1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר | 1 Jó tomou então a palavra nestes termos: |
2 שִׁמְעוּ מֹועַ מִלָּתִי וּתְהִי־זֹאת תַּנְחוּמֹתֵיכֶם | 2 Ouvi, ouvi minhas palavras, que eu tenha pelo menos esse consolo de vossa parte. |
3 אוּנִי וְאָנֹכִי אֲדַבֵּר וְאַחַר דַּבְּרִי תַלְעִיג | 3 Permiti que eu fale; quando tiver falado, zombai à vontade. |
4 הֶאָנֹכִי לְאָדָם שִׂיחִי וְאִם־מַדּוּעַ לֹא־תִקְצַר רוּחִי | 4 É de um homem que me queixo? E como não hei de perder a paciência? |
5 פְּנוּ־אֵלַי וְהָשַׁמּוּ וְשִׂימוּ יָד עַל־פֶּה | 5 Olhai para mim; ireis ficar estupefactos, e poreis a mão sobre a boca. |
6 וְאִם־זָכַרְתִּי וְנִבְהָלְתִּי וְאָחַז בְּשָׂרִי פַּלָּצוּת | 6 Quando penso nisso, fico estarrecido, e todo o meu corpo treme. |
7 מַדּוּעַ רְשָׁעִים יִחְיוּ עָתְקוּ גַּם־גָּבְרוּ חָיִל | 7 Como é que os maus vivem, envelhecem, e cresce o seu vigor? |
8 זַרְעָם נָכֹון לִפְנֵיהֶם עִמָּם וְצֶאֱצָאֵיהֶם לְעֵינֵיהֶם | 8 Sua posteridade prospera diante deles, e seus descendentes sob seus olhos; |
9 בָּתֵּיהֶם שָׁלֹום מִפָּחַד וְלֹא שֵׁבֶט אֱלֹוהַּ עֲלֵיהֶם | 9 sua casa é tranqüila, sem alarmes, a vara de Deus não os atinge. |
10 שֹׁורֹו עִבַּר וְלֹא יַגְעִל תְּפַלֵּט פָּרָתֹו וְלֹא תְשַׁכֵּל | 10 Seu touro é cada vez mais fecundo, sua vaca dá cria sem nunca abortar. |
11 יְשַׁלְּחוּ כַצֹּאן עֲוִילֵיהֶם וְיַלְדֵיהֶם יְרַקֵּדוּן | 11 Deixam os filhos correr como carneiros, e os seus pequenos saltam e brincam. |
12 יִשְׂאוּ כְּתֹף וְכִנֹּור וְיִשְׂמְחוּ לְקֹול עוּגָב | 12 Cantam ao som do pandeiro e da cítara, divertem-se ao som da flauta. |
13 [יְבַלּוּ כ] (יְכַלּוּ ק) בַטֹּוב יְמֵיהֶם וּבְרֶגַע שְׁאֹול יֵחָתּוּ | 13 Passam os dias na alegria, e descem tranqüilamente à região dos mortos. |
14 וַיֹּאמְרוּ לָאֵל סוּר מִמֶּנּוּ וְדַעַת דְּרָכֶיךָ לֹא חָפָצְנוּ | 14 Ora, dizem a Deus: Afasta-te de nós, não queremos conhecer os teus caminhos; |
15 מַה־שַׁדַּי כִּי־נַעַבְדֶנּוּ וּמַה־נֹּועִיל כִּי נִפְגַּע־בֹּו | 15 quem é o Todo-poderoso para que o sirvamos? Que vantagem temos em lhe fazer orações? |
16 הֵן לֹא בְיָדָם טוּבָם עֲצַת רְשָׁעִים רָחֲקָה מֶנִּי | 16 A felicidade não está em suas mãos? Contudo, longe de mim esteja o modo de pensar dos ímpios! |
17 כַּמָּה ׀ נֵר־רְשָׁעִים יִדְעָךְ וְיָבֹא עָלֵימֹו אֵידָם חֲבָלִים יְחַלֵּק בְּאַפֹּו | 17 Quantas vezes vemos apagar-se a lâmpada dos ímpios, e a ruína desabar sobre eles? |
18 יִהְיוּ כְּתֶבֶן לִפְנֵי־רוּחַ וּכְמֹץ גְּנָבַתּוּ סוּפָה | 18 São eles como a palha ao sopro do vento, como a cinza tragada pelo turbilhão? |
