ΚΡΙΤΑΙ - Giudici - Judges 13

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και προσεθεντο οι υιοι ισραηλ ποιησαι το πονηρον εναντιον κυριου και παρεδωκεν αυτους κυριος εν χειρι αλλοφυλων τεσσαρακοντα ετη	1 Les Israélites recommencèrent à faire ce qui est mal aux yeux de Yahvé, et lui les livra entre les mains des Philistins pendant 40 ans.
2 και εγενετο ανηρ εκ σαραα εκ της φυλης του δαν και ονομα αυτω μανωε και η γυνη αυτου στειρα και ουκ ετικτεν	2 Il y avait un homme de Soréa, de la tribu de Dan, qui s’appelait Manoa. Sa femme était stérile et n’avait pas enfanté.
3 και ωφθη αγγελος κυριου προς την γυναικα και ειπεν προς αυτην ιδου δη συ στειρα και ου τετοκας και εν γαστρι εξεις και τεξη υιον	3 L’Ange de Yahvé apparut à la femme et lui dit: “Jusqu’à présent tu étais stérile, et tu n’as pas enfanté, mais tu vas concevoir et enfanter un fils.
4 και νυν φυλαξαι και μη πιης οινον και σικερα και μη φαγης παν ακαθαρτον	4 Maintenant donc, fais attention à ne plus boire ni vin ni boisson enivrante, et ne mange rien d’impur
5 οτι ιδου συ εν γαστρι εξεις και τεξη υιον και ουκ αναβησεται σιδηρος επι την κεφαλην αυτου οτι ηγιασμενον ναζιραιον εσται τω θεω το παιδαριον εκ της γαστρος και αυτος αρξεται σωζειν τον ισραηλ εκ χειρος αλλοφυλων	5 à cause de ce fils que tu vas concevoir et enfanter. Car dès le sein de sa mère le garçon sera consacré à Dieu: le rasoir ne passera pas sur sa tête, et c’est lui qui commencera à libérer Israël de la main des Philistins.”
6 και ηλθεν η γυνη και ειπεν τω ανδρι αυτης λεγουσα οτι ανθρωπος του θεου ηλθεν προς με και η ορασις αυτου ως ορασις αγγελου του θεου επιφανης σφοδρα και ηρωτων ποθεν εστιν και το ονομα αυτου ουκ απηγγειλεν μοι	6 De retour chez elle, la femme parla à son mari et lui dit: “Un homme de Dieu est venu vers moi. Il était majestueux: on aurait dit un ange de Dieu. Mais je ne lui ai pas demandé d’où il venait et il ne m’a pas fait connaître son nom.
7 και ειπεν μοι ιδου συ εν γαστρι εξεις και τεξη υιον και νυν μη πιης οινον και σικερα και μη φαγης πασαν ακαθαρσιαν οτι ναζιραιον θεου εσται το παιδαριον απο της γαστρος εως ημερας θανατου αυτου	7 Il m’a dit ceci: ‘Tu vas concevoir et enfanter un fils. Aussi, dès maintenant, ne bois plus ni vin ni boisson enivrante, et ne mange rien d’impur, car le garçon sera consacré à Dieu dès le sein de sa mère et jusqu’au jour de sa mort.’ ”
8 και εδεηθη μανωε του κυριου και ειπεν εν εμοι κυριε ανθρωπος του θεου ον απεστειλας προς ημας ελθετω δη προς ημας και φωτισατω ημας τι ποιησωμεν τω παιδαριω τω τικτομενω	8 Alors Manoa supplia Yahvé: “De grâce Mon Seigneur! Que l’homme de Dieu que tu as envoyé revienne vers nous pour nous dire comment faire avec le garçon qui va naître.”
9 και επηκουσεν ο θεος της φωνης μανωε και παρεγενετο ο αγγελος του θεου ετι προς την γυναικα αυτης καθημενης εν τω αγρω και μανωε ο ανηρ αυτης ουκ ην μετ' αυτης	9 Dieu entendit la voix de Manoa et l’ange de Dieu vint encore une fois vers la femme, alors qu’elle était assise dans les champs. Mais son mari Manoa n’était pas avec elle.
10 και εταχυνεν η γυνη και εξεδραμεν και απηγγειλεν τω ανδρι αυτης και ειπεν προς αυτον ιδου ωπται μοι ο ανηρ ο ελθων προς με τη ημερα εκεινη	10 La femme courut aussitôt avertir son mari: “Je viens de revoir l’homme qui est venu me trouver l’autre jour.”
11 και ανεστη μανωε και επορευθη οπισω της γυναικος αυτου προς τον ανδρα και ειπεν αυτω ει συ ει ο ανηρ ο λαλησας προς την γυναικα και ειπεν ο αγγελος εγω	11 Manoa se leva et suivit sa femme. Il arriva où était l’homme et lui demanda: “Tu es bien l’homme qui a parlé à cette femme?” Il répondit: “Oui, c’est moi.”
12 και ειπεν μανωε νυν δη ελθοντος του ρηματος σου τι εσται το κριμα του παιδαριου και τα εργα αυτου	12 Manoa lui dit: “Si ce que tu as dit se réalise, quelle règle suivrons-nous pour ce garçon, que devra-t-il faire?”
13 και ειπεν ο αγγελος κυριου προς μανωε απο παντων ων ειπα προς την γυναικα φυλαξασθω	13 L’Ange de Yahvé répondit à Manoa: “La femme s’abstiendra de tout ce que j’ai dit.
14 απο παντων οσα εκπορευεται εξ αμπελου ου φαγεται και οινον και σικερα μη πιετω και παν ακαθαρτον μη φαγετω παντα οσα ενετειλαμην αυτη φυλαξασθω	14 Elle ne mangera d’aucun produit de la vigne, elle ne boira ni vin ni boisson enivrante, elle ne mangera rien d’impur: elle observera tout ce que je lui ai commandé.”
15 και ειπεν μανωε προς τον αγγελον κυριου βιασωμεθα δη σε και ποιησομεν ενωπιον σου εριφον αιγων	15 Manoa dit à l’ange de Yahvé: “Permets que nous te retenions et que nous préparions un chevreau.”
16 και ειπεν ο αγγελος κυριου προς μανωε εαν βιαση με ου φαγομαι των αρτων σου και εαν ποιησης ολοκαυτωμα κυριω ανοισεις αυτο οτι ουκ εγνω μανωε οτι αγγελος κυριου εστιν	16 Mais l’ange de Yahvé répondit à Manoa: “Même si tu me retenais, je ne mangerais pas de ton pain. Cependant, si tu veux offrir un holocauste à Yahvé, offre-le.” Manoa en effet, ne savait pas que c’était l’Ange de Yahvé.
17 και ειπεν μανωε προς τον αγγελον κυριου τι ονομα σοι ινα οταν ελθη το ρημα σου δοξασωμεν σε	17 Alors Manoa dit à l’Ange de Yahvé: “Quel est ton nom? Nous voudrions pouvoir te remercier lorsque tes paroles se réaliseront.”
18 και ειπεν αυτω ο αγγελος κυριου ινα τι τουτο ερωτας το ονομα μου και αυτο εστιν θαυμαστον	18 L’Ange de Yahvé lui dit: “Pourquoi me demandes-tu mon nom? Il est mystérieux.”
19 και ελαβεν μανωε τον εριφον των αιγων και την θυσιαν και ανηνεγκεν επι την πετραν τω κυριω τω θαυμαστα ποιουντι κυριω και μανωε και η γυνη αυτου εθεωρουν	19 Manoa prit le chevreau et une offrande et les disposa sur le rocher en l’honneur de Yahvé et de cet être mystérieux que Manoa et sa femme pouvaient voir.
20 και εγενετο εν τω αναβηναι την φλογα επανωθεν του θυσιαστηριου εις τον ουρανον και ανεβη ο αγγελος κυριου εν τη φλογι και μανωε και η γυνη αυτου εθεωρουν και επεσον επι προσωπον αυτων επι την γην	20 Or, comme la flamme s’élevait au-dessus de l’autel vers les cieux, il arriva que l’Ange de Yahvé monta dans la flamme de l’autel. À cette vue, Manoa et sa femme tombèrent la face contre terre.
21 και ου προσεθηκεν ετι ο αγγελος κυριου οφθηναι προς μανωε και προς την γυναικα αυτου τοτε εγνω μανωε οτι αγγελος κυριου εστιν	21 Quant à l’Ange de Yahvé, il disparut aux yeux de Manoa et de sa femme. Alors Manoa comprit que c’était l’Ange de Yahvé.
22 και ειπεν μανωε προς την γυναικα αυτου θανατω αποθανουμεθα οτι θεον εωρακαμεν	22 Manoa dit à sa femme: “Nous allons mourir, car nous avons vu un Dieu.”
23 και ειπεν αυτω η γυνη αυτου ει εβουλετο κυριος θανατωσαι ημας ουκ αν εδεξατο εκ των χειρων ημων ολοκαυτωμα και θυσιαν και ουκ αν εφωτισεν ημας παντα ταυτα και ουκ αν ακουστα εποιησεν ημιν ταυτα	23 Mais sa femme lui répondit: “Si Yahvé voulait nous faire mourir, il n’aurait accepté ni notre holocauste ni notre offrande. Il ne nous aurait pas montré tout cela et aujourd’hui même, nous aurait-il fait entendre pareille promesse?”
24 και ετεκεν η γυνη υιον και εκαλεσεν το ονομα αυτου σαμψων και ηυλογησεν αυτον κυριος και ηυξηθη το παιδαριον	24 C’est ainsi que la femme mit au monde un fils à qui elle donna le nom de Samson. Le garçon grandit et Yahvé le bénit;
25 και ηρξατο πνευμα κυριου συμπορευεσθαι αυτω εν παρεμβολη δαν ανα μεσον σαραα και ανα μεσον εσθαολ	25 l’esprit de Yahvé commença à s’emparer de lui au Camp-de-Dan, entre Soréa et Echtaol.