ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 9

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ο λαος ο πορευομενος εν σκοτει ιδετε φως μεγα οι κατοικουντες εν χωρα και σκια θανατου φως λαμψει εφ' υμας	1 Le peuple qui marchait dans la nuit, a vu une grande lumière. Comme ils restaient en terre de ténèbres, une lumière a brillé sur eux.
2 το πλειστον του λαου ο κατηγαγες εν ευφροσυνη σου και ευφρανθησονται ενωπιον σου ως οι ευφραινομενοι εν αμητω και ον τροπον οι διαιρουμενοι σκυλα	2 Tu as multiplié la nation, tu as fait déborder sa joie. Ils sont en fête devant toi comme au jour de la moisson, c’est la joie comme au partage du butin.
3 διοτι αφηρηται ο ζυγος ο επ' αυτων κειμενος και η ραβδος η επι του τραχηλου αυτων την γαρ ραβδον των απαιτουντων διεσκεδασεν κυριος ως τη ημερα τη επι μαδιαμ	3 Car le joug qui pesait sur eux, le bâton qui frappait ses épaules, le fouet de son surveillant, tu les as brisés comme au jour de Madian.
4 οτι πασαν στολην επισυνηγμενην δολω και ιματιον μετα καταλλαγης αποτεισουσιν και θελησουσιν ει εγενηθησαν πυρικαυστοι	4 Les chaussures de guerre et le manteau souillé de sang sont brûlés, jetés en pâture aux flammes.
5 οτι παιδιον εγεννηθη ημιν υιος και εδοθη ημιν ου η αρχη εγενηθη επι του ωμου αυτου και καλειται το ονομα αυτου μεγαλης βουλης αγγελος εγω γαρ αξω ειρηνην επι τους αρχοντας ειρηνην και υγιειαν αυτω	5 Oui, un enfant nous est né, un fils nous a été donné. L’insigne du pouvoir est placé sur son épaule. on lui donne ce nom: “Conseiller-merveilleux, Dieu-fort, Père-éternel, Prince-de-la-paix.”
6 μεγαλη η αρχη αυτου και της ειρηνης αυτου ουκ εστιν οριον επι τον θρονον δαυιδ και την βασιλειαν αυτου κατορθωσαι αυτην και αντιλαβεσθαι αυτης εν δικαιοσυνη και εν κριματι απο του νυν και εις τον αιωνα χρονον ο ζηλος κυριου σαβαωθ ποιησει ταυτα	6 Avec lui l’empire grandit, et c’est la paix sans fin pour le trône de David et pour sa dynastie: il l’établit et l’affermit dans le droit et la justice. Le zèle de Yahvé Sabaot fera que cela soit, dès maintenant et à jamais.
7 θανατον απεστειλεν κυριος επι ιακωβ και ηλθεν επι ισραηλ	7 Le Seigneur a jeté une parole en Jacob, elle est tombée en Israël.
8 και γνωσονται πας ο λαος του εφραιμ και οι εγκαθημενοι εν σαμαρεια εφ' υβρει και υψηλη καρδια λεγοντες	8 Tout ce peuple a été témoin, Éphraïm et les habitants de Samarie. Mais dans leur fierté, leur arrogance, ils ont dit:
9 πλινθοι πεπτωκασιν αλλα δευτε λαξευσωμεν λιθους και εκκοψωμεν συκαμινους και κεδρους και οικοδομησωμεν εαυτοις πυργον	9 “Les briques sont tombées? Eh bien, nous reconstruirons en pierres de taille. Les sycomores ont été abattus? Nous les remplacerons par des cèdres.”
10 και ραξει ο θεος τους επανιστανομενους επ' ορος σιων επ' αυτους και τους εχθρους αυτων διασκεδασει	10 C’est pourquoi Yahvé dresse contre ce peuple son ennemi Razone, il excite ses adversaires:
11 συριαν αφ' ηλιου ανατολων και τους ελληνας αφ' ηλιου δυσμων τους κατεσθιοντας τον ισραηλ ολω τω στοματι επι τουτοις πασιν ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη	11 Aram à l’est, les Philistins à l’ouest. Ils dévorent Israël à belles dents. Mais la colère de Yahvé n’est toujours pas satisfaite, sa main menace encore!
12 και ο λαος ουκ απεστραφη εως επληγη και τον κυριον ουκ εξεζητησαν	12 Le peuple n’est pas revenu vers celui qui le frappait, il n’a pas consulté Yahvé Sabaot.
13 και αφειλεν κυριος απο ισραηλ κεφαλην και ουραν μεγαν και μικρον εν μια ημερα	13 C’est pourquoi en un seul jour Yahvé a retranché d’Israël la tête et la queue, la palme et le jonc
14 πρεσβυτην και τους τα προσωπα θαυμαζοντας αυτη η αρχη και προφητην διδασκοντα ανομα ουτος η ουρα	14 (la tête c’est l’ancien, le noble; la queue c’est le prophète qui enseigne le mensonge).
15 και εσονται οι μακαριζοντες τον λαον τουτον πλανωντες και πλανωσιν οπως καταπιωσιν αυτους	15 Les guides de ce peuple l’égarent, ceux qui le conduisent ont perdu le chemin.
16 δια τουτο επι τους νεανισκους αυτων ουκ ευφρανθησεται ο θεος και τους ορφανους αυτων και τας χηρας αυτων ουκ ελεησει οτι παντες ανομοι και πονηροι και παν στομα λαλει αδικα επι πασιν τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη	16 C’est pourquoi le Seigneur sera sans pitié pour ses jeunes gens, pour ses orphelins et ses veuves, car tout ce peuple vit dans l’hypocrisie et la méchanceté: ils n’ont sur les lèvres que des paroles stupides. Mais sa colère n’est toujours pas satisfaite, sa main menace encore!
17 και καυθησεται ως πυρ η ανομια και ως αγρωστις ξηρα βρωθησεται υπο πυρος και καυθησεται εν τοις δασεσι του δρυμου και συγκαταφαγεται τα κυκλω των βουνων παντα	17 Car leur dette est devenue un feu, elle dévore les ronces et les épines, elle enflamme les taillis de la forêt
18 δια θυμον οργης κυριου συγκεκαυται η γη ολη και εσται ο λαος ως υπο πυρος κατακεκαυμενος ανθρωπος τον αδελφον αυτου ουκ ελεησει	18 et la fumée s’élève en tourbillons. La colère de Yahvé Sabaot a secoué le pays; le peuple est devenu la proie des flammes, car plus personne n’a pitié de son frère.
19 αλλα εκκλινει εις τα δεξια οτι πεινασει και φαγεται εκ των αριστερων και ου μη εμπλησθη ανθρωπος εσθων τας σαρκας του βραχιονος αυτου	19 On coupe à droite et l’on a encore faim, on dévore à gauche et l’on n’est pas rassasié; chacun déchire son voisin.
20 φαγεται γαρ μανασση του εφραιμ και εφραιμ του μανασση οτι αμα πολιορκησουσιν τον ιουδαν επι τουτοις πασιν ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη	20 Éphraïm se dresse contre Manassé, Manassé contre Éphraïm, et tous deux se dressent contre Juda. Mais sa colère n’est toujours pas satisfaite, sa main menace encore!