Livre d'Isaïe 42

JERUSALEM	LXX
1 Voici mon serviteur que je soutiens, mon élu en qui mon âme se complaît. J'ai mis sur lui mon esprit,il présentera aux nations le droit.	1 ιακωβ ο παις μου αντιλημψομαι αυτου ισραηλ ο εκλεκτος μου προσεδεξατο αυτον η ψυχη μου εδωκα το πνευμα μου επ' αυτον κρισιν τοις εθνεσιν εξοισει
2 Il ne crie pas, il n'élève pas le ton, il ne fait pas entendre sa voix dans la rue;	2 ου κεκραξεται ουδε ανησει ουδε ακουσθησεται εξω η φωνη αυτου
3 il ne brise pas le roseau froissé, il n'éteint pas la mèche qui faiblit, fidèlement, il présente le droit;	3 καλαμον τεθλασμενον ου συντριψει και λινον καπνιζομενον ου σβεσει αλλα εις αληθειαν εξοισει κρισιν
4 il ne faiblira ni ne cédera jusqu'à ce qu'il établisse le droit sur la terre, et les îles attendent sonenseignement.	4 αναλαμψει και ου θραυσθησεται εως αν θη επι της γης κρισιν και επι τω ονοματι αυτου εθνη ελπιουσιν
5 Ainsi parle Dieu, Yahvé, qui a créé les cieux et les a déployés, qui a affermi la terre et ce qu'elleproduit, qui a donné le souffle au peuple qui l'habite, et l'esprit à ceux qui la parcourent.	5 ουτως λεγει κυριος ο θεος ο ποιησας τον ουρανον και πηξας αυτον ο στερεωσας την γην και τα εν αυτη και διδους πνοην τω λαω τω επ' αυτης και πνευμα τοις πατουσιν αυτην
6 "Moi, Yahvé, je t'ai appelé dans la justice, je t'ai saisi par la main, et je t'ai modelé, j'ai fait de toil'alliance du peuple, la lumière des nations,	6 εγω κυριος ο θεος εκαλεσα σε εν δικαιοσυνη και κρατησω της χειρος σου και ενισχυσω σε και εδωκα σε εις διαθηκην γενους εις φως εθνων
7 pour ouvrir les yeux des aveugles, pour extraire du cachot le prisonnier, et de la prison ceux quihabitent les ténèbres."	7 ανοιξαι οφθαλμους τυφλων εξαγαγειν εκ δεσμων δεδεμενους και εξ οικου φυλακης καθημενους εν σκοτει
8 Je suis Yahvé, tel est mon nom! Ma gloire, je ne la donnerai pas à un autre, ni mon honneur auxidoles.	8 εγω κυριος ο θεος τουτο μου εστιν το ονομα την δοξαν μου ετερω ου δωσω ουδε τας αρετας μου τοις γλυπτοις
9 Les premières choses, voici qu'elles sont arrivées, et je vous en annonce de nouvelles, avant qu'ellesne paraissent, je vais vous les faire connaître.	9 τα απ' αρχης ιδου ηκασιν και καινα α εγω αναγγελω και προ του ανατειλαι εδηλωθη υμιν
10 Chantez à Yahvé un chant nouveau, que chantent sa louange, des extrémités de la terre, ceux quivont sur la mer, et tout ce qui la peuple, les îles et ceux qui les habitent.	10 υμνησατε τω κυριω υμνον καινον η αρχη αυτου δοξαζετε το ονομα αυτου απ' ακρου της γης οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν και πλεοντες αυτην αι νησοι και οι κατοικουντες αυτας
11 Que se fassent entendre le désert et ses villes, les campements où habite Qédar, qu'ils crient de joieles habitants de la Roche, au sommet des montagnes, qu'ils poussent des clameurs.	11 ευφρανθητι ερημος και αι κωμαι αυτης επαυλεις και οι κατοικουντες κηδαρ ευφρανθησονται οι κατοικουντες πετραν απ' ακρων των ορεων βοησουσιν
12 Qu'on rende gloire à Yahvé, qu'on proclame sa louange dans les îles.	12 δωσουσιν τω θεω δοξαν τας αρετας αυτου εν ταις νησοις αναγγελουσιν
13 Yahvé, comme un héros, s'avance, comme un guerrier, il éveille son ardeur, il pousse le cri deguerre, il vocifère, contre ses ennemis il agit en héros.	13 κυριος ο θεος των δυναμεων εξελευσεται και συντριψει πολεμον επεγερει ζηλον και βοησεται επι τους εχθρους αυτου μετα ισχυος
14 "Longtemps j'ai gardé le silence, je me taisais, je me contenais. Comme la femme qui enfante, jegémissais, je soupirais tout en haletant.	14 εσιωπησα μη και αει σιωπησομαι και ανεξομαι εκαρτερησα ως η τικτουσα εκστησω και ξηρανω αμα
15 Je vais ravager montagnes et collines, en flétrir toute la verdure; je vais changer les torrents en terreferme et dessécher les marécages.	15 και θησω ποταμους εις νησους και ελη ξηρανω
16 Je conduirai les aveugles par un chemin qu'ils ne connaissent pas, par des sentiers qu'ils neconnaissent pas je les ferai cheminer, devant eux je changerai l'obscurité en lumière et les fondrières en surfaceunie. Cela, je le ferai, je n'y manquerai pas.	16 και αξω τυφλους εν οδω η ουκ εγνωσαν και τριβους ους ουκ ηδεισαν πατησαι ποιησω αυτους ποιησω αυτοις το σκοτος εις φως και τα σκολια εις ευθειαν ταυτα τα ρηματα ποιησω και ουκ εγκαταλειψω αυτους
17 Ils reculeront, ils rougiront de honte, ceux qui se fient aux idoles, qui disent à des statues: Vous êtesnos dieux."	17 αυτοι δε απεστραφησαν εις τα οπισω αισχυνθητε αισχυνην οι πεποιθοτες επι τοις γλυπτοις οι λεγοντες τοις χωνευτοις υμεις εστε θεοι ημων
18 Sourds, entendez! Aveugles, regardez et voyez!	18 οι κωφοι ακουσατε και οι τυφλοι αναβλεψατε ιδειν
19 Qui est aveugle si ce n'est mon serviteur? Qui est sourd comme le messager que j'envoie? (Qui estaveugle comme celui dont j'avais fait mon ami et sourd comme le serviteur de Yahvé?)	19 και τις τυφλος αλλ' η οι παιδες μου και κωφοι αλλ' η οι κυριευοντες αυτων και ετυφλωθησαν οι δουλοι του θεου
20 Tu as vu bien des choses, sans y faire attention. Ouvrant les oreilles, tu n'entendais pas.	20 ειδετε πλεονακις και ουκ εφυλαξασθε ηνοιγμενα τα ωτα και ουκ ηκουσατε
21 Yahvé a voulu, à cause de sa justice, rendre la Loi grande et magnifique,	21 κυριος ο θεος εβουλετο ινα δικαιωθη και μεγαλυνη αινεσιν και ειδον
22 et voici un peuple pillé et dépouillé, on les a tous enfermés dans des basses-fosses, emprisonnés dansdes cachots. On les a mis au pillage, et personne pour les secourir, on les a dépouillés, et personne pourdemander réparation.	22 και εγενετο ο λαος πεπρονομευμενος και διηρπασμενος η γαρ παγις εν τοις ταμιειοις πανταχου και εν οικοