Primo libro delle Cronache 14

BIBBIA RICCIOTTI	LXX
1 - Iram, re di Tiro, mandò a Davide messaggeri e legna di cedro e artigiani per fabbricare pareti e lavorare il legno, affinchè edificassero per lui una casa.	1 και απεστειλεν χιραμ βασιλευς τυρου αγγελους προς δαυιδ και ξυλα κεδρινα και οικοδομους τοιχων και τεκτονας ξυλων του οικοδομησαι αυτω οικον
2 Conobbe Davide che il Signore l'aveva confermato re d'Israele e che avrebbe innalzato il suo regno al disopra del suo popolo Israele.	2 και εγνω δαυιδ οτι ητοιμησεν αυτον κυριος επι ισραηλ οτι ηυξηθη εις υψος η βασιλεια αυτου δια τον λαον αυτου ισραηλ
3 Davide si prese ancora a Gerusalemme altre mogli e generò figli e figlie.	3 και ελαβεν δαυιδ ετι γυναικας εν ιερουσαλημ και ετεχθησαν δαυιδ ετι υιοι και θυγατερες
4 Ecco i nomi di quelli che gli nacquero in Gerusalemme: Samua, Sobad, Natan, Salomone,	4 και ταυτα τα ονοματα αυτων των τεχθεντων οι ησαν αυτω εν ιερουσαλημ σαμαα ισοβααμ ναθαν σαλωμων
5 Jebaar, Elisua, Elifalet,	5 και ιβααρ και ελισαε και ελιφαλετ
6 Noga, Nafeg, Jafia,	6 και ναγε και ναφαγ και ιανουου
7 Elisama, Baaliada e Elifalet.	7 και ελισαμαε και βαλεγδαε και ελιφαλετ
8 Avendo inteso i Filistei che Davide era stato consacrato re sopra tutto Israele, salirono tutti in cerca di lui; il che avendo udito Davide, uscì incontro a loro.	8 και ηκουσαν αλλοφυλοι οτι εχρισθη δαυιδ βασιλευς επι παντα ισραηλ και ανεβησαν παντες οι αλλοφυλοι ζητησαι τον δαυιδ και ηκουσεν δαυιδ και εξηλθεν εις απαντησιν αυτοις
9 I Filistei vennero e si sparsero nella valle di Rafaim	9 και αλλοφυλοι ηλθον και συνεπεσον εν τη κοιλαδι των γιγαντων
10 e Davide consultò il Signore dicendo: «Salirò io contro i Filistei? Me li darai tu nelle mani?». Il Signore gli rispose: «Sali, e io li darò in tua mano».	10 και ηρωτησεν δαυιδ δια του θεου λεγων ει αναβω επι τους αλλοφυλους και δωσεις αυτους εις τας χειρας μου και ειπεν αυτω κυριος αναβηθι και δωσω αυτους εις τας χειρας σου
11 Essendo essi venuti in Baalfarasim, Davide ve li battè e disse: «Iddio ha disperso con la mia mano i miei nemici come si disperdono le acque». E perciò a quel luogo fu dato il nome di Baalfarasim.	11 και ανεβη εις βααλφαρασιν και επαταξεν αυτους εκει δαυιδ και ειπεν δαυιδ διεκοψεν ο θεος τους εχθρους μου εν χειρι μου ως διακοπην υδατος δια τουτο εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου διακοπη φαρασιν
12 Essi aveano abbandonato colà i loro dèi, che Davide comandò di abbruciare.	12 και εγκατελιπον εκει τους θεους αυτων και ειπεν δαυιδ κατακαυσαι αυτους εν πυρι
13 Anche un'altra volta i Filistei fecero una irruzione e si sparsero nella valle.	13 και προσεθεντο ετι αλλοφυλοι και συνεπεσαν ετι εν τη κοιλαδι των γιγαντων
14 Davide consultò Iddio, e Dio gli disse: «Non salire dietro ad essi, ma allontanati da loro e va' contro essi dalla parte opposta dei peri.	14 και ηρωτησεν δαυιδ ετι εν θεω και ειπεν αυτω ο θεος ου πορευση οπισω αυτων αποστρεφου απ' αυτων και παρεση αυτοις πλησιον των απιων
15 Quando sentirai il rumore di chi cammina sopra le cime dei peri, allora moverai all'attacco. Poichè Iddio è uscito dinanzi a te, perchè tu abbia a colpire l'accampamento dei Filistei».	15 και εσται εν τω ακουσαι σε την φωνην του συσσεισμου των ακρων των απιων τοτε εξελευση εις τον πολεμον οτι εξηλθεν ο θεος εμπροσθεν σου του παταξαι την παρεμβολην των αλλοφυλων
16 Davide fece quanto Dio gli avea comandato e percosse l'accampamento dei Filistei da Gabaon fino a Gazera.	16 και εποιησεν καθως ενετειλατο αυτω ο θεος και επαταξεν την παρεμβολην των αλλοφυλων απο γαβαων εως γαζαρα
17 La fama di Davide si sparse in tutte quelle regioni e il Signore lo rese temibile a tutte le genti.	17 και εγενετο ονομα δαυιδ εν παση τη γη και κυριος εδωκεν τον φοβον αυτου επι παντα τα εθνη