ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 32

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 ιδου γαρ βασιλευς δικαιος βασιλευσει και αρχοντες μετα κρισεως αρξουσιν	1 Behold a king shall reign in justice, and princes shell rule in judgment.
2 και εσται ο ανθρωπος κρυπτων τους λογους αυτου και κρυβησεται ως αφ' υδατος φερομενου και φανησεται εν σιων ως ποταμος φερομενος ενδοξος εν γη διψωση	2 And a man shall be as when one is hid from the wind, and hideth himself from a storm, as rivers of waters in drought, and the shadow of a rock that standeth out in a desert land.
3 και ουκετι εσονται πεποιθοτες επ' ανθρωποις αλλα τα ωτα δωσουσιν ακουειν	3 The eyes of them that see shall not be dim, and the ears of them that hear shall hearken diligently.
4 και η καρδια των ασθενουντων προσεξει του ακουειν και αι γλωσσαι αι ψελλιζουσαι ταχυ μαθησονται λαλειν ειρηνην	4 And the heart of fools shall understand knowledge, and the tongue of stammerers shall speak readily and plain.
5 και ουκετι μη ειπωσιν τω μωρω αρχειν και ουκετι μη ειπωσιν οι υπηρεται σου σιγα	5 The fool shall no more be called prince: neither shall the deceitful be called great:
6 ο γαρ μωρος μωρα λαλησει και η καρδια αυτου ματαια νοησει του συντελειν ανομα και λαλειν προς κυριον πλανησιν του διασπειραι ψυχας πεινωσας και τας ψυχας τας διψωσας κενας ποιησαι	6 For the fool will speak foolish things, and his heart will work iniquity, to practise hypocrisy, and speak to the Lord deceitfully, and to make empty the soul of the hungry, and take away drink from the thirsty.
7 η γαρ βουλη των πονηρων ανομα βουλευσεται καταφθειραι ταπεινους εν λογοις αδικοις και διασκεδασαι λογους ταπεινων εν κρισει	7 The vessels of the deceitful are most wicked: for he hath framed devices to destroy the meek, with lying words, when the poor man speaketh judgment.
8 οι δε ευσεβεις συνετα εβουλευσαντο και αυτη η βουλη μενει	8 But the prince will devise such things as are worthy of a prince, and he shah stand above the rulers.
9 γυναικες πλουσιαι αναστητε και ακουσατε της φωνης μου θυγατερες εν ελπιδι ακουσατε τους λογους μου	9 Rise up, ye rich women, and hear my voice: ye confident daughters, give ear to my speech.
10 ημερας ενιαυτου μνειαν ποιησασθε εν οδυνη μετ' ελπιδος ανηλωται ο τρυγητος πεπαυται ο σπορος και ουκετι μη ελθη	10 For after days and a year, you that are confident shall be troubled: for the vintage is at an end, the gathering shall come no more.
11 εκστητε λυπηθητε αι πεποιθυιαι εκδυσασθε γυμναι γενεσθε περιζωσασθε σακκους τας οσφυας	11 Be astonished, ye rich women, be troubled, ye confident ones: strip yen, and be confounded, gird your loins.
12 και επι των μαστων κοπτεσθε απο αγρου επιθυμηματος και αμπελου γενηματος	12 Mourn for your breasts, for the delightful country, for the fruitful vineyard.
13 η γη του λαου μου ακανθα και χορτος αναβησεται και εκ πασης οικιας ευφροσυνη αρθησεται πολις πλουσια	13 Upon the land of my people shall thorns and briers come up: how much more upon all the houses of joy, of the city that rejoiced?
14 οικοι εγκαταλελειμμενοι πλουτον πολεως και οικους επιθυμητους αφησουσιν και εσονται αι κωμαι σπηλαια εως του αιωνος ευφροσυνη ονων αγριων βοσκηματα ποιμενων	14 For the house is forsaken, the multitude of the city is left, darkness and obscurity are come upon its dens for ever. A joy of wild asses, the pastures of docks,
15 εως αν επελθη εφ' υμας πνευμα αφ' υψηλου και εσται ερημος ο χερμελ και ο χερμελ εις δρυμον λογισθησεται	15 Until the spirit be poured upon us from on high: and the desert shall be se a charmel, and charmel shall be counted for a forest.
16 και αναπαυσεται εν τη ερημω κριμα και δικαιοσυνη εν τω καρμηλω κατοικησει	16 And judgment shall dwell in the wilderness, and justice shall sit in charmel.
17 και εσται τα εργα της δικαιοσυνης ειρηνη και κρατησει η δικαιοσυνη αναπαυσιν και πεποιθοτες εως του αιωνος	17 And the work of justice shall be peace, and the service of justice quietness, and security for ever.
18 και κατοικησει ο λαος αυτου εν πολει ειρηνης και ενοικησει πεποιθως και αναπαυσονται μετα πλουτου	18 And my people shall sit in the beauty of peace, and in the tabernacles of confidence, and in wealthy rest.
19 η δε χαλαζα εαν καταβη ουκ εφ' υμας ηξει και εσονται οι ενοικουντες εν τοις δρυμοις πεποιθοτες ως οι εν τη πεδινη	19 But hail shall be in the descent of the forest, and the city shall be made very low.
20 μακαριοι οι σπειροντες επι παν υδωρ ου βους και ονος πατει	20 Blessed are ye that sow upon all waters, sending thither the foot of the ox and the ass.