ΙΩΒ - Giobbe - Job 2

LXX	NEW JERUSALEM
1 εγενετο δε ως η ημερα αυτη και ηλθον οι αγγελοι του θεου παραστηναι εναντι κυριου και ο διαβολος ηλθεν εν μεσω αυτων παραστηναι εναντιον του κυριου	1 Another day, the sons of God came to attend on Yahweh and Satan came with them too.
2 και ειπεν ο κυριος τω διαβολω ποθεν συ ερχη τοτε ειπεν ο διαβολος ενωπιον του κυριου διαπορευθεις την υπ' ουρανον και εμπεριπατησας την συμπασαν παρειμι	2 So Yahweh said to Satan, 'Where have you been?' 'Prowling about on earth,' he answered, 'roamingaround there.'
3 ειπεν δε ο κυριος προς τον διαβολον προσεσχες ουν τω θεραποντι μου ιωβ οτι ουκ εστιν κατ' αυτον των επι της γης ανθρωπος ακακος αληθινος αμεμπτος θεοσεβης απεχομενος απο παντος κακου ετι δε εχεται ακακιας συ δε ειπας τα υπαρχοντα αυτου δια κενης απολεσαι	3 So Yahweh asked him, 'Did you pay any attention to my servant Job? There is no one like him on theearth: a sound and honest man who fears God and shuns evil. He persists in his integrity stil ; you achieved nothing by provoking me to ruin him.'
4 υπολαβων δε ο διαβολος ειπεν τω κυριω δερμα υπερ δερματος οσα υπαρχει ανθρωπω υπερ της ψυχης αυτου εκτεισει	4 'Skin after skin!' Satan replied. 'Someone wil give away al he has to save his life.
5 ου μην δε αλλα αποστειλας την χειρα σου αψαι των οστων αυτου και των σαρκων αυτου ει μην εις προσωπον σε ευλογησει	5 But stretch out your hand and lay a finger on his bone and flesh; I warrant you, he wil curse you to yourface.'
6 ειπεν δε ο κυριος τω διαβολω ιδου παραδιδωμι σοι αυτον μονον την ψυχην αυτου διαφυλαξον	6 'Very wel ,' Yahweh said to Satan, 'he is in your power. But spare his life.'
7 εξηλθεν δε ο διαβολος απο του κυριου και επαισεν τον ιωβ ελκει πονηρω απο ποδων εως κεφαλης	7 So Satan left the presence of Yahweh. He struck Job down with malignant ulcers from the sole of hisfoot to the top of his head.
8 και ελαβεν οστρακον ινα τον ιχωρα ξυη και εκαθητο επι της κοπριας εξω της πολεως	8 Job took a piece of pot to scrape himself, and went and sat among the ashes.
9 χρονου δε πολλου προβεβηκοτος ειπεν αυτω η γυνη αυτου μεχρι τινος καρτερησεις λεγων [9α] ιδου αναμενω χρονον ετι μικρον προσδεχομενος την ελπιδα της σωτηριας μου [9β] ιδου γαρ ηφανισται σου το μνημοσυνον απο της γης υιοι και θυγατερες εμης κοιλιας ωδινες και πονοι ους εις το κενον εκοπιασα μετα μοχθων [9χ] συ τε αυτος εν σαπρια σκωληκων καθησαι διανυκτερευων αιθριος [9δ] καγω πλανητις και λατρις τοπον εκ τοπου περιερχομενη και οικιαν εξ οικιας προσδεχομενη τον ηλιον ποτε δυσεται ινα αναπαυσωμαι των μοχθων και των οδυνων αι με νυν συνεχουσιν [9ε] αλλα ειπον τι ρημα εις κυριον και τελευτα	9 Then his wife said to him, 'Why persist in this integrity of yours? Curse God and die.'
10 ο δε εμβλεψας ειπεν αυτη ωσπερ μια των αφρονων γυναικων ελαλησας ει τα αγαθα εδεξαμεθα εκ χειρος κυριου τα κακα ουχ υποισομεν εν πασιν τουτοις τοις συμβεβηκοσιν αυτω ουδεν ημαρτεν ιωβ τοις χειλεσιν εναντιον του θεου	10 'That is how a fool of a woman talks,' Job replied. 'If we take happiness from God's hand, must we nottake sorrow too?' And in al this misfortune Job uttered no sinful word.
11 ακουσαντες δε οι τρεις φιλοι αυτου τα κακα παντα τα επελθοντα αυτω παρεγενοντο εκαστος εκ της ιδιας χωρας προς αυτον ελιφας ο θαιμανων βασιλευς βαλδαδ ο σαυχαιων τυραννος σωφαρ ο μιναιων βασιλευς και παρεγενοντο προς αυτον ομοθυμαδον του παρακαλεσαι και επισκεψασθαι αυτον	11 The news of al the disasters that had fal en on Job came to the ears of three of his friends. Each ofthem set out from home -- Eliphaz of Teman, Bildad of Shuah and Zophar of Naamath -- and by commonconsent they decided to go and offer him sympathy and consolation.
12 ιδοντες δε αυτον πορρωθεν ουκ επεγνωσαν και βοησαντες φωνη μεγαλη εκλαυσαν ρηξαντες εκαστος την εαυτου στολην και καταπασαμενοι γην	12 Looking at him from a distance, they could not recognise him; they wept aloud and tore their robes andthrew dust over their heads.
13 παρεκαθισαν αυτω επτα ημερας και επτα νυκτας και ουδεις αυτων ελαλησεν εωρων γαρ την πληγην δεινην ουσαν και μεγαλην σφοδρα	13 They sat there on the ground beside him for seven days and seven nights. To Job they spoke never aword, for they saw how much he was suffering.