ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α´ - 1 Samuele - Kings I 5

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και αλλοφυλοι ελαβον την κιβωτον του θεου και εισηνεγκαν αυτην εξ αβεννεζερ εις αζωτον	1 Les Philistins avaient donc capturé l’Arche de Dieu, ils la transportèrent d’Ében-Ha-Ézer à Ashdod.
2 και ελαβον αλλοφυλοι την κιβωτον κυριου και εισηνεγκαν αυτην εις οικον δαγων και παρεστησαν αυτην παρα δαγων	2 Ils prirent l’Arche de Dieu et la placèrent dans le temple de Dagon à côté de la statue de Dagon.
3 και ωρθρισαν οι αζωτιοι και εισηλθον εις οικον δαγων και ειδον και ιδου δαγων πεπτωκως επι προσωπον αυτου ενωπιον κιβωτου του θεου και ηγειραν τον δαγων και κατεστησαν εις τον τοπον αυτου και εβαρυνθη χειρ κυριου επι τους αζωτιους και εβασανισεν αυτους και επαταξεν αυτους εις τας εδρας αυτων την αζωτον και τα ορια αυτης	3 Le lendemain, lorsque les habitants d’Ashdod se levèrent, tôt le matin, et vinrent au temple de Dagon, ils virent Dagon par terre: il était tombé sur sa face devant l’Arche de Yahvé. Ils relevèrent Dagon et le remirent à sa place.
4 και εγενετο οτε ωρθρισαν το πρωι και ιδου δαγων πεπτωκως επι προσωπον αυτου ενωπιον κιβωτου διαθηκης κυριου και η κεφαλη δαγων και αμφοτερα τα ιχνη χειρων αυτου αφηρημενα επι τα εμπροσθια αμαφεθ εκαστον και αμφοτεροι οι καρποι των χειρων αυτου πεπτωκοτες επι το προθυρον πλην η ραχις δαγων υπελειφθη	4 Le lendemain de bon matin, ils se levèrent et, cette fois encore, Dagon était par terre, sur le nez, devant l’Arche de Yahvé. Le tronc de Dagon était resté en place, mais la tête et les deux mains lui manquaient et gisaient sur le seuil;
5 δια τουτο ουκ επιβαινουσιν οι ιερεις δαγων και πας ο εισπορευομενος εις οικον δαγων επι βαθμον οικου δαγων εν αζωτω εως της ημερας ταυτης οτι υπερβαινοντες υπερβαινουσιν	5 c’est d’ailleurs pour cela que les prêtres de Dagon et tous ceux qui entrent dans le temple de Dagon à Ashdod, encore aujourd’hui, ne foulent pas de leurs pieds le seuil de Dagon.
6 και εβαρυνθη χειρ κυριου επι αζωτον και επηγαγεν αυτοις και εξεζεσεν αυτοις εις τας ναυς και μεσον της χωρας αυτης ανεφυησαν μυες και εγενετο συγχυσις θανατου μεγαλη εν τη πολει	6 La main de Yahvé s’abattit sur les habitants d’Ashdod, il les tourmenta et envoya des tumeurs aussi bien sur Ashdod que sur ses environs.
7 και ειδον οι ανδρες αζωτου οτι ουτως και λεγουσιν οτι ου καθησεται κιβωτος του θεου ισραηλ μεθ' ημων οτι σκληρα χειρ αυτου εφ' ημας και επι δαγων θεον ημων	7 Lorsque les habitants d’Ashdod virent ce qui leur arrivait, ils dirent: “Il ne faut pas que l’Arche du Dieu d’Israël reste chez nous, car il a eu la main lourde avec nous et notre Dieu Dagon.”
8 και αποστελλουσιν και συναγουσιν τους σατραπας των αλλοφυλων προς αυτους και λεγουσιν τι ποιησωμεν κιβωτω θεου ισραηλ και λεγουσιν οι γεθθαιοι μετελθετω κιβωτος του θεου προς ημας και μετηλθεν κιβωτος του θεου εις γεθθα	8 Ils firent donc avertir tous les princes des Philistins et les réunirent chez eux. Ils leur dirent: “Qu’allons-nous faire de l’Arche du Dieu d’Israël?” Les autres répondirent: “L’Arche du Dieu d’Israël ira à Gat.” On emmena donc l’Arche du Dieu d’Israël.
9 και εγενηθη μετα το μετελθειν αυτην και γινεται χειρ κυριου εν τη πολει ταραχος μεγας σφοδρα και επαταξεν τους ανδρας της πολεως απο μικρου εως μεγαλου και επαταξεν αυτους εις τας εδρας αυτων και εποιησαν εαυτοις οι γεθθαιοι εδρας	9 Or, dès qu’on l’eut amenée, la main de Yahvé se fit pesante sur la ville: ce fut une grande panique. Il frappa les habitants, du plus petit jusqu’au plus grand, et il leur sortit des tumeurs.
10 και εξαποστελλουσιν την κιβωτον του θεου εις ασκαλωνα και εγενηθη ως εισηλθεν κιβωτος θεου εις ασκαλωνα και εβοησαν οι ασκαλωνιται λεγοντες τι απεστρεψατε προς ημας την κιβωτον του θεου ισραηλ θανατωσαι ημας και τον λαον ημων	10 Ils renvoyèrent donc l’Arche de Dieu à Ékron, mais lorsque l’Arche de Dieu arriva à Ékron, les habitants de la ville s’écrièrent: “Ils nous ont amené l’Arche du Dieu d’Israël pour nous faire périr, nous et notre peuple!”
11 και εξαποστελλουσιν και συναγουσιν τους σατραπας των αλλοφυλων και ειπον εξαποστειλατε την κιβωτον του θεου ισραηλ και καθισατω εις τον τοπον αυτης και ου μη θανατωση ημας και τον λαον ημων οτι εγενηθη συγχυσις θανατου εν ολη τη πολει βαρεια σφοδρα ως εισηλθεν κιβωτος θεου ισραηλ εκει	11 On rassembla donc tous les princes des Philistins: “Renvoyez l’Arche du Dieu d’Israël, dirent-ils, qu’elle retourne d’où elle vient. Sinon nous allons mourir, nous et notre peuple.” Il y avait en effet une terrible panique dans toute la ville, tellement la main de Dieu s’était faite pesante.
12 και οι ζωντες και ουκ αποθανοντες επληγησαν εις τας εδρας και ανεβη η κραυγη της πολεως εις τον ουρανον	12 Ceux qui ne mouraient pas étaient frappés de tumeurs, et une grande lamentation montait de la ville jusqu’au ciel.