Scrutatio

Sabato, 11 maggio 2024 - San Fabio e compagni ( Letture di oggi)

Siracide 10


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Iudex sapiens instituet populum suum,
et principatus sensati stabilis erit.
1 El juez sabio adoctrina a su pueblo,
la autoridad del sensato está bien regulada.
2 Secundum iudicem populi sic et ministri eius,
et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.
2 Según el juez del pueblo, así serán sus ministros,
como el jefe de la ciudad, todos sus habitantes.
3 Rex insipiens perdet populum suum,
et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.
3 El rey sin instrucción arruinará a su pueblo,
la ciudad se edifica sobre la prudencia de los
dirigentes.
4 In manu Dei potestas terrae,
et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.
4 En manos del Señor está el gobierno de la tierra,
a su tiempo suscita para ella al que conviene.
5 In manu Dei prosperitas hominis,
et super faciem scribae imponet honorem suum.
5 En manos del Señor el recto camino del hombre,
él pone su gloria en el escriba.
6 Pro omni iniuria proximi ne rependas
et nihil agas in operibus superbiae.
6 Sea cual fuere su agravio, no guardes rencor al prójimo,
y no hagas nada en un arrebato de violencia.
7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia,
et utrisque execrabilis omnis vexatio.
7 Odioso es al Señor y a los hombres el orgullo,
para ambos es un yerro la injusticia.
8 Regnum a gente in gentem transfertur
propter iniustitias et contumelias et divitias dolosas.
8 La soberanía pasa de una nación a otra,
por las injusticias, las violencias y el dinero.
9 Avaro autem nihil est scelestius,
hic enim et animam suam venalem habet.
9 ¿Por qué se enorgullece el que es tierra y ceniza?
¡si ya en vida es su vientre podredumbre!
10 Quid superbit terra et cinis?
Quoniam in vita sua proiecit intima sua.
10 La larga enfermedad deja perplejo al médico,
y el que hoy es rey fenecerá mañana.
11 Languor prolixior gravat medicum,
brevis languor serenat medicum.
11 Y cuando un hombre muere,
recibe como herencia reptiles, fieras y gusanos.
12 Omnis potentatus brevis vita,
sic et rex hodie est et cras morietur.
12 El comienzo del orgullo del hombre es alejarse del Señor,
cuando de su Hacedor se apartó su corazón.
13 Cum enim morietur homo,
hereditabit serpentes et bestias et vermes.
13 Que el comienzo del orgullo es el pecado,
el que se agarra a él vierte abominación.
Por eso les dio el Señor asombrosos castigos,
y les abatió hasta aniquilarlos.
14 Initium superbiae hominis apostatare a Deo;
14 Los tronos de los príncipes los volteó el Señor,
y en su lugar sentó a los mansos.
15 et ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius.
Quoniam initium omnis peccati est superbia,
qui tenuerit illam, ebulliet maledictum,
et subvertet eum in finem.
15 Las raíces de los orgullosos las arrancó el Señor,
y en su lugar plantó a los humildes.
16 Propterea mirabiles fecit Dominus plagas malorum
et destruxit eos usque in finem.
16 Las comarcas de las naciones las arrasó el Señor,
y las destruyó hasta los cimientos de la tierra.
17 Sedes ducum superborum destruxit Deus
et sedere fecit mites pro eis.
17 Tomó algunos de ellos y los destruyó,
y borró de la tierra su recuerdo.
18 Radices gentium superbarum eradicavit Deus
et plantavit humiles pro ipsis.
18 No se ha hecho para los hombres el orgullo,
ni el furor de la ira para los nacidos de mujer.
19 Terras gentium evertit Dominus
et perdidit eas usque ad fundamentum.
19 ¿Qué raza es honorable? La del hombre.
¿Qué raza es honorable? Los que temen al Señor.
¿Qué raza es despreciable? La del hombre.
¿Qué raza es despreciable? Los que violan sus
mandatos.
20 Arefecit ex ipsis et disperdidit eos
et cessare fecit memoriam eorum a terra.
20 En medio de sus hermanos es honorable el jefe,
y los que temen al Señor, a los ojos de él.
21 Memoriam superborum perdidit Deus
et reliquit memoriam humilium sensu.
22 Non est creata hominibus superbia,
neque iracundia nato mulierum.
22 Sean ricos, llenos de gloria o pobres,
su orgullo es el temor del Señor.
23 Semen hominum honoratum hoc,
quod timet Deum;
semen autem hoc exhonorabitur,
quod praeterit mandata Domini.
23 No es justo despreciar al pobre inteligente,
ni procede glorificar al pecador.
24 In medio fratrum rector illorum in honore;
et, qui timent Dominum, erunt in oculis illius.
24 Grande, juez y poderoso reciben honores,
mas no hay mayor entre ellos que el que teme al Señor.
25 Peregrinus, advena et pauper:
timor Dei est gloria eorum.
25 Al siervo sabio los hombres libres sirven,
y el hombre de saber no lo critica.
26 Noli despicere hominem iustum pauperem
et noli magnificare virum peccatorem divitem.
26 No te hagas el sabio cuando cumples tu obra,
no te gloríes en el momento de tu aprieto.
27 Magnus et iudex et potens est in honore,
sed non est maior illo, qui timet Deum.
27 Más vale el que trabaja y le sobra de todo
que el que anda gloriándose y carece de pan.
28 Servo sensato liberi servient;
et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus.
28 Hijo, gloríate con moderación,
y estímate en lo que vales.
29 Noli extollere te in faciendo opere tuo
et noli gloriari in tempore angustiae tuae.
29 Al que peca contra sí mismo, ¿quién le justificará?
¿quién apreciará al que desprecia su vida?
30 Melior est, qui operatur et abundat in omnibus,
quam qui gloriatur et eget pane.
30 El pobre es honrado por su saber,
y el rico lo es por su riqueza.
31 Fili, in mansuetudine honora animam tuam
et da illi victum cultumque secundum meritum suum.
31 Quien es estimado en la pobreza, ¡cuánto más en la riqueza!
quien es despreciado en la riqueza, ¡cuánto más en la
pobreza!
32 Peccantem in animam suam quis iustificabit?
Et quis honorificabit exhonorantem animam suam?
33 Est pauper, qui honoratur propter disciplinam et timorem suum,
et est homo, qui honorificatur propter substantiam suam.
34 Qui autem honoratur in paupertate, quanto magis in substantia!
Et, qui exhonoratur in substantia, quanto magis in paupertate!