1 وكان لما شاخ صموئيل انه جعل بنيه قضاة لاسرائيل. | 1 Factum est autem cum senuisset Samuel, posuit filios suos judices Israël. |
2 وكان اسم ابنه البكر يوئيل واسم ثانيه ابيا كانا قاضيين في بئر سبع. | 2 Fuitque nomen filii ejus primogeniti Joël : et nomen secundi Abia, judicum in Bersabee. |
3 ولم يسلك ابناه في طريقه بل مالا وراء المكسب واخذا رشوة وعوّجا القضاء. | 3 Et non ambulaverunt filii illius in viis ejus : sed declinaverunt post avaritiam, acceperuntque munera, et perverterunt judicium. |
4 فاجتمع كل شيوخ اسرائيل وجاءوا الى صموئيل الى الرامة | 4 Congregati ergo universi majores natu Israël, venerunt ad Samuelem in Ramatha. |
5 وقالوا له هوذا انت قد شخت وابناك لم يسيرا في طريقك. فالآن اجعل لنا ملكا يقضي لنا كسائر الشعوب. | 5 Dixeruntque ei : Ecce tu senuisti, et filii tui non ambulant in viis tuis : constitue nobis regem, ut judicet nos, sicut et universæ habent nationes. |
6 فساء الأمر في عيني صموئيل اذ قالوا اعطنا ملكا يقضي لنا. وصلى صموئيل الى الرب. | 6 Displicuit sermo in oculis Samuelis, eo quod dixissent : Da nobis regem, ut judicet nos. Et oravit Samuel ad Dominum. |
7 فقال الرب لصموئيل اسمع لصوت الشعب في كل ما يقولون لك. لانهم لم يرفضوك انت بل اياي رفضوا حتى لا املك عليهم. | 7 Dixit autem Dominus ad Samuelem : Audi vocem populi in omnibus quæ loquuntur tibi : non enim te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos. |
8 حسب كل اعمالهم التي عملوا من يوم اصعدتهم من مصر الى هذا اليوم وتركوني وعبدوا آلهة اخرى هكذا هم عاملون بك ايضا. | 8 Juxta omnia opera sua quæ fecerunt, a die qua eduxi eos de Ægypto usque ad diem hanc : sicut dereliquerunt me, et servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi. |
9 فالآن اسمع لصوتهم. ولكن أشهدنّ عليهم واخبرهم بقضاء الملك الذي يملك عليهم | 9 Nunc ergo vocem eorum audi : verumtamen contestare eos, et prædic eis jus regis, qui regnaturus est super eos.
|
10 فكلم صموئيل الشعب الذين طلبوا منه ملكا بجميع كلام الرب | 10 Dixit itaque Samuel omnia verba Domini ad populum, qui petierat a se regem. |
11 وقال هذا يكون قضاء الملك الذي يملك عليكم. يأخذ بنيكم ويجعلهم لنفسه لمراكبه وفرسانه فيركضون امام مراكبه. | 11 Et ait : Hoc erit jus regis, qui imperaturus est vobis : filios vestros tollet, et ponet in curribus suis : facietque sibi equites et præcursores quadrigarum suarum, |
12 ويجعل لنفسه رؤساء الوف ورؤساء خماسين فيحرثون حراثته ويحصدون حصاده ويعملون عدّة حربه وأدوات مراكبه. | 12 et constituet sibi tribunos, et centuriones, et aratores agrorum suorum, et messores segetum, et fabros armorum et curruum suorum. |
13 ويأخذ بناتكم عطارات وطباخات وخبازات. | 13 Filias quoque vestras faciet sibi unguentarias, et focarias, et panificas. |
14 ويأخذ حقولكم وكرومكم وزيتونكم اجودها ويعطيها لعبيده. | 14 Agros quoque vestros, et vineas, et oliveta optima tollet, et dabit servis suis. |
15 ويعشّر زروعكم وكرومكم ويعطي لخصيانه وعبيده. | 15 Sed et segetes vestras et vinearum reditus addecimabit, ut det eunuchis et famulis suis. |
16 ويأخذ عبيدكم وجواريكم وشبانكم الحسان وحميركم ويستعملهم لشغله. | 16 Servos etiam vestros, et ancillas, et juvenes optimos, et asinos, auferet, et ponet in opere suo. |
17 ويعشّر غنمكم وانتم تكونون له عبيدا. | 17 Greges quoque vestros addecimabit, vosque eritis ei servi. |
18 فتصرخون في ذلك اليوم من وجه ملككم الذي اخترتموه لانفسكم فلا يستجيب لكم الرب في ذلك اليوم. | 18 Et clamabitis in die illa a facie regis vestri, quem elegistis vobis : et non exaudiet vos Dominus in die illa, quia petistis vobis regem. |
19 فأبى الشعب ان يسمعوا لصوت صموئيل وقالوا لا بل يكون علينا ملك. | 19 Noluit autem populus audire vocem Samuelis, sed dixerunt : Nequaquam : rex enim erit super nos, |
20 فنكون نحن ايضا مثل سائر الشعوب ويقضي لنا ملكنا ويخرج امامنا ويحارب حروبنا. | 20 et erimus nos quoque sicut omnes gentes : et judicabit nos rex noster, et egredietur ante nos, et pugnabit bella nostra pro nobis. |
21 فسمع صموئيل كل كلام الشعب وتكلم به في اذني الرب. | 21 Et audivit Samuel omnia verba populi, et locutus est ea in auribus Domini. |
22 فقال الرب لصموئيل اسمع لصوتهم وملّك عليهم ملكا. فقال صموئيل لرجال اسرائيل اذهبوا كل واحد الى مدينته | 22 Dixit autem Dominus ad Samuelem : Audi vocem eorum, et constitue super eos regem. Et ait Samuel ad viros Israël : Vadat unusquisque in civitatem suam. |