1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου | 1 Pas plus que la neige à l'été ou la pluie à la moisson, les honneurs ne conviennent au sot.
|
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων | 2 Le passereau s'échappe, l'hirondelle s'envole, ainsi la malédiction gratuite n'atteint pas son but.
|
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν | 3 Le fouet pour le cheval, la bride pour l'âne, pour l'échine des sots, le bâton.
|
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν | 4 Ne répond pas à l'insensé selon sa folie, de peur de lui devenir semblable, toi aussi.
|
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις | 5 Réponds à l'insensé selon sa folie, de peur qu'il ne soit sage à ses propres yeux.
|
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις | 6 Il se mutile, il s'abreuve de violence, celui qui envoie un message par l'entremise d'un sot.
|
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι | 7 Mal assurées, les jambes du boiteux; ainsi un proverbe dans la bouche des sots.
|
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως | 8 C'est attacher la pierre à la fronde que de rendre honneur à un sot.
|
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη | 9 Une ronce pousse dans la main d'un ivrogne comme un proverbe dans la bouche d'un sot.
|
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη | 10 Un archer blessant tout le monde: tel est celui qui embauche le sot et l'ivrogne qui passent.
|
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει | 11 Comme le chien revient à son vomissement, le sot retourne à sa folie.
|
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον | 12 Tu vois un homme sage à ses propres yeux? Il y a plus à espérer d'un insensé.
|
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης | 13 Le paresseux dit: "Un fauve sur le chemin! un lion par les rues!"
|
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον | 14 La porte tourne sur ses gonds, et sur son lit le paresseux.
|
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις | 15 Le paresseux plonge la main dans le plat: la ramener à sa bouche le fatigue!
|
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα | 16 Le paresseux est plus sage à ses propres yeux que sept personnes répondant avec tact.
|
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον | 17 Il prend par les oreilles un chien qui passe, celui qui s'immisce dans une querelle étrangère.
|
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης | 18 Un homme pris de folie qui lance des traits enflammés, des flèches et la mort:
|
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον | 19 tel est l'homme qui ment à son compagnon, puis dit: "N'était-ce pas pour plaisanter?"
|
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω | 20 Faute de bois, le feu s'éteint, faute de calomniateur, la querelle s'apaise.
|
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται | 21 Du charbon sur les braises, du bois sur le feu, tel est l'homme querelleur pour attiser lesdisputes.
|
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα | 22 Les dires du calomniateur sont de friands morceaux qui descendent jusqu'au fond des entrailles.
|
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης | 23 De l'argent non purifié appliqué sur de l'argile: tels sont lèvres brûlantes et coeur mauvais.
|
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις | 24 Celui qui hait donne le change par ses propos, mais en son sein gît la tromperie;
|
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης | 25 s'il prend un ton cauteleux, ne t'y fie pas, car en son coeur il y a sept abominations.
|
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις | 26 La haine peut s'envelopper de ruse, elle révélera sa méchanceté dans l'assemblée.
|
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν | 27 Qui creuse une fosse y tombe, qui roule une roche, elle revient sur lui.
|
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην | 28 La langue menteuse hait ses victimes, la bouche enjôleuse provoque la chute.
|
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας | |
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω | |
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . | |