Isaiah 51

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 Listen to me, you who pursue justice, who seek the LORD; Look to the rock from which you were hewn, to the pit from which you were quarried;	1 ακουσατε μου οι διωκοντες το δικαιον και ζητουντες τον κυριον εμβλεψατε εις την στερεαν πετραν ην ελατομησατε και εις τον βοθυνον του λακκου ον ωρυξατε
2 Look to Abraham, your father, and to Sarah, who gave you birth; When he was but one I called him, I blessed him and made him many.	2 εμβλεψατε εις αβρααμ τον πατερα υμων και εις σαρραν την ωδινουσαν υμας οτι εις ην και εκαλεσα αυτον και ευλογησα αυτον και ηγαπησα αυτον και επληθυνα αυτον
3 Yes, the LORD shall comfort Zion and have pity on all her ruins; Her deserts he shall make like Eden, her wasteland like the garden of the LORD; Joy and gladness shall be found in her, thanksgiving and the sound of song.	3 και σε νυν παρακαλεσω σιων και παρεκαλεσα παντα τα ερημα αυτης και θησω τα ερημα αυτης ως παραδεισον κυριου ευφροσυνην και αγαλλιαμα ευρησουσιν εν αυτη εξομολογησιν και φωνην αινεσεως
4 Be attentive to me, my people; my folk, give ear to me. For law shall go forth from my presence, and my judgment, as the light of the peoples.	4 ακουσατε μου ακουσατε λαος μου και οι βασιλεις προς με ενωτισασθε οτι νομος παρ' εμου εξελευσεται και η κρισις μου εις φως εθνων
5 I will make my justice come speedily; my salvation shall go forth (and my arm shall judge the nations); In me shall the coastlands hope, and my arm they shall await.	5 εγγιζει ταχυ η δικαιοσυνη μου και εξελευσεται ως φως το σωτηριον μου και εις τον βραχιονα μου εθνη ελπιουσιν εμε νησοι υπομενουσιν και εις τον βραχιονα μου ελπιουσιν
6 Raise your eyes to the heavens, and look at the earth below; Though the heavens grow thin like smoke, the earth wears out like a garment and its inhabitants die like flies, My salvation shall remain forever and my justice shall never be dismayed.	6 αρατε εις τον ουρανον τους οφθαλμους υμων και εμβλεψατε εις την γην κατω οτι ο ουρανος ως καπνος εστερεωθη η δε γη ως ιματιον παλαιωθησεται οι δε κατοικουντες την γην ωσπερ ταυτα αποθανουνται το δε σωτηριον μου εις τον αιωνα εσται η δε δικαιοσυνη μου ου μη εκλιπη
7 Hear me, you who know justice, you people who have my teaching at heart: Fear not the reproach of men, be not dismayed at their revilings.	7 ακουσατε μου οι ειδοτες κρισιν λαος μου ου ο νομος μου εν τη καρδια υμων μη φοβεισθε ονειδισμον ανθρωπων και τω φαυλισμω αυτων μη ηττασθε
8 They shall be like a garment eaten by moths, like wool consumed by grubs; But my justice shall remain forever and my salvation, for all generations.	8 ωσπερ γαρ ιματιον βρωθησεται υπο χρονου και ως ερια βρωθησεται υπο σητος η δε δικαιοσυνη μου εις τον αιωνα εσται το δε σωτηριον μου εις γενεας γενεων
9 Awake, awake, put on strength, O arm of the LORD! Awake as in the days of old, in ages long ago! Was it not you who crushed Rahab, you who pierced the dragon?	9 εξεγειρου εξεγειρου ιερουσαλημ και ενδυσαι την ισχυν του βραχιονος σου εξεγειρου ως εν αρχη ημερας ως γενεα αιωνος ου συ ει
10 Was it not you who dried up the sea, the waters of the great deep, Who made the depths of the sea into a way for the redeemed to pass over?	10 η ερημουσα θαλασσαν υδωρ αβυσσου πληθος η θεισα τα βαθη της θαλασσης οδον διαβασεως ρυομενοις
11 Those whom the LORD has ransomed will return and enter Zion singing, crowned with everlasting joy; They will meet with joy and gladness, sorrow and mourning will flee.	11 και λελυτρωμενοις υπο γαρ κυριου αποστραφησονται και ηξουσιν εις σιων μετ' ευφροσυνης και αγαλλιαματος αιωνιου επι γαρ της κεφαλης αυτων αγαλλιασις και αινεσις και ευφροσυνη καταλημψεται αυτους απεδρα οδυνη και λυπη και στεναγμος
