ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 10

LXX	VULGATA
1 κριτης σοφος παιδευσει τον λαον αυτου και ηγεμονια συνετου τεταγμενη εσται	1 Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit.
2 κατα τον κριτην του λαου ουτως και οι λειτουργοι αυτου και κατα τον ηγουμενον της πολεως παντες οι κατοικουντες αυτην	2 Secundum judicem populi, sic et ministri ejus : et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.
3 βασιλευς απαιδευτος απολει τον λαον αυτου και πολις οικισθησεται εν συνεσει δυναστων	3 Rex insipiens perdet populum suum : et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.
4 εν χειρι κυριου η εξουσια της γης και τον χρησιμον εγερει εις καιρον επ' αυτης	4 In manu Dei potestas terræ : et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.
5 εν χειρι κυριου ευοδια ανδρος και προσωπω γραμματεως επιθησει δοξαν αυτου	5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribæ imponet honorem suum.
6 επι παντι αδικηματι μη μηνιασης τω πλησιον και μη πρασσε μηδεν εν εργοις υβρεως	6 Omnis injuriæ proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriæ.
7 μισητη εναντι κυριου και ανθρωπων υπερηφανια και εξ αμφοτερων πλημμελης η αδικια	7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium.
8 βασιλεια απο εθνους εις εθνος μεταγεται δια αδικιας και υβρεις και χρηματα	8 Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos.
9 τι υπερηφανευεται γη και σποδος οτι εν ζωη ερριψα τα ενδοσθια αυτου	9 Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis ?
10 μακρον αρρωστημα σκωπτει ιατρος και βασιλευς σημερον και αυριον τελευτησει	10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam : hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua.
11 εν γαρ τω αποθανειν ανθρωπον κληρονομησει ερπετα και θηρια και σκωληκας	11 Omnis potentatus brevis vita ; languor prolixior gravat medicum.
12 αρχη υπερηφανιας ανθρωπου αφιστασθαι απο κυριου και απο του ποιησαντος αυτον απεστη η καρδια αυτου	12 Brevem languorem præcidit medicus : sic et rex hodie est, et cras morietur.
13 οτι αρχη υπερηφανιας αμαρτια και ο κρατων αυτης εξομβρησει βδελυγμα δια τουτο παρεδοξασεν κυριος τας επαγωγας και κατεστρεψεν εις τελος αυτους	13 Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes.
14 θρονους αρχοντων καθειλεν ο κυριος και εκαθισεν πραεις αντ' αυτων	14 Initium superbiæ hominis apostatare a Deo :
15 ριζας εθνων εξετιλεν ο κυριος και εφυτευσεν ταπεινους αντ' αυτων	15 quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem.
16 χωρας εθνων κατεστρεψεν ο κυριος και απωλεσεν αυτας εως θεμελιων γης	16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem.
17 εξηρεν εξ αυτων και απωλεσεν αυτους και κατεπαυσεν απο γης το μνημοσυνον αυτων	17 Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis.
18 ουκ εκτισται ανθρωποις υπερηφανια ουδε οργη θυμου γεννημασιν γυναικων	18 Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus.
19 σπερμα εντιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα εντιμον ποιον οι φοβουμενοι τον κυριον σπερμα ατιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα ατιμον ποιον οι παραβαινοντες εντολας	19 Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum.
20 εν μεσω αδελφων ο ηγουμενος αυτων εντιμος και οι φοβουμενοι κυριον εν οφθαλμοις αυτου	20 Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra.
21 -	21 Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu.
22 πλουσιος και ενδοξος και πτωχος το καυχημα αυτων φοβος κυριου	22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nationi mulierum.
23 ου δικαιον ατιμασαι πτωχον συνετον και ου καθηκει δοξασαι ανδρα αμαρτωλον	23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum : semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini.
24 μεγισταν και κριτης και δυναστης δοξασθησεται και ουκ εστιν αυτων τις μειζων του φοβουμενου τον κυριον	24 In medio fratrum rector illorum in honore : et qui timent Dominum erunt in oculis illius.
25 οικετη σοφω ελευθεροι λειτουργησουσιν και ανηρ επιστημων ου γογγυσει	25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est.
26 μη σοφιζου ποιησαι το εργον σου και μη δοξαζου εν καιρω στενοχωριας σου	26 Noli despicere hominem justum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem.
27 κρεισσων εργαζομενος και περισσευων εν πασιν η περιπατων δοξαζομενος και απορων αρτων	27 Magnus, et judex, et potens est in honore : et non est major illo qui timet Deum.
28 τεκνον εν πραυτητι δοξασον την ψυχην σου και δος αυτη τιμην κατα την αξιαν αυτης	28 Servo sensato liberi servient : et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur.
29 τον αμαρτανοντα εις την ψυχην αυτου τις δικαιωσει και τις δοξασει τον ατιμαζοντα την ζωην αυτου	29 Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiæ.
30 πτωχος δοξαζεται δι' επιστημην αυτου και πλουσιος δοξαζεται δια τον πλουτον αυτου	30 Melior est qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane.
31 ο δεδοξασμενος εν πτωχεια και εν πλουτω ποσαχως και ο αδοξος εν πλουτω και εν πτωχεια ποσαχως	31 Fili, in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum.
	32 Peccantem in animam suam quis justificabit ? et quis honorificabit exhonorantem animam suam ?
	33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum : et est homo qui honorificatur propter substantiam suam.
	34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia ! et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur.