Isaiah 5

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 Let me now sing of my friend, my friend's song concerning his vineyard. My friend had a vineyard on a fertile hillside;	1 ασω δη τω ηγαπημενω ασμα του αγαπητου τω αμπελωνι μου αμπελων εγενηθη τω ηγαπημενω εν κερατι εν τοπω πιονι
2 He spaded it, cleared it of stones, and planted the choicest vines; Within it he built a watchtower, and hewed out a wine press. Then he looked for the crop of grapes, but what it yielded was wild grapes.	2 και φραγμον περιεθηκα και εχαρακωσα και εφυτευσα αμπελον σωρηχ και ωκοδομησα πυργον εν μεσω αυτου και προληνιον ωρυξα εν αυτω και εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
3 Now, inhabitants of Jerusalem and men of Judah, judge between me and my vineyard:	3 και νυν ανθρωπος του ιουδα και οι ενοικουντες εν ιερουσαλημ κρινατε εν εμοι και ανα μεσον του αμπελωνος μου
4 What more was there to do for my vineyard that I had not done? Why, when I looked for the crop of grapes, did it bring forth wild grapes?	4 τι ποιησω ετι τω αμπελωνι μου και ουκ εποιησα αυτω διοτι εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
5 Now, I will let you know what I mean to do to my vineyard: Take away its hedge, give it to grazing, break through its wall, let it be trampled!	5 νυν δε αναγγελω υμιν τι ποιησω τω αμπελωνι μου αφελω τον φραγμον αυτου και εσται εις διαρπαγην και καθελω τον τοιχον αυτου και εσται εις καταπατημα
6 Yes, I will make it a ruin: it shall not be pruned or hoed, but overgrown with thorns and briers; I will command the clouds not to send rain upon it.	6 και ανησω τον αμπελωνα μου και ου μη τμηθη ουδε μη σκαφη και αναβησεται εις αυτον ως εις χερσον ακανθα και ταις νεφελαις εντελουμαι του μη βρεξαι εις αυτον υετον
7 The vineyard of the LORD of hosts is the house of Israel, and the men of Judah are his cherished plant; He looked for judgment, but see, bloodshed! for justice, but hark, the outcry!	7 ο γαρ αμπελων κυριου σαβαωθ οικος του ισραηλ εστιν και ανθρωπος του ιουδα νεοφυτον ηγαπημενον εμεινα του ποιησαι κρισιν εποιησεν δε ανομιαν και ου δικαιοσυνην αλλα κραυγην
8 Woe to you who join house to house, who connect field with field, Till no room remains, and you are left to dwell alone in the midst of the land!	8 ουαι οι συναπτοντες οικιαν προς οικιαν και αγρον προς αγρον εγγιζοντες ινα του πλησιον αφελωνται τι μη οικησετε μονοι επι της γης
9 In my hearing the LORD of hosts has sworn: Many houses shall be in ruins, large ones and fine, with no one to live in them.	9 ηκουσθη γαρ εις τα ωτα κυριου σαβαωθ ταυτα εαν γαρ γενωνται οικιαι πολλαι εις ερημον εσονται μεγαλαι και καλαι και ουκ εσονται οι ενοικουντες εν αυταις
10 Ten acres of vineyard shall yield but one liquid measure, And a homer of seed shall yield but an ephah.	10 ου γαρ εργωνται δεκα ζευγη βοων ποιησει κεραμιον εν και ο σπειρων αρταβας εξ ποιησει μετρα τρια
11 Woe to those who demand strong drink as soon as they rise in the morning, And linger into the night while wine inflames them!	11 ουαι οι εγειρομενοι το πρωι και το σικερα διωκοντες οι μενοντες το οψε ο γαρ οινος αυτους συγκαυσει
12 With harp and lyre, timbrel and flute, they feast on wine; But what the LORD does, they regard not, the work of his hands they see not.	12 μετα γαρ κιθαρας και ψαλτηριου και τυμπανων και αυλων τον οινον πινουσιν τα δε εργα κυριου ουκ εμβλεπουσιν και τα εργα των χειρων αυτου ου κατανοουσιν
13 Therefore my people go into exile, because they do not understand; Their nobles die of hunger, and their masses are parched with thirst.	13 τοινυν αιχμαλωτος ο λαος μου εγενηθη δια το μη ειδεναι αυτους τον κυριον και πληθος εγενηθη νεκρων δια λιμον και διψαν υδατος
14 Therefore the nether world enlarges its throat and opens its maw without limit; Down go their nobility and their masses, their throngs and their revelry.	14 και επλατυνεν ο αδης την ψυχην αυτου και διηνοιξεν το στομα αυτου του μη διαλιπειν και καταβησονται οι ενδοξοι και οι μεγαλοι και οι πλουσιοι και οι λοιμοι αυτης
15 Men shall be abased, each one brought low, and the eyes of the haughty lowered,	15 και ταπεινωθησεται ανθρωπος και ατιμασθησεται ανηρ και οι οφθαλμοι οι μετεωροι ταπεινωθησονται