12 I, it is I who comfort you. Can you then fear mortal man, who is human only, to be looked upon as grass,	12 εγω ειμι εγω ειμι ο παρακαλων σε γνωθι τινα ευλαβηθεισα εφοβηθης απο ανθρωπου θνητου και απο υιου ανθρωπου οι ωσει χορτος εξηρανθησαν
13 And forget the LORD, your maker, who stretched out the heavens and laid the foundations of the earth? All the day you are in constant dread of the fury of the oppressor; But when he sets himself to destroy, what is there of the oppressor's fury?	13 και επελαθου θεον τον ποιησαντα σε τον ποιησαντα τον ουρανον και θεμελιωσαντα την γην και εφοβου αει πασας τας ημερας το προσωπον του θυμου του θλιβοντος σε ον τροπον γαρ εβουλευσατο του αραι σε και νυν που ο θυμος του θλιβοντος σε
14 The oppressed shall soon be released; they shall not die and go down into the pit, nor shall they want for bread.	14 εν γαρ τω σωζεσθαι σε ου στησεται ουδε χρονιει
15 For I am the LORD, your God, who stirs up the sea so that its waves roar; the LORD of hosts by name.	15 οτι εγω ο θεος σου ο ταρασσων την θαλασσαν και ηχων τα κυματα αυτης κυριος σαβαωθ ονομα μοι
16 I have put my words into your mouth and shielded you in the shadow of my hand, I, who stretched out the heavens, who laid the foundations of the earth, who say to Zion: You are my people.	16 θησω τους λογους μου εις το στομα σου και υπο την σκιαν της χειρος μου σκεπασω σε εν η εστησα τον ουρανον και εθεμελιωσα την γην και ερει σιων λαος μου ει συ
17 Awake, awake! Arise, O Jerusalem, You who drank at the LORD'S hand the cup of his wrath; Who drained to the dregs the bowl of staggering!	17 εξεγειρου εξεγειρου αναστηθι ιερουσαλημ η πιουσα το ποτηριον του θυμου εκ χειρος κυριου το ποτηριον γαρ της πτωσεως το κονδυ του θυμου εξεπιες και εξεκενωσας
18 She has no one to guide her of all the sons she bore; She has no one to grasp her by the hand, of all the sons she reared!--	18 και ουκ ην ο παρακαλων σε απο παντων των τεκνων σου ων ετεκες και ουκ ην ο αντιλαμβανομενος της χειρος σου ουδε απο παντων των υιων σου ων υψωσας
19 Your misfortunes are double; who is there to condole with you? Desolation and destruction, famine and sword! Who is there to comfort you?	19 δυο ταυτα αντικειμενα σοι τις σοι συλλυπηθησεται πτωμα και συντριμμα λιμος και μαχαιρα τις σε παρακαλεσει
20 Your sons lie helpless at every street corner like antelopes in a net. They are filled with the wrath of the LORD, the rebuke of your God.	20 οι υιοι σου οι απορουμενοι οι καθευδοντες επ' ακρου πασης εξοδου ως σευτλιον ημιεφθον οι πληρεις θυμου κυριου εκλελυμενοι δια κυριου του θεου
21 But now, hear this, O afflicted one, drunk, but not with wine,	21 δια τουτο ακουε τεταπεινωμενη και μεθυουσα ουκ απο οινου
22 Thus says the LORD, your Master, your God, who defends his people: See, I am taking from your hand the cup of staggering; The bowl of my wrath you shall no longer drink.	22 ουτως λεγει κυριος ο θεος ο κρινων τον λαον αυτου ιδου ειληφα εκ της χειρος σου το ποτηριον της πτωσεως το κονδυ του θυμου και ου προσθηση ετι πιειν αυτο
23 I will put it into the hands of your tormentors, those who ordered you to bow down, that they might walk over you, While you offered your back like the ground, like the street for them to walk on.	23 και εμβαλω αυτο εις τας χειρας των αδικησαντων σε και των ταπεινωσαντων σε οι ειπαν τη ψυχη σου κυψον ινα παρελθωμεν και εθηκας ισα τη γη τα μεταφρενα σου εξω τοις παραπορευομενοις