Proverbs 25

KING JAMES BIBLE	LXX
1 These are also proverbs of Solomon, which the men of Hezekiah king of Judah copied out.	1 τους εμους λογους υιε φοβηθητι και δεξαμενος αυτους μετανοει ταδε λεγει ο ανηρ τοις πιστευουσιν θεω και παυομαι
2 It is the glory of God to conceal a thing: but the honour of kings is to search out a matter.	2 αφρονεστατος γαρ ειμι παντων ανθρωπων και φρονησις ανθρωπων ουκ εστιν εν εμοι
3 The heaven for height, and the earth for depth, and the heart of kings is unsearchable.	3 θεος δεδιδαχεν με σοφιαν και γνωσιν αγιων εγνωκα
4 Take away the dross from the silver, and there shall come forth a vessel for the finer.	4 τις ανεβη εις τον ουρανον και κατεβη τις συνηγαγεν ανεμους εν κολπω τις συνεστρεψεν υδωρ εν ιματιω τις εκρατησεν παντων των ακρων της γης τι ονομα αυτω η τι ονομα τοις τεκνοις αυτου ινα γνως
5 Take away the wicked from before the king, and his throne shall be established in righteousness.	5 παντες λογοι θεου πεπυρωμενοι υπερασπιζει δε αυτος των ευλαβουμενων αυτον
6 Put not forth thyself in the presence of the king, and stand not in the place of great men:	6 μη προσθης τοις λογοις αυτου ινα μη ελεγξη σε και ψευδης γενη
7 For better it is that it be said unto thee, Come up hither; than that thou shouldest be put lower in the presence of the prince whom thine eyes have seen.	7 δυο αιτουμαι παρα σου μη αφελης μου χαριν προ του αποθανειν με
8 Go not forth hastily to strive, lest thou know not what to do in the end thereof, when thy neighbour hath put thee to shame.	8 ματαιον λογον και ψευδη μακραν μου ποιησον πλουτον δε και πενιαν μη μοι δως συνταξον δε μοι τα δεοντα και τα αυταρκη
9 Debate thy cause with thy neighbour himself; and discover not a secret to another:	9 ινα μη πλησθεις ψευδης γενωμαι και ειπω τις με ορα η πενηθεις κλεψω και ομοσω το ονομα του θεου
10 Lest he that heareth it put thee to shame, and thine infamy turn not away.	10 μη παραδως οικετην εις χειρας δεσποτου μηποτε καταρασηται σε και αφανισθης
11 A word fitly spoken is like apples of gold in pictures of silver.	11 εκγονον κακον πατερα καταραται την δε μητερα ουκ ευλογει
12 As an earring of gold, and an ornament of fine gold, so is a wise reprover upon an obedient ear.	12 εκγονον κακον δικαιον εαυτον κρινει την δε εξοδον αυτου ουκ απενιψεν
13 As the cold of snow in the time of harvest, so is a faithful messenger to them that send him: for he refresheth the soul of his masters.	13 εκγονον κακον υψηλους οφθαλμους εχει τοις δε βλεφαροις αυτου επαιρεται
14 Whoso boasteth himself of a false gift is like clouds and wind without rain.	14 εκγονον κακον μαχαιρας τους οδοντας εχει και τας μυλας τομιδας ωστε αναλισκειν και κατεσθιειν τους ταπεινους απο της γης και τους πενητας αυτων εξ ανθρωπων
15 By long forbearing is a prince persuaded, and a soft tongue breaketh the bone.	15 τη βδελλη τρεις θυγατερες ησαν αγαπησει αγαπωμεναι και αι τρεις αυται ουκ ενεπιμπλασαν αυτην και η τεταρτη ουκ ηρκεσθη ειπειν ικανον
16 Hast thou found honey? eat so much as is sufficient for thee, lest thou be filled therewith, and vomit it.	16 αδης και ερως γυναικος και ταρταρος και γη ουκ εμπιπλαμενη υδατος και υδωρ και πυρ ου μη ειπωσιν αρκει
17 Withdraw thy foot from thy neighbour's house; lest he be weary of thee, and so hate thee.	17 οφθαλμον καταγελωντα πατρος και ατιμαζοντα γηρας μητρος εκκοψαισαν αυτον κορακες εκ των φαραγγων και καταφαγοισαν αυτον νεοσσοι αετων
18 A man that beareth false witness against his neighbour is a maul, and a sword, and a sharp arrow.	18 τρια δε εστιν αδυνατα μοι νοησαι και το τεταρτον ουκ επιγινωσκω
19 Confidence in an unfaithful man in time of trouble is like a broken tooth, and a foot out of joint.	19 ιχνη αετου πετομενου και οδους οφεως επι πετρας και τριβους νηος ποντοπορουσης και οδους ανδρος εν νεοτητι
20 As he that taketh away a garment in cold weather, and as vinegar upon nitre, so is he that singeth songs to an heavy heart.	20 τοιαυτη οδος γυναικος μοιχαλιδος η οταν πραξη απονιψαμενη ουδεν φησιν πεπραχεναι ατοπον
21 If thine enemy be hungry, give him bread to eat; and if he be thirsty, give him water to drink:	21 δια τριων σειεται η γη το δε τεταρτον ου δυναται φερειν
22 For thou shalt heap coals of fire upon his head, and the LORD shall reward thee.	22 εαν οικετης βασιλευση και αφρων πλησθη σιτιων
23 The north wind driveth away rain: so doth an angry countenance a backbiting tongue.	23 και οικετις εαν εκβαλη την εαυτης κυριαν και μισητη γυνη εαν τυχη ανδρος αγαθου
24 It is better to dwell in the corner of the housetop, than with a brawling woman and in a wide house.	24 τεσσαρα δε εστιν ελαχιστα επι της γης ταυτα δε εστιν σοφωτερα των σοφων
25 As cold waters to a thirsty soul, so is good news from a far country.	25 οι μυρμηκες οις μη εστιν ισχυς και ετοιμαζονται θερους την τροφην
26 A righteous man falling down before the wicked is as a troubled fountain, and a corrupt spring.	26 και οι χοιρογρυλλιοι εθνος ουκ ισχυρον οι εποιησαντο εν πετραις τους εαυτων οικους
27 It is not good to eat much honey: so for men to search their own glory is not glory.	27 αβασιλευτον εστιν η ακρις και εκστρατευει αφ' ενος κελευσματος ευτακτως
28 He that hath no rule over his own spirit is like a city that is broken down, and without walls.	28 και καλαβωτης χερσιν ερειδομενος και ευαλωτος ων κατοικει εν οχυρωμασιν βασιλεως
	29 τρια δε εστιν α ευοδως πορευεται και το τεταρτον ο καλως διαβαινει
	30 σκυμνος λεοντος ισχυροτερος κτηνων ος ουκ αποστρεφεται ουδε καταπτησσει κτηνος
	31 και αλεκτωρ εμπεριπατων θηλειαις ευψυχος και τραγος ηγουμενος αιπολιου και βασιλευς δημηγορων εν εθνει
	32 εαν προη σεαυτον εις ευφροσυνην και εκτεινης την χειρα σου μετα μαχης ατιμασθηση
	33 αμελγε γαλα και εσται βουτυρον εαν δε εκπιεζης μυκτηρας εξελευσεται αιμα εαν δε εξελκης λογους εξελευσονται κρισεις και μαχαι