Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 6

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר	1 فاجاب ايوب وقال
2 לוּ שָׁקֹול יִשָּׁקֵל כַּעְשִׂי [וְהַיָּתִי כ] (וְהַוָּתִי ק) בְּמֹאזְנַיִם יִשְׂאוּ־יָחַד	2 ليت كربي وزن ومصيبتي رفعت في الموازين جميعها.
3 כִּי־עַתָּה מֵחֹול יַמִּים יִכְבָּד עַל־כֵּן דְּבָרַי לָעוּ	3 لانها الآن اثقل من رمل البحر. من اجل ذلك لغا كلامي.
4 כִּי חִצֵּי שַׁדַּי עִמָּדִי אֲשֶׁר חֲמָתָם שֹׁתָה רוּחִי בִּעוּתֵי אֱלֹוהַּ יַעַרְכוּנִי	4 لان سهام القدير فيّ وحمتها شاربة روحي. اهوال الله مصطفة ضدي.
5 הֲיִנְהַק־פֶּרֶא עֲלֵי־דֶשֶׁא אִם יִגְעֶהשֹּׁ־ור עַל־בְּלִילֹו	5 هل ينهق الفراء على العشب او يخور الثور على علفه.
6 הֲיֵאָכֵל תָּפֵל מִבְּלִי־מֶלַח אִם־יֶשׁ־טַעַם בְּרִיר חַלָּמוּת	6 هل يؤكل المسيخ بلا ملح او يوجد طعم في مرق البقلة.
7 מֵאֲנָה לִנְגֹּועַ נַפְשִׁי הֵמָּה כִּדְוֵי לַחְמִי	7 ما عافت نفسي ان تمسّها هذه صارت مثل خبزي الكريه
8 מִי־יִתֵּן תָּבֹוא שֶׁאֱלָתִי וְתִקְוָתִי יִתֵּן אֱלֹוהַּ	8 يا ليت طلبتي تاتي ويعطيني الله رجائي.
9 וְיֹאֵל אֱלֹוהַּ וִידַכְּאֵנִי יַתֵּר יָדֹו וִיבַצְּעֵנִי	9 ان يرضى الله بان يسحقني ويطلق يده فيقطعني.
10 וּתְהִי עֹוד ׀ נֶחָמָתִי וַאֲסַלְּדָה בְחִילָה לֹא יַחְמֹול כִּי־לֹא כִחַדְתִּי אִמְרֵי קָדֹושׁ	10 فلا تزال تعزيتي وابتهاجي في عذاب لا يشفق اني لم اجحد كلام القدوس.
11 מַה־כֹּחִי כִי־אֲיַחֵל וּמַה־קִּצִּי כִּי־אַאֲרִיךְ נַפְשִׁי	11 ما هي قوتي حتى انتظر وما هي نهايتي حتى اصبّر نفسي.
12 אִם־כֹּחַ אֲבָנִים כֹּחִי אִם־בְּשָׂרִי נָחוּשׁ	12 هل قوتي قوة الحجارة. هل لحمي نحاس.
13 הַאִם אֵין עֶזְרָתִי בִי וְתֻשִׁיָּה נִדְּחָה מִמֶּנִּי	13 ألا انه ليست فيّ معونتي والمساعدة مطرودة عني
14 לַמָּס מֵרֵעֵהוּ חָסֶד וְיִרְאַת שַׁדַּי יַעֲזֹוב	14 حق المحزون معروف من صاحبه وان ترك خشية القدير.
15 אַחַי בָּגְדוּ כְמֹו־נָחַל כַּאֲפִיק נְחָלִים יַעֲבֹרוּ	15 اما اخواني فقد غدروا مثل الغدير. مثل ساقية الوديان يعبرون.
16 הַקֹּדְרִים מִנִּי־קָרַח עָלֵימֹו יִתְעַלֶּם־שָׁלֶג	16 التي هي عكرة من البرد ويختفي فيها الجليد.
17 בְּעֵת יְזֹרְבוּ נִצְמָתוּ בְּחֻמֹּו נִדְעֲכוּ מִמְּקֹומָם	17 اذا جرت انقطعت. اذا حميت جفت من مكانها.
18 יִלָּפְתוּ אָרְחֹות דַּרְכָּם יַעֲלוּ בַתֹּהוּ וְיֹאבֵדוּ	18 يعرّج السّفر عن طريقهم يدخلون التيه فيهلكون.
19 הִבִּיטוּ אָרְחֹות תֵּמָא הֲלִיכֹת בָא קִוּוּ־לָמֹו	19 نظرت قوافل تيماء. سيارة سبأ رجوها.
20 בֹּשׁוּ כִּי־בָטָח בָּאוּ עָדֶיהָ וַיֶּחְפָּרוּ	20 خزوا في ما كانوا مطمئنين. جاءوا اليها فخجلوا.
21 כִּי־עַתָּה הֱיִיתֶם [לֹא כ] (לֹו ק) תִּרְאוּ חֲתַת וַתִּירָאוּ	21 فالآن قد صرتم مثلها. رايتم ضربة ففزعتم.
22 הֲ‍כִי־אָמַרְתִּי הָבוּ לִי וּמִכֹּחֲכֶם שִׁחֲדוּ בַעֲדִי	22 هل قلت اعطوني شيئا او من مالكم ارشوا من اجلي.
23 וּמַלְּטוּנִי מִיַּד־צָר וּמִיַּד עָרִיצִים תִּפְדּוּנִי	23 او نجوني من يد الخصم او من يد العتاة افدوني.
24 הֹורוּנִי וַאֲנִי אַחֲרִישׁ וּמַהשָּׁ־גִיתִי הָבִינוּ לִי	24 علموني فانا اسكت. وفهموني في اي شيء ضللت.
25 מַה־נִּמְרְצוּ אִמְרֵי־יֹשֶׁר וּמַה־יֹּוכִיחַ הֹוכֵחַ מִכֶּם	25 ما اشد الكلام المستقيم واما التوبيخ منكم فعلى ماذا يبرهن.
26 הַלְהֹוכַח מִלִּים תַּחְשֹׁבוּ וּלְרוּחַ אִמְרֵי נֹאָשׁ	26 هل تحسبون ان توبخوا كلمات. وكلام اليائس للريح.
27 אַף־עַל־יָתֹום תַּפִּילוּ וְתִכְרוּ עַל־רֵיעֲכֶם	27 بل تلقون على اليتيم وتحفرون حفرة لصاحبكم.
28 וְעַתָּה הֹואִילוּ פְנוּ־בִי וְעַל־פְּנֵיכֶם אִם־אֲכַזֵּב	28 والآن تفرسوا فيّ. فاني على وجوهكم لا اكذب.
29 שֻׁבוּ־נָא אַל־תְּהִי עַוְלָה [וְשֻׁבִי כ] (וְשׁוּבוּ ק) עֹוד צִדְקִי־בָהּ	29 ارجعوا. لا يكوننّ ظلم. ارجعوا ايضا. فيه حقي.
30 הֲיֵשׁ־בִּלְשֹׁונִי עַוְלָה אִם־חִכִּי לֹא־יָבִין הַוֹּות	30 هل في لساني ظلم ام حنكي لا يميّز فسادا