1 μακαριος ανηρ ος ουκ ωλισθησεν εν τω στοματι αυτου και ου κατενυγη εν λυπη αμαρτιων | 1 ¡Feliz el hombre que no ha faltado con su lengua ni es atormentado por el remordimiento! |
2 μακαριος ου ου κατεγνω η ψυχη αυτου και ος ουκ επεσεν απο της ελπιδος αυτου | 2 ¡Feliz el que no tiene que reprocharse a sí mismo y no ve desvanecerse su esperanza! |
3 ανδρι μικρολογω ου καλος ο πλουτος και ανθρωπω βασκανω ινα τι χρηματα | 3 ¿De qué le sirve la riqueza al mezquino y para qué tiene el avaro su fortuna. |
4 ο συναγων απο της ψυχης αυτου συναγει αλλοις και εν τοις αγαθοις αυτου τρυφησουσιν ετεροι | 4 El que acumula, privándose de todo, acumula para otros, y otros se darán buena vida con sus bienes. |
5 ο πονηρος εαυτω τινι αγαθος εσται και ου μη ευφρανθησεται εν τοις χρημασιν αυτου | 5 El que es malo consigo mismo ¿con quién será bueno? Ni él mismo disfruta de su fortuna. |
6 του βασκαινοντος εαυτον ουκ εστιν πονηροτερος και τουτο ανταποδομα της κακιας αυτου | 6 No hay nadie peor que el avaro consigo mismo, y ese es el justo pago de su maldad. |
7 καν ευ ποιη εν ληθη ποιει και επ' εσχατων εκφαινει την κακιαν αυτου | 7 Si hace algún bien, lo hace por descuido, y termina por revelar su malicia. |
8 πονηρος ο βασκαινων οφθαλμω αποστρεφων προσωπον και υπερορων ψυχας | 8 Es un malvado el que mira con envidia, el que da vuelta la cara y menosprecia a los demás. |
9 πλεονεκτου οφθαλμος ουκ εμπιπλαται μεριδι και αδικια πονηρα αναξηραινει ψυχην | 9 El ojo del ambicioso no está satisfecho con su parte y la ruindad reseca el alma. |
10 οφθαλμος πονηρος φθονερος επ' αρτω και ελλιπης επι της τραπεζης αυτου | 10 El miserable mezquina el pan y tiene su mesa siempre vacía. |
11 τεκνον καθως εαν εχης ευ ποιει σεαυτον και προσφορας κυριω αξιως προσαγε | 11 En la medida de tus recursos, vive bien, hijo mío, y presenta al Señor ofrendas dignas. |
12 μνησθητι οτι θανατος ου χρονιει και διαθηκη αδου ουχ υπεδειχθη σοι | 12 Recuerda que la muerte no tardará y que el pacto del Abismo no te ha sido revelado. |
13 πριν σε τελευτησαι ευ ποιει φιλω και κατα την ισχυν σου εκτεινον και δος αυτω | 13 Antes de morir, haz el bien a tu amigo y dale con largueza, en la medida de tus fuerzas. |
14 μη αφυστερησης απο αγαθης ημερας και μερις επιθυμιας αγαθης μη σε παρελθατω | 14 No te prives de un día agradable ni desaproveches tu parte de gozo legítimo. |
15 ουχι ετερω καταλειψεις τους πονους σου και τους κοπους σου εις διαιρεσιν κληρου | 15 ¿Acaso no dejarás a otro el fruto de tus trabajos, y el de tus fatigas, para que lo repartan en herencia? |
16 δος και λαβε και απατησον την ψυχην σου οτι ουκ εστιν εν αδου ζητησαι τρυφην | 16 Da y recibe, olvida tus preocupaciones, porque no hay que buscar delicias en el Abismo. |
17 πασα σαρξ ως ιματιον παλαιουται η γαρ διαθηκη απ' αιωνος θανατω αποθανη | 17 Todo ser viviente envejece como un vestido, porque está en pie la antigua sentencia: «Tienes que morir». |
18 ως φυλλον θαλλον επι δενδρου δασεος τα μεν καταβαλλει αλλα δε φυει ουτως γενεα σαρκος και αιματος η μεν τελευτα ετερα δε γενναται | 18 En el follaje de un árbol tupido, unas hojas caen y otras brotan: así son las generaciones de carne y de sangre, una muere y otra nace. |
19 παν εργον σηπομενον εκλειπει και ο εργαζομενος αυτο μετ' αυτου απελευσεται | 19 Toda obra corruptible desaparece y el que la hizo se irá con ella. |
20 μακαριος ανηρ ος εν σοφια μελετησει και ος εν συνεσει αυτου διαλεχθησεται | 20 ¡Feliz el hombre que se ocupa de la sabiduría y el que razona con inteligencia, |
21 ο διανοουμενος τας οδους αυτης εν καρδια αυτου και εν τοις αποκρυφοις αυτης εννοηθησεται | 21 el que reflexiona sobre los caminos de la sabiduría y penetra en sus secretos! |
22 εξελθε οπισω αυτης ως ιχνευτης και εν ταις οδοις αυτης ενεδρευε | 22 El la sigue como un rastreador y se queda al acecho de sus pasos; |
23 ο παρακυπτων δια των θυριδων αυτης και επι των θυρωματων αυτης ακροασεται | 23 espía por sus ventanas y escucha atentamente a sus puertas; |
24 ο καταλυων συνεγγυς του οικου αυτης και πηξει πασσαλον εν τοις τοιχοις αυτης | 24 busca albergue cerca de su casa y clava una estaca en sus muros; |
25 στησει την σκηνην αυτου κατα χειρας αυτης και καταλυσει εν καταλυματι αγαθων | 25 instala su carpa cerca de ella y se alberga en la mejor de las moradas; |
26 θησει τα τεκνα αυτου εν τη σκεπη αυτης και υπο τους κλαδους αυτης αυλισθησεται | 26 pone a sus hijos bajo el abrigo de ella y vive a la sombre de sus ramas: |
27 σκεπασθησεται υπ' αυτης απο καυματος και εν τη δοξη αυτης καταλυσει | 27 ella lo protege del calor y él habita en su gloria. |