19 אֱלֹוהַּ יִצְפֹּן־לְבָנָיו אֹונֹו יְשַׁלֵּם אֵלָיו וְיֵדָע | 19 Deus {assim dizem}, reserva para os filhos o castigo do pai. Que ele mesmo o puna, para que o sinta! |
20 יִרְאוּ [עֵינֹו כ] (עֵינָיו ק) כִּידֹו וּמֵחֲמַת שַׁדַּי יִשְׁתֶּה | 20 Que veja com os próprios olhos a sua ruína, e ele mesmo beba da cólera do Todo-poderoso! |
21 כִּי מַה־חֶפְצֹו בְּבֵיתֹו אַחֲרָיו וּמִסְפַּר חֳדָשָׁיו חֻצָּצוּ | 21 Que se lhe dá do que será feito de sua casa depois dele, se o número de seus meses já está contado? |
22 הַלְאֵל יְלַמֶּד־דָּעַת וְהוּא רָמִים יִשְׁפֹּוט | 22 É a Deus, que se irá ensinar a sabedoria, a ele, que julga os seres superiores? |
23 זֶה יָמוּת בְּעֶצֶם תֻּמֹּו כֻּלֹּו שַׁלְאֲנַן וְשָׁלֵיו | 23 Um morre no seio da prosperidade, plenamente feliz e tranqüilo, |
24 עֲטִינָיו מָלְאוּ חָלָב וּמֹחַ עַצְמֹותָיו יְשֻׁקֶּה | 24 os flancos cobertos de gordura, e a medula dos ossos cheia de seiva; |
25 וְזֶה יָמוּת בְּנֶפֶשׁ מָרָה וְלֹא־אָכַל בַּטֹּובָה | 25 o outro morre com a amargura na alma, sem ter gozado a felicidade; |
26 יַחַד עַל־עָפָר יִשְׁכָּבוּ וְרִמָּה תְּכַסֶּה עֲלֵיהֶם | 26 juntos se deitam na terra, e os vermes recobrem a ambos. |
27 הֵן יָדַעְתִּי מַחְשְׁבֹותֵיכֶם וּמְזִמֹּות עָלַי תַּחְמֹסוּ | 27 Ah! conheço vossos pensamentos, os julgamentos iníquos que fazeis de mim. |
28 כִּי תֹאמְרוּ אַיֵּה בֵית־נָדִיב וְאַיֵּה אֹהֶל ׀ מִשְׁכְּנֹות רְשָׁעִים | 28 Dizeis: Onde está a casa do tirano, onde está a tenda em que habitavam os ímpios? |
29 הֲלֹא אֶלְתֶּם עֹובְרֵי דָרֶךְ וְאֹתֹתָם לֹא תְנַכֵּרוּ | 29 Não interrogastes os viajantes? Contestaríeis seus testemunhos? |
30 כִּי לְיֹום אֵיד יֵחָשֶׂךְ רָע לְיֹום עֲבָרֹות יוּבָלוּ | 30 No dia da infelicidade o ímpio é poupado, no dia da cólera ele escapa. |
31 מִי־יַגִּיד עַל־פָּנָיו דַּרְכֹּו וְהוּא־עָשָׂה מִי יְשַׁלֶּם־לֹו | 31 Quem reprova diante dele o seu proceder, e lhe pede contas de seus atos? |
32 וְהוּא לִקְבָרֹות יוּבָל וְעַל־גָּדִישׁ יִשְׁקֹוד | 32 Levam-no ao sepulcro, ficarão de vigília em sua câmara funerária. |
33 מָתְקוּ־לֹו רִגְבֵי נָחַל וְאַחֲרָיו כָּל־אָדָם יִמְשֹׁוךְ וּלְפָנָיו אֵין מִסְפָּר | 33 Os torrões do vale são-lhe leves; todos os homens irão em sua companhia, e foram inumeráveis seus predecessores. |
34 וְאֵיךְ תְּנַחֲמוּנִי הָבֶל וּתְשׁוּבֹתֵיכֶם נִשְׁאַר־מָעַל׃ ס | 34 Que significam, pois, essas vãs consolações? Todas as vossas respostas são apenas perfídia. |