ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 15

LXX	BIBBIA VOLGARE
1 και ως ηκουσαν οι εν τοις σκηνωμασιν οντες εξεστησαν επι το γεγονος	1 E avendo udito tutto lo esercito, che a Oloferne gli era mozzo il capo, perse l'animo il consiglio; e commossi dallo tremore e dalla paura, cominciorono a fuggire,
2 και επεπεσεν επ' αυτους τρομος και φοβος και ουκ ην ανθρωπος μενων κατα προσωπον του πλησιον ετι αλλ' εκχυθεντες ομοθυμαδον εφευγον επι πασαν οδον του πεδιου και της ορεινης	2 per tal modo che non si trovava uomo che parlassene insieme; ma chinato il capo, abbandonando tutto, si sforzavano di fuggire dagli Ebrei, i quali aveano udito che li veniano dietro, fuggendo per le vie de' campi e per i sentieri de' colli.
3 και οι παρεμβεβληκοτες εν τη ορεινη κυκλω βαιτυλουα και ετραπησαν εις φυγην και τοτε οι υιοι ισραηλ πας ανηρ πολεμιστης εξ αυτων εξεχυθησαν επ' αυτους	3 E vedendo i figliuoli d' Israel, che loro fuggivano, seguitorono loro, descendendo, suonando le trombe e gridando ad alta voce dopo loro.
4 και απεστειλεν οζιας εις βαιτομασθαιμ και βηβαι και χωβαι και κωλα και εις παν οριον ισραηλ τους απαγγελλοντας υπερ των συντετελεσμενων και ινα παντες επεκχυθωσιν τοις πολεμιοις εις την αναιρεσιν αυτων	4 E però che gli Assirii fuggivano non adunati insieme, cadevano fuggendo uno di qua e uno di là; e i figliuoli d' Israel, con una schiera perseguitandoli, affogavano tutti quelli che poteano pigliare.
5 ως δε ηκουσαν οι υιοι ισραηλ παντες ομοθυμαδον επεπεσον επ' αυτους και εκοπτον αυτους εως χωβα ωσαυτως δε και οι εξ ιερουσαλημ παρεγενηθησαν και εκ πασης της ορεινης ανηγγειλαν γαρ αυτοις τα γεγονοτα τη παρεμβολη των εχθρων αυτων και οι εν γαλααδ και οι εν τη γαλιλαια υπερεκερασαν αυτους πληγη μεγαλη εως ου παρηλθον δαμασκον και τα ορια αυτης	5 E mandò Ozia nuncii per tutte le cittadi e regioni d' Israel.
6 οι δε λοιποι οι κατοικουντες βαιτυλουα επεπεσαν τη παρεμβολη ασσουρ και επρονομευσαν αυτους και επλουτησαν σφοδρα	6 E ogni regione e ogni città mandò la sua gioventù eletta e armata dopo loro, e seguitarono loro colla spada, persino che venissero a' loro termini de' suoi confini.
7 οι δε υιοι ισραηλ αναστρεψαντες απο της κοπης εκυριευσαν των λοιπων και αι κωμαι και επαυλεις εν τη ορεινη και πεδινη εκρατησαν πολλων λαφυρων ην γαρ πληθος πολυ σφοδρα	7 Lo residuo della gente, che era in Betulia, entrorono il campo degli Assirii; e la preda, che lasciorono gli Assirii fuggendo, sì la pigliorono, e caricoronsi molto forte.
8 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια των υιων ισραηλ οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ ηλθον του θεασασθαι τα αγαθα α εποιησεν κυριος τω ισραηλ και του ιδειν την ιουδιθ και λαλησαι μετ' αυτης ειρηνην	8 Ma quelli che vittoriosi tornorono in Betulia, tutte le loro cose che trovorono sì le pigliorono seco, sì che non era numero nelle pecore e giumenti e nell' altre cose mobili loro, sì che dal minimo persino al grande tutti furono ricchi della preda loro.
9 ως δε εισηλθον προς αυτην ευλογησαν αυτην παντες ομοθυμαδον και ειπαν προς αυτην συ υψωμα ιερουσαλημ συ γαυριαμα μεγα του ισραηλ συ καυχημα μεγα του γενους ημων	9 Ioachin sommo sacerdote si partì di Ierusalem, e venne in Betulia con tutti li suoi sacerdoti, acciò che vedessero Iudit.
10 εποιησας ταυτα παντα εν χειρι σου εποιησας τα αγαθα μετα ισραηλ και ευδοκησεν επ' αυτοις ο θεος ευλογημενη γινου παρα τω παντοκρατορι κυριω εις τον αιωνα χρονον και ειπεν πας ο λαος γενοιτο	10 La qual venendo a lui, tutti con una voce la benedissero, dicendo: tu sei la gloria di Ierusalem, tu la letizia d' Israel, tu l'onore del popolo nostro.
11 και ελαφυρευσεν πας ο λαος την παρεμβολην εφ' ημερας τριακοντα και εδωκαν τη ιουδιθ την σκηνην ολοφερνου και παντα τα αργυρωματα και τας κλινας και τα ολκεια και παντα τα κατασκευασματα αυτου και λαβουσα αυτη επεθηκεν επι την ημιονον αυτης και εζευξεν τας αμαξας αυτης και εσωρευσεν αυτα επ' αυτων	11 Però che tu hai fatto virilmente, e confortossi il cuor tuo; però che tu hai amato la castità, e dopo la morte del tuo marito, altro marito non volesti; però la mano del Signore ti confortoe, e però sarai tu benedetta in eterno.
12 και συνεδραμεν πασα γυνη ισραηλ του ιδειν αυτην και ευλογησαν αυτην και εποιησαν αυτη χορον εξ αυτων και ελαβεν θυρσους εν ταις χερσιν αυτης και εδωκεν ταις γυναιξιν ταις μετ' αυτης	12 E tutto il popolo disse: così sia, così sia.
13 και εστεφανωσαντο την ελαιαν αυτη και αι μετ' αυτης και προηλθεν παντος του λαου εν χορεια ηγουμενη πασων των γυναικων και ηκολουθει πας ανηρ ισραηλ ενωπλισμενοι μετα στεφανων και υμνουν εν τω στοματι αυτων	13 È (dopo la partita del campo degli Assirii) appena che per XXX dì osse ricolta la roba degli Assirii dal popolo d' Israel.
14 και εξηρχεν ιουδιθ την εξομολογησιν ταυτην εν παντι ισραηλ και υπερεφωνει πας ο λαος την αινεσιν ταυτην	14 E tutte le cose, le quali fu conosciuto che fossero di Oloferne, tutte furono date a Iudit, in oro, ariento, vestimenta, pietre preziose e ogni massarizia (e altra cosa); e tutto le fu dato dal popolo.
	15 E tutti i popoli si rellegravano con le donne e vergini e giovani, in organi e chitarre, (e facevano grande festa).