Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 2

MODERN HEBREW BIBLE	SMITH VAN DYKE
1 כי יגנב איש שור או שה וטבחו או מכרו חמשה בקר ישלם תחת השור וארבע צאן תחת השה	1 اذا سرق انسان ثورا او شاة فذبحه او باعه يعوّض عن الثور بخمسة ثيران وعن الشاة باربعة من الغنم.
2 אם במחתרת ימצא הגנב והכה ומת אין לו דמים	2 ان وجد السارق وهو ينقب فضرب ومات فليس له دم.
3 אם זרחה השמש עליו דמים לו שלם ישלם אם אין לו ונמכר בגנבתו	3 ولكن ان اشرقت عليه الشمس فله دم. انه يعوّض. ان لم يكن له يبع بسرقته.
4 אם המצא תמצא בידו הגנבה משור עד חמור עד שה חיים שנים ישלם	4 ان وجدت السرقة في يده حيّة ثورا كانت ام حمارا ام شاة يعوّض باثنين
5 כי יבער איש שדה או כרם ושלח את בעירה ובער בשדה אחר מיטב שדהו ומיטב כרמו ישלם	5 اذا رعى انسان حقلا او كرما وسرّح مواشيه فرعت في حقل غيره فمن اجود حقله واجود كرمه يعوّض.
6 כי תצא אש ומצאה קצים ונאכל גדיש או הקמה או השדה שלם ישלם המבער את הבערה	6 اذا خرجت نار واصابت شوكا فاحترقت اكداس او زرع او حقل فالذي اوقد الوقيد يعوّض.
7 כי יתן איש אל רעהו כסף או כלים לשמר וגנב מבית האיש אם ימצא הגנב ישלם שנים	7 اذا اعطى انسان صاحبه فضة او امتعة للحفظ فسرقت من بيت الانسان فان وجد السارق يعوّض باثنين.
8 אם לא ימצא הגנב ונקרב בעל הבית אל האלהים אם לא שלח ידו במלאכת רעהו	8 وان لم يوجد السارق يقدم صاحب البيت الى الله ليحكم هل لم يمدّ يده الى ملك صاحبه.
9 על כל דבר פשע על שור על חמור על שה על שלמה על כל אבדה אשר יאמר כי הוא זה עד האלהים יבא דבר שניהם אשר ירשיען אלהים ישלם שנים לרעהו	9 في كل دعوى جناية من جهة ثور او حمار او شاة او ثوب او مفقود ما يقال ان هذا هو تقدم الى الله دعواهما. فالذي يحكم الله بذنبه يعوّض صاحبه باثنين.
10 כי יתן איש אל רעהו חמור או שור או שה וכל בהמה לשמר ומת או נשבר או נשבה אין ראה	10 اذا اعطى انسان صاحبه حمارا او ثورا او شاة او بهيمة ما للحفظ فمات او انكسر او نهب وليس ناظر
11 שבעת יהוה תהיה בין שניהם אם לא שלח ידו במלאכת רעהו ולקח בעליו ולא ישלם	11 فيمين الرب تكون بينهما هل لم يمدّ يده الى ملك صاحبه. فيقبل صاحبه. فلا يعوّض.
12 ואם גנב יגנב מעמו ישלם לבעליו	12 وان سرق من عنده يعوّض صاحبه.
13 אם טרף יטרף יבאהו עד הטרפה לא ישלם	13 ان افترس يحضره شهادة. لا يعوّض عن المفترس.
14 וכי ישאל איש מעם רעהו ונשבר או מת בעליו אין עמו שלם ישלם	14 واذا استعار انسان من صاحبه شيئا فانكسر او مات وصاحبه ليس معه يعوّض.
15 אם בעליו עמו לא ישלם אם שכיר הוא בא בשכרו	15 وان كان صاحبه معه لا يعوّض. ان كان مستأجرا اتى باجرته
16 וכי יפתה איש בתולה אשר לא ארשה ושכב עמה מהר ימהרנה לו לאשה	16 واذا راود رجل عذراء لم تخطب فاضطجع معها يمهرها لنفسه زوجة.
17 אם מאן ימאן אביה לתתה לו כסף ישקל כמהר הבתולת	17 ان ابى ابوها ان يعطيه اياها يزن له فضة كمهر العذارى.
18 מכשפה לא תחיה	18 لا تدع ساحرة تعيش.
19 כל שכב עם בהמה מות יומת	19 كل من اضطجع من بهيمة يقتل قتلا.
20 זבח לאלהים יחרם בלתי ליהוה לבדו	20 من ذبح لآلهة غير الرب وحده يهلك.
21 וגר לא תונה ולא תלחצנו כי גרים הייתם בארץ מצרים	21 ولا تضطهد الغريب ولا تضايقه. لانكم كنتم غرباء في ارض مصر.
22 כל אלמנה ויתום לא תענון	22 لا تسئ الى ارملة ما ولا يتيم.
23 אם ענה תענה אתו כי אם צעק יצעק אלי שמע אשמע צעקתו	23 ان اسأت اليه فاني ان صرخ اليّ اسمع صراخه.
24 וחרה אפי והרגתי אתכם בחרב והיו נשיכם אלמנות ובניכם יתמים	24 فيحمى غضبي واقتلكم بالسيف. فتصير نساؤكم ارامل واولادكم يتامى.
25 אם כסף תלוה את עמי את העני עמך לא תהיה לו כנשה לא תשימון עליו נשך	25 ان اقرضت فضة لشعبي الفقير الذي عندك فلا تكن له كالمرابي. لا تضعوا عليه ربا.
26 אם חבל תחבל שלמת רעך עד בא השמש תשיבנו לו	26 ان ارتهنت ثوب صاحبك فالى غروب الشمس ترده له.
27 כי הוא כסותה לבדה הוא שמלתו לערו במה ישכב והיה כי יצעק אלי ושמעתי כי חנון אני	27 لانه وحده غطاؤه. هو ثوبه لجلده. في ماذا ينام. فيكون اذا صرخ اليّ اني اسمع. لاني رؤوف
28 אלהים לא תקלל ונשיא בעמך לא תאר	28 لا تسبّ الله. ولا تلعن رئيسا في شعبك.
29 מלאתך ודמעך לא תאחר בכור בניך תתן לי	29 لا تؤخر ملء بيدرك وقطر معصرتك. وابكار بنيك تعطيني.
30 כן תעשה לשרך לצאנך שבעת ימים יהיה עם אמו ביום השמיני תתנו לי	30 كذلك تفعل ببقرك وغنمك. سبعة ايام يكون مع امه وفي اليوم الثامن تعطيني اياه.
31 ואנשי קדש תהיון לי ובשר בשדה טרפה לא תאכלו לכלב תשלכון אתו	31 وتكونون لي اناس مقدّسين. ولحم فريسة في الصحراء لا تأكلوا. للكلاب تطرحونه