ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 4

LXX	JERUSALEM
1 και επεστρεψα εγω και ειδον συν πασας τας συκοφαντιας τας γινομενας υπο τον ηλιον και ιδου δακρυον των συκοφαντουμενων και ουκ εστιν αυτοις παρακαλων και απο χειρος συκοφαντουντων αυτους ισχυς και ουκ εστιν αυτοις παρακαλων	1 Je regarde encore toute l'oppression qui se commet sous le soleil: Voici les larmes des opprimés,et ils n'ont pas de consolateur; et la force du côté des oppresseurs, et ils n'ont pas de consolateur.
2 και επηνεσα εγω συν τους τεθνηκοτας τους ηδη αποθανοντας υπερ τους ζωντας οσοι αυτοι ζωσιν εως του νυν	2 Alors je félicite les morts qui sont déjà morts plutôt que les vivants qui sont encore vivants.
3 και αγαθος υπερ τους δυο τουτους οστις ουπω εγενετο ος ουκ ειδεν συν το ποιημα το πονηρον το πεποιημενον υπο τον ηλιον	3 Et plus heureux que tous les deux est celui qui ne vit pas encore et ne voit pas l'iniquité qui secommet sous le soleil.
4 και ειδον εγω συν παντα τον μοχθον και συν πασαν ανδρειαν του ποιηματος οτι αυτο ζηλος ανδρος απο του εταιρου αυτου και γε τουτο ματαιοτης και προαιρεσις πνευματος	4 Et je vois que tout travail et toute réussite n'est que jalousie de l'un pour l'autre: cela est vanité etpoursuite de vent!
5 ο αφρων περιελαβεν τας χειρας αυτου και εφαγεν τας σαρκας αυτου	5 L'insensé se croise les bras et se dévore lui-même.
6 αγαθον πληρωμα δρακος αναπαυσεως υπερ πληρωμα δυο δρακων μοχθου και προαιρεσεως πνευματος	6 Mieux vaut une poignée de repos que deux poignées de travail à poursuivre le vent.
7 και επεστρεψα εγω και ειδον ματαιοτητα υπο τον ηλιον	7 Je vois encore une autre vanité sous le soleil:
8 εστιν εις και ουκ εστιν δευτερος και γε υιος και αδελφος ουκ εστιν αυτω και ουκ εστιν περασμος τω παντι μοχθω αυτου και γε οφθαλμος αυτου ουκ εμπιπλαται πλουτου και τινι εγω μοχθω και στερισκω την ψυχην μου απο αγαθωσυνης και γε τουτο ματαιοτης και περισπασμος πονηρος εστιν	8 soit quelqu'un de seul qui n'a pas de second, pas de fils ni de frère; il n'y a pas de limite à toute sabesogne, et ses yeux ne sont pas rassasiés de richesses: "Pour qui donc est-ce que je travaille et me prive debonheur?" Cela aussi est vanité, et c'est une mauvaise besogne.
9 αγαθοι οι δυο υπερ τον ενα οις εστιν αυτοις μισθος αγαθος εν μοχθω αυτων	9 Mieux vaut être deux que seul, car ainsi le travail donne bon profit.
10 οτι εαν πεσωσιν ο εις εγερει τον μετοχον αυτου και ουαι αυτω τω ενι οταν πεση και μη η δευτερος του εγειραι αυτον	10 En cas de chute, l'un relève l'autre; mais qu'en est-il de celui qui tombe sans personne pour lerelever?
11 και γε εαν κοιμηθωσιν δυο και θερμη αυτοις και ο εις πως θερμανθη	11 Et si l'on couche à deux, on se réchauffe, mais seul, comment avoir chaud?
12 και εαν επικραταιωθη ο εις οι δυο στησονται κατεναντι αυτου και το σπαρτιον το εντριτον ου ταχεως απορραγησεται	12 Là où un homme seul est renversé, deux résistent, et le fil triple ne rompt pas facilement.
13 αγαθος παις πενης και σοφος υπερ βασιλεα πρεσβυτερον και αφρονα ος ουκ εγνω του προσεχειν ετι	13 Mieux vaut un enfant pauvre et sage qu'un roi vieux et insensé qui ne sait plus prendre conseil.
14 οτι εξ οικου των δεσμιων εξελευσεται του βασιλευσαι οτι και γε εν βασιλεια αυτου εγεννηθη πενης	14 Même s'il est sorti de prison pour régner, et même s'il est né mendiant dans le royaume,
15 ειδον συν παντας τους ζωντας τους περιπατουντας υπο τον ηλιον μετα του νεανισκου του δευτερου ος στησεται αντ' αυτου	15 je vois tous les vivants qui vont sous le soleil être avec l'enfant, le second, l'usurpateur,
16 ουκ εστιν περασμος τω παντι λαω τοις πασιν οσοι εγενοντο εμπροσθεν αυτων και γε οι εσχατοι ουκ ευφρανθησονται εν αυτω οτι και γε τουτο ματαιοτης και προαιρεσις πνευματος	16 et c'est d'une foule sans fin qu'il se trouve à la tête. Mais ceux qui viennent après ne s'enréjouiront pas, car cela aussi est vanité et recherche de vent.
17 φυλαξον ποδα σου εν ω εαν πορευη εις οικον του θεου και εγγυς του ακουειν υπερ δομα των αφρονων θυσια σου οτι ουκ εισιν ειδοτες του ποιησαι κακον	17 Prends garde à tes pas quand tu vas à la Maison de Dieu: approcher pour écouter vaut mieuxque le sacrifice offert par les insensés, mais ils ne savent pas qu'ils font le mal.