָחֹרֶף אַתָּה יְצַרְתָּם	17 Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę.
18 זְכָר־זֹאת אֹויֵב חֵרֵף ׀ יְהוָה וְעַם נָבָל נִאֲצוּ שְׁמֶךָ	18 Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu.
19 אַל־תִּתֵּן לְחַיַּת נֶפֶשׁ תֹּורֶךָ חַיַּת עֲנִיֶּיךָ אַל־תִּשְׁכַּח לָנֶצַח	19 Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki!
20 הַבֵּט לַבְּרִית כִּי מָלְאוּ מַחֲשַׁכֵּי־אֶרֶץ נְאֹות חָמָס	20 Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą.
21 אַל־יָשֹׁב דַּךְ נִכְלָם עָנִי וְאֶבְיֹון יְהַלְלוּ שְׁמֶךָ	21 Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię!
22 קוּמָה אֱלֹהִים רִיבָה רִיבֶךָ זְכֹר חֶרְפָּתְךָ מִנִּי־נָבָל כָּל־הַיֹּום	22 Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
23 אַל־תִּשְׁכַּח קֹול צֹרְרֶיךָ שְׁאֹון קָמֶיךָ עֹלֶה תָמִיד	23 Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników; zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie.