Job 4

NEW JERUSALEM	Biblia Tysiąclecia
1 Eliphaz of Teman spoke next. He said:	1 Teraz zabrał głos Elifaz z Temanu i tak rzekł:
2 If we say something to you, wil you bear with us? Who in any case could refrain from speaking now?	2 Wolno pomówić? Przykro ci? Lecz któż się wstrzyma od słów stwierdzonych doświadczeniem?
3 You have schooled many others, giving strength to feeble hands;	3 Tyś przecież wielu pouczał, wzmacniałeś omdlałe ręce,
4 your words supported any who wavered and strengthened every failing knee.	4 twe słowa krzepiły słabych, wspierałeś kolana zachwiane.
5 And now your turn has come, and you lose patience, at the first touch on yourself you are overwhelmed!	5 Gdy teraz przyszło na ciebie, tyś słaby, strwożony, gdy ciebie dotknęło.
6 Does not your piety give you confidence, and your integrity of life give you hope?	6 Czy bogobojność już nie jest twą ufnością, a nadzieją - doskonałość dróg twoich?
7 Can you recal anyone guiltless that perished? Where then have the honest been wiped out?	7 Przypomnij, czy zginął kto prawy? Gdzie sprawiedliwych zgładzono?
8 I speak from experience: those who plough iniquity and sow disaster, reap just that.	8 O ile wiadomo, złoczyńca, który sieje nieprawość, zbiera z niej plon.
9 Under the breath of God, they perish: a blast of his anger, and they are destroyed;	9 Od gniewu Boga on ginie, upada od gniewu Jego oburzenia:
10 the lion's roars, his savage growls, like the fangs of a lion cub, are broken off.	10 ryk lwa, wrzask lwicy, łamią się i zęby lwiątek;
11 The lion dies for lack of prey and the lioness's whelps are dispersed.	11 lew ginie z braku łupu, a małe lwicy idą w rozsypkę.
12 I have received a secret revelation, a whisper has come to my ears;	12 Doszło mnie tajemne słowo, jakiś szmer przyjęło me ucho
13 by night when dreams confuse the mind and slumber lies heavy on everyone,	13 w zgłębianiu nocnych rozmyślań, gdy sen człowiekiem owładnął.
14 a shiver of horror ran through me and fil ed al my bones with fright.	14 Strach mnie ogarnął i drżenie, że wszystkie się kości zatrzęsły,
15 A breath slid over my face, the hairs of my body bristled.	15 tchnienie mi twarz owionęło, włosy się na mnie zjeżyły.
16 Someone stood there -- I did not know his face, but the form stayed there before my eyes. Silence --then I heard a voice,	16 Stał. Nie poznałem twarzy. Jakaś postać przed mymi oczami. Szelest. I głos dosłyszałem:
17 'Can a mortal seem upright to God, would anybody seem pure in the presence of his Maker?	17 Czyż u Boga człowiek jest niewinny, czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?
18 God cannot rely even on his own servants, even with his angels he finds fault.	18 Wszak On sługom swoim nie ufa: i w aniołach braki dostrzega.
19 What then of those who live in houses of clay, who are founded on dust?	19 A cóż mieszkańcy glinianych lepianek, których podstawy na piasku? - Łatwiej ich zgnieść niż mola.
20 They are crushed as easily as a moth, between morning and evening they are ground to powder. Theyvanish for ever, with no one to bring them back.	20 Od rana do zmroku wyginą, bez sławy przepadną na wieki.
21 Their tent-peg is snatched from them, and they die devoid of wisdom.'	21 Czy ich mieszkanie nie runie? Umrą, lecz nie w mądrości.