Isaiah (ישעיה) - Isaia 73

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 מִזְמֹור לְאָסָף אַךְ טֹוב לְיִשְׂרָאֵל אֱלֹהִים לְבָרֵי לֵבָב	1 مزمور لآساف‎. ‎انما صالح الله لاسرائيل لانقياء القلب‎.
2 וַאֲנִי כִּמְעַט [נָטוּי כ] (נָטָיוּ ק) רַגְלָי כְּאַיִן [שֻׁפְּכָה כ] (שֻׁפְּכוּ ק) אֲשֻׁרָי	2 ‎اما انا فكادت تزل قدماي. لولا قليل لزلقت خطواتي‎.
3 כִּי־קִנֵּאתִי בַּהֹולְלִים שְׁלֹום רְשָׁעִים אֶרְאֶה	3 ‎لاني غرت من المتكبرين اذ رايت سلامة الاشرار‎.
4 כִּי אֵין חַרְצֻבֹּות לְמֹותָם וּבָרִיא אוּלָם	4 ‎لانه ليست في موتهم شدائد وجسمهم سمين‎.
5 בַּעֲמַל אֱנֹושׁ אֵינֵמֹו וְעִם־אָדָם לֹא יְנֻגָּעוּ	5 ‎ليسوا في تعب الناس ومع البشر لا يصابون‎.
6 לָכֵן עֲנָקַתְמֹו גַאֲוָה יַעֲטָףשִׁ־ית חָמָס לָמֹו	6 ‎لذلك تقلدوا الكبرياء. لبسوا كثوب ظلمهم‎.
7 יָצָא מֵחֵלֶב עֵינֵמֹו עָבְרוּ מַשְׂכִּיֹּות לֵבָב	7 ‎جحظت عيونهم من الشحم. جاوزوا تصورات القلب‎.
8 יָמִיקוּ ׀ וִידַבְּרוּ בְרָע עֹשֶׁק מִמָּרֹום יְדַבֵּרוּ	8 ‎يستهزئون ويتكلمون بالشر ظلما من العلاء يتكلمون‎.
9 שַׁתּוּ בַשָּׁמַיִם פִּיהֶם וּלְשֹׁונָם תִּהֲלַךְ בָּאָרֶץ	9 ‎جعلوا افواههم في السماء وألسنتهم تتمشى في الارض‎.
10 לָכֵן ׀ [יָשִׁיב כ] (יָשׁוּב ק) עַמֹּו הֲלֹם וּמֵי מָלֵא יִמָּצוּ לָמֹו	10 ‎لذلك يرجع شعبه الى هنا وكمياه مروية يمتصون منهم‎.
11 וְאָמְרוּ אֵיכָה יָדַע־אֵל וְיֵשׁ דֵּעָה בְעֶלְיֹון	11 ‎وقالوا كيف يعلم الله وهل عند العلي معرفة‎.
12 הִנֵּה־אֵלֶּה רְשָׁעִים וְשַׁלְוֵי עֹולָם הִשְׂגּוּ־חָיִל	12 ‎هوذا هؤلاء هم الاشرار ومستريحين الى الدهر يكثرون ثروة
13 אַךְ־רִיק זִכִּיתִי לְבָבִי וָאֶרְחַץ בְּנִקָּיֹון כַּפָּי	13 حقا قد زكّيت قلبي باطلا وغسلت بالنقاوة يدي‎.
14 וָאֱהִי נָגוּעַ כָּל־הַיֹּום וְתֹוכַחְתִּי לַבְּקָרִים	14 ‎وكنت مصابا اليوم كله وتأدبت كل صباح‎.
15 אִם־אָמַרְתִּי אֲסַפְּרָה כְמֹו הִנֵּה דֹור בָּנֶיךָ בָגָדְתִּי	15 ‎لو قلت احدّث هكذا لغدرت بجيل بنيك‎.
16 וָאֲחַשְּׁבָה לָדַעַת זֹאת עָמָל [הִיא כ] (הוּא ק) בְעֵינָי	16 ‎فلما قصدت معرفة هذا اذ هو تعب في عينيّ‎.
17 עַד־אָבֹוא אֶל־מִקְדְּשֵׁי־אֵל אָבִינָה לְאַחֲרִיתָם	17 ‎حتى دخلت مقادس الله وانتبهت الى آخرتهم‎.
18 אַךְ בַּחֲלָקֹות תָּשִׁית לָמֹו הִפַּלְתָּם לְמַשּׁוּאֹות	18 ‎حقا في مزالق جعلتهم. اسقطتهم الى البوار‎.
19 אֵיךְ הָיוּ לְשַׁמָּה כְרָגַע סָפוּ תַמּוּ מִן־בַּלָּהֹות	19 ‎كيف صاروا للخراب بغتة. اضمحلوا فنوا من الدواهي‏‎.
20 כַּחֲלֹום מֵהָקִיץ אֲדֹנָי בָּעִיר ׀ צַלְמָם תִּבְזֶה	20 ‎كحلم عند التيّقظ يا رب عند التيقظ تحتقر خيالهم
21 כִּי יִתְחַמֵּץ לְבָבִי וְכִלְיֹותַי אֶשְׁתֹּונָן	21 لانه تمرمر قلبي وانتخست في كليتيّ‎.
22 וַאֲנִי־בַעַר וְלֹא אֵדָע בְּהֵמֹות הָיִיתִי עִמָּךְ	22 ‎وانا بليد ولا اعرف. صرت كبهيم عندك‎.
23 וַאֲנִי תָמִיד עִמָּךְ אָחַזְתָּ בְּיַד־יְמִינִי	23 ‎ولكني دائما معك. امسكت بيدي اليمنى‎.
24 בַּעֲצָתְךָ תַנְחֵנִי וְאַחַר כָּבֹוד תִּקָּחֵנִי	24 ‎برأيك تهديني وبعد الى مجد تأخذني‎.
25 מִי־לִי בַשָּׁמָיִם וְעִמְּךָ לֹא־חָפַצְתִּי בָאָרֶץ	25 ‎من لي في السماء. ومعك لا اريد شيئا في الارض‎.
26 כָּלָה שְׁאֵרִי וּלְבָבִי צוּר־לְבָבִי וְחֶלְקִי אֱלֹהִים לְעֹולָם	26 ‎قد فني لحمي وقلبي. صخرة قلبي ونصيبي الله الى الدهر‎.
27 כִּי־הִנֵּה רְחֵקֶיךָ יֹאבֵדוּ הִצְמַתָּה כָּל־זֹונֶה מִמֶּךָּ	27 ‎لانه هوذا البعداء عنك يبيدون. تهلك كل من يزني عنك‎.
28 וַאֲנִי ׀ קִרֲבַת אֱלֹהִים לִי־טֹוב שַׁתִּי ׀ בַּאדֹנָי יְהֹוִה מַחְסִי לְסַפֵּר כָּל־מַלְאֲכֹותֶיךָ	28 ‎اما انا فالاقتراب الى الله حسن لي. جعلت بالسيد الرب ملجإي لاخبر بكل صنائعك