Livre d'Isaïe 57

JERUSALEM	LXX
1 Le juste périt et personne ne s'en inquiète, les hommes pieux sont moissonnés et nul n'y prend garde;oui, à cause de la perversité le juste a été moissonné;	1 ιδετε ως ο δικαιος απωλετο και ουδεις εκδεχεται τη καρδια και ανδρες δικαιοι αιρονται και ουδεις κατανοει απο γαρ προσωπου αδικιας ηρται ο δικαιος
2 il entrera dans la paix, et ceux qui suivent le droit chemin trouveront le repos sur leur couche.	2 εσται εν ειρηνη η ταφη αυτου ηρται εκ του μεσου
3 Quant à vous, approchez ici, fils de la magicienne, race adultère qui t'es prostituée.	3 υμεις δε προσαγαγετε ωδε υιοι ανομοι σπερμα μοιχων και πορνης
4 De qui vous moquez-vous? A qui faites-vous des grimaces et tirez-vous la langue? N'êtes-vous pasune engeance de révolte, une race de mensonge?	4 εν τινι ενετρυφησατε και επι τινα ηνοιξατε το στομα υμων και επι τινα εχαλασατε την γλωσσαν υμων ουχ υμεις εστε τεκνα απωλειας σπερμα ανομον
5 Vous qui vous excitez près des térébinthes, sous tout arbre verdoyant, qui immolez des enfants dansles torrents, sous les fissures des rochers.	5 οι παρακαλουντες επι τα ειδωλα υπο δενδρα δασεα σφαζοντες τα τεκνα αυτων εν ταις φαραγξιν ανα μεσον των πετρων
6 Les pierres polies du torrent, voilà ton partage, ce sont elles, elles qui sont ton lot. C'est pour elles quetu as répandu des libations, que tu as présenté ton offrande. Puis-je y trouver l'apaisement?	6 εκεινη σου η μερις ουτος σου ο κληρος κακεινοις εξεχεας σπονδας κακεινοις ανηνεγκας θυσιας επι τουτοις ουν ουκ οργισθησομαι
7 Sur une grande et haute montagne tu as installé ta couche. C'est là aussi que tu es montée pour offrirle sacrifice.	7 επ' ορος υψηλον και μετεωρον εκει σου η κοιτη κακει ανεβιβασας θυσιας
8 Derrière la porte et le montant tu as fixé ton mémorial. Oui, loin de moi tu t'es découverte, tu esmontée sur ta couche, tu en as profité largement. Tu as pactisé à ton profit avec ceux dont tu aimes la couche,tout en contemplant le monument.	8 και οπισω των σταθμων της θυρας σου εθηκας μνημοσυνα σου ωου οτι εαν απ' εμου αποστης πλειον τι εξεις ηγαπησας τους κοιμωμενους μετα σου
9 Tu t'es approchée de Mèlek avec des présents d'huile, tu as prodigué les parfums; tu as envoyé au lointes messagers, tu les as fait descendre jusqu'au shéol.	9 και επληθυνας την πορνειαν σου μετ' αυτων και πολλους εποιησας τους μακραν απο σου και απεστειλας πρεσβεις υπερ τα ορια σου και απεστρεψας και εταπεινωθης εως αδου
10 A faire tant de chemin tu t'es fatiguée, mais tu n'as pas dit: "C'est décourageant!" Tu as retrouvé lavigueur de ta main, c'est pourquoi tu n'as pas faibli.	10 ταις πολυοδιαις σου εκοπιασας και ουκ ειπας παυσομαι ενισχυουσα οτι επραξας ταυτα δια τουτο ου κατεδεηθης μου
11 Qui as-tu craint et redouté, pour mentir et ne plus te souvenir de moi, pour ne plus te soucier de moi?N'étais-je pas silencieux et depuis longtemps? Aussi tu ne me craignais pas.	11 συ τινα ευλαβηθεισα εφοβηθης και εψευσω με και ουκ εμνησθης μου ουδε ελαβες με εις την διανοιαν ουδε εις την καρδιαν σου καγω σε ιδων παρορω και εμε ουκ εφοβηθης
12 Mais je vais annoncer ta justice et tes oeuvres, dont tu ne tirais aucun profit.	12 καγω απαγγελω την δικαιοσυνην μου και τα κακα σου α ουκ ωφελησουσιν σε
13 Tu vas crier, qu'ils te délivrent, ceux qui se serrent autour de toi! Eux tous, le vent va les enlever, unsouffle les emporter, mais quiconque se confie en moi héritera du pays, il possédera ma montagne sainte.	13 οταν αναβοησης εξελεσθωσαν σε εν τη θλιψει σου τουτους γαρ παντας ανεμος λημψεται και αποισει καταιγις οι δε αντεχομενοι μου κτησονται γην και κληρονομησουσιν το ορος το αγιον μου
14 Et l'on dira: Nivelez, nivelez, frayez un chemin, ôtez l'obstacle du chemin de mon peuple,	14 και ερουσιν καθαρισατε απο προσωπου αυτου οδους και αρατε σκωλα απο της οδου του λαου μου
15 car ainsi parle celui qui est haut et élevé, dont la demeure est éternelle et dont le nom est saint. "Jesuis haut et saint dans ma demeure, mais je suis avec l'homme contrit et humilié, pour ranimer les espritshumiliés, pour ranimer les coeurs contrits.	15 ταδε λεγει κυριος ο υψιστος ο εν υψηλοις κατοικων τον αιωνα αγιος εν αγιοις ονομα αυτω κυριος υψιστος εν αγιοις αναπαυομενος και ολιγοψυχοις διδους μακροθυμιαν και διδους ζωην τοις συντετριμμενοις την καρδιαν
16 Car je ne veux pas accuser sans cesse ni toujours me montrer irrité, car devant moi faiblirait l'espritet ces âmes que j'ai créées.	16 ουκ εις τον αιωνα εκδικησω υμας ουδε δια παντος οργισθησομαι υμιν πνευμα γαρ παρ' εμου εξελευσεται και πνοην πασαν εγω εποιησα
17 Contre sa criminelle cupidité j'ai été irrité, en me cachant je l'ai frappé, dans mon irritation; et il s'enest allé, rebelle, selon sa fantaisie.	17 δι' αμαρτιαν βραχυ τι ελυπησα αυτον και επαταξα αυτον και απεστρεψα το προσωπον μου απ' αυτου και ελυπηθη και επορευθη στυγνος εν ταις οδοις αυτου
18 J'ai vu sa conduite, mais je le guérirai, je le conduirai, je lui prodiguerai le réconfort, à lui et à ceuxqui sont dans le deuil,	18 τας οδους αυτου εωρακα και ιασαμην αυτον και παρεκαλεσα αυτον και εδωκα αυτω παρακλησιν αληθινην
19 faisant naître la louange sur leurs lèvres: "Paix! paix à qui est loin et à qui est proche, dit Yahvé, et jele guérirai."	19 ειρηνην επ' ειρηνην τοις μακραν και τοις εγγυς ουσιν και ειπεν κυριος ιασομαι αυτους
20 Mais les méchants sont comme la mer agitée qui ne peut se calmer, dont les eaux soulèvent la boueet la fange.	20 οι δε αδικοι ουτως κλυδωνισθησονται και αναπαυσασθαι ου δυνησονται
21 "Point de paix, dit Yahvé, pour les méchants."	21 ουκ εστιν χαιρειν τοις ασεβεσιν ειπεν κυριος ο θεος