16 But the LORD of hosts shall be exalted by his judgment, and God the Holy shall be shown holy by his justice.	16 και υψωθησεται κυριος σαβαωθ εν κριματι και ο θεος ο αγιος δοξασθησεται εν δικαιοσυνη
17 Lambs shall graze there at pasture, and kids shall eat in the ruins of the rich.	17 και βοσκηθησονται οι διηρπασμενοι ως ταυροι και τας ερημους των απειλημμενων αρνες φαγονται
18 Woe to those who tug at guilt with cords of perversity, and at sin as if with cart ropes!	18 ουαι οι επισπωμενοι τας αμαρτιας ως σχοινιω μακρω και ως ζυγου ιμαντι δαμαλεως τας ανομιας
19 To those who say, "Let him make haste and speed his work, that we may see it; On with the plan of the Holy One of Israel! let it come to pass, that we may know it!"	19 οι λεγοντες το ταχος εγγισατω α ποιησει ινα ιδωμεν και ελθατω η βουλη του αγιου ισραηλ ινα γνωμεν
20 Woe to those who call evil good, and good evil, who change darkness into light, and light into darkness, who change bitter into sweet, and sweet into bitter!	20 ουαι οι λεγοντες το πονηρον καλον και το καλον πονηρον οι τιθεντες το σκοτος φως και το φως σκοτος οι τιθεντες το πικρον γλυκυ και το γλυκυ πικρον
21 Woe to those who are wise in their own sight, and prudent in their own esteem!	21 ουαι οι συνετοι εν εαυτοις και ενωπιον εαυτων επιστημονες
22 Woe to the champions at drinking wine, the valiant at mixing strong drink!	22 ουαι οι ισχυοντες υμων οι τον οινον πινοντες και οι δυνασται οι κεραννυντες το σικερα
23 To those who acquit the guilty for bribes, and deprive the just man of his rights!	23 οι δικαιουντες τον ασεβη ενεκεν δωρων και το δικαιον του δικαιου αιροντες
24 Therefore, as the tongue of fire licks up stubble, as dry grass shrivels in the flame, Even so their root shall become rotten and their blossom scatter like dust; For they have spurned the law of the LORD of hosts, and scorned the word of the Holy One of Israel.	24 δια τουτο ον τροπον καυθησεται καλαμη υπο ανθρακος πυρος και συγκαυθησεται υπο φλογος ανειμενης η ριζα αυτων ως χνους εσται και το ανθος αυτων ως κονιορτος αναβησεται ου γαρ ηθελησαν τον νομον κυριου σαβαωθ αλλα το λογιον του αγιου ισραηλ παρωξυναν
25 Therefore the wrath of the LORD blazes against his people, he raises his hand to strike them; When the mountains quake, their corpses shall be like refuse in the streets. For all this, his wrath is not turned back, and his hand is still outstretched.	25 και εθυμωθη οργη κυριος σαβαωθ επι τον λαον αυτου και επεβαλεν την χειρα αυτου επ' αυτους και επαταξεν αυτους και παρωξυνθη τα ορη και εγενηθη τα θνησιμαια αυτων ως κοπρια εν μεσω οδου και εν πασι τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη
26 He will give a signal to a far-off nation, and whistle to them from the ends of the earth; speedily and promptly will they come.	26 τοιγαρουν αρει συσσημον εν τοις εθνεσιν τοις μακραν και συριει αυτοις απ' ακρου της γης και ιδου ταχυ κουφως ερχονται
27 None of them will stumble with weariness, none will slumber and none will sleep. None will have his waist belt loose, nor the thong of his sandal broken.	27 ου πεινασουσιν ουδε κοπιασουσιν ουδε νυσταξουσιν ουδε κοιμηθησονται ουδε λυσουσιν τας ζωνας αυτων απο της οσφυος αυτων ουδε μη ραγωσιν οι ιμαντες των υποδηματων αυτων
28 Their arrows are sharp, and all their bows are bent. The hoofs of their horses seem like flint, and their chariot wheels like the hurricane.	28 ων τα βελη οξεια εστιν και τα τοξα αυτων εντεταμενα οι ποδες των ιππων αυτων ως στερεα πετρα ελογισθησαν οι τροχοι των αρματων αυτων ως καταιγις
29 Their roar is that of the lion, like the lion's whelps they roar; They growl and seize the prey, they carry it off and none will rescue it.	29 ορμωσιν ως λεοντες και παρεστηκαν ως σκυμνος λεοντος και επιλημψεται και βοησει ως θηριου και εκβαλει και ουκ εσται ο ρυομενος αυτους
30 (They will roar over it, on that day, with a roaring like that of the sea.)	30 και βοησει δι' αυτους εν τη ημερα εκεινη ως φωνη θαλασσης κυμαινουσης και εμβλεψονται εις την γην και ιδου σκοτος σκληρον εν τη απορια αυτων