ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

¹ διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον

² και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων

³ ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν

⁴ ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται

⁵ ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον

⁶ ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου

⁷ ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων

⁸ σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης

⁹ ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης

¹⁰ αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη

¹¹ θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα

¹² πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν

¹³ ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με

¹⁴ τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι

¹⁵ ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια

¹⁶ αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα

¹⁷ ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα

¹⁸ οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα

¹⁹ ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα

²⁰ αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων

²¹ ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν

²² αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη

²³ φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω

²⁴ ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα

²⁵ ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου

²⁶ η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν

²⁷ και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα

²⁸ και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου

²⁹ ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε

³⁰ ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος

³¹ ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος

³² εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο

³³ ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου

³⁴ ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω

³⁵ τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος

³⁶ επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον

³⁷ και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου

³⁸ ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον

³⁹ ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα

⁴⁰ αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν