1 ευφρανθητι στειρα η ου τικτουσα ρηξον και βοησον η ουκ ωδινουσα οτι πολλα τα τεκνα της ερημου μαλλον η της εχουσης τον ανδρα ειπεν γαρ κυριος | 1 Ευφρανθητι, στειρα, η μη τικτουσα? αναβοησον εν αγαλλιασει και τερπου, η μη ωδινουσα? διοτι πλειοτερα ειναι τα τεκνα της ηρημωμενης παρα τα τεκνα της εχουσης τον ανδρα, λεγει Κυριος. |
2 πλατυνον τον τοπον της σκηνης σου και των αυλαιων σου πηξον μη φειση μακρυνον τα σχοινισματα σου και τους πασσαλους σου κατισχυσον | 2 Πλατυνον τον τοπον της σκηνης σου και ας εκτεινωσι τα παραπετασματα των κατοικιων σου? μη φεισθης? μακρυνον τα σχοινια σου και στερεωσον τους πασσαλους σου. |
3 ετι εις τα δεξια και εις τα αριστερα εκπετασον και το σπερμα σου εθνη κληρονομησει και πολεις ηρημωμενας κατοικιεις | 3 Διοτι θελεις εκταθη εις τα δεξια και εις τα αριστερα? και το σπερμα σου θελει κληρονομησει τα εθνη και θελει καμει τας ηρημωμενας πολεις να κατοικισθωσι. |
4 μη φοβου οτι κατησχυνθης μηδε εντραπης οτι ωνειδισθης οτι αισχυνην αιωνιον επιληση και ονειδος της χηρειας σου ου μη μνησθηση | 4 Μη φοβου? διοτι δεν θελεις καταισχυνθη? μηδε εντρεπου? διοτι δεν θελεις αισχυνθη? διοτι θελεις λησμονησει την αισχυνην της νεοτητος σου και δεν θελεις ενθυμηθη πλεον το ονειδος της χηρειας σου. |
5 οτι κυριος ο ποιων σε κυριος σαβαωθ ονομα αυτω και ο ρυσαμενος σε αυτος θεος ισραηλ παση τη γη κληθησεται | 5 Διοτι ο ανηρ σου ειναι ο Ποιητης σου? το ονομα αυτου ειναι, Ο Κυριος των δυναμεων? και ο Λυτρωτης σου ειναι ο Αγιος του Ισραηλ? αυτος θελει ονομασθη, Ο Θεος πασης της γης. |
6 ουχ ως γυναικα καταλελειμμενην και ολιγοψυχον κεκληκεν σε κυριος ουδ' ως γυναικα εκ νεοτητος μεμισημενην ειπεν ο θεος σου | 6 Διοτι ο Κυριος σε εκαλεσεν ως γυναικα εγκαταλελειμμενην και τεθλιμμενην το πνευμα και γυναικα νεοτητος αποβεβλημενην, λεγει ο Θεος σου. |
7 χρονον μικρον κατελιπον σε και μετα ελεους μεγαλου ελεησω σε | 7 Σε εγκατελιπον δια ολιγον καιρον? πλην με ελεος μεγα θελω σε περισυναξει. |
8 εν θυμω μικρω απεστρεψα το προσωπον μου απο σου και εν ελεει αιωνιω ελεησω σε ειπεν ο ρυσαμενος σε κυριος | 8 Εν θυμω μικρω εκρυψα το προσωπον μου απο σου δια μιαν στιγμην? με ελεος ομως αιωνιον θελω σε ελεησει, λεγει Κυριος ο Λυτρωτης σου. |
9 απο του υδατος του επι νωε τουτο μοι εστιν καθοτι ωμοσα αυτω εν τω χρονω εκεινω τη γη μη θυμωθησεσθαι επι σοι ετι μηδε εν απειλη σου | 9 Διοτι τουτο ειναι εις εμε ως τα υδατα του Νωε? επειδη, καθως ωμοσα οτι τα υδατα του Νωε δεν θελουσιν επελθει πλεον επι την γην, ουτως ωμοσα οτι δεν θελω θυμωθη πλεον κατα σου ουδε σε ελεγξει. |
10 τα ορη μεταστησεσθαι ουδε οι βουνοι σου μετακινηθησονται ουτως ουδε το παρ' εμου σοι ελεος εκλειψει ουδε η διαθηκη της ειρηνης σου ου μη μεταστη ειπεν γαρ κυριος ιλεως σοι | 10 Διοτι τα ορη θελουσι μετατοπισθη και οι λοφοι μετακινηθη? πλην το ελεος μου δεν θελει εκλειψει απο σου ουδε η διαθηκη της ειρηνης μου μετακινηθη, λεγει Κυριος ο ελεων σε. |
11 ταπεινη και ακαταστατος ου παρεκληθης ιδου εγω ετοιμαζω σοι ανθρακα τον λιθον σου και τα θεμελια σου σαπφειρον | 11 Ω τεθλιμμενη, τεταραγμενη, απαρηγορητος, ιδου, εγω θελω στρωσει τους λιθους σου εκ μαρμαρων πορφυρων και θελω βαλει τα θεμελια σου εκ σαπφειρων. |
12 και θησω τας επαλξεις σου ιασπιν και τας πυλας σου λιθους κρυσταλλου και τον περιβολον σου λιθους εκλεκτους | 12 Και θελω καμει τας επαλξεις σου εξ αχατου και τας πυλας σου εξ ανθρακων και απαντα τον περιβολον σου εκ λιθων εκλεκτων. |
13 και παντας τους υιους σου διδακτους θεου και εν πολλη ειρηνη τα τεκνα σου | 13 Παντες δε οι υιοι σου θελουσιν εισθαι διδακτοι του Κυριου, και θελει εισθαι μεγαλη η ειρηνη των υιων σου. |
14 και εν δικαιοσυνη οικοδομηθηση απεχου απο αδικου και ου φοβηθηση και τρομος ουκ εγγιει σοι | 14 Εν δικαιοσυνη θελεις στερεωθη? μακραν απο της καταδυναστειας θελεις εισθαι, διοτι δεν θελεις φοβεισθαι? και απο του τρομου, διοτι δεν θελει σε πλησιασει. |
15 ιδου προσηλυτοι προσελευσονται σοι δι' εμου και επι σε καταφευξονται | 15 Ιδου, βεβαιως θελουσι συναχθη ομου εναντιον σου, πλην ουχι δι' εμου? Οσοι συναχθωσιν ομου εναντιον σου, ενεκα σου, θελουσι πεσει. |
16 ιδου εγω κτιζω σε ουχ ως χαλκευς φυσων ανθρακας και εκφερων σκευος εις εργον εγω δε εκτισα σε ουκ εις απωλειαν φθειραι | 16 Ιδου, εγω εκαμον τον χαλκεα, οστις φυσα τους ανθρακας εν τω πυρι και εξαγει το εργαλειον δια το εργον αυτου? και εγω εκαμον τον πορθητην δια να καταστρεφη. |
17 παν σκευος φθαρτον επι σε ουκ ευοδωσω και πασα φωνη αναστησεται επι σε εις κρισιν παντας αυτους ηττησεις οι δε ενοχοι σου εσονται εν αυτη εστιν κληρονομια τοις θεραπευουσιν κυριον και υμεις εσεσθε μοι δικαιοι λεγει κυριος | 17 Ουδεν οπλον κατασκευασθεν εναντιον σου θελει ευοδωθη? και πασαν γλωσσαν, ητις ηθελε κινηθη κατα σου, θελεις νικησει εν τη κρισει. Αυτη ειναι η κληρονομια των δουλων του Κυριου? και η δικαιοσυνη αυτων ειναι εξ εμου, λεγει ο Κυριος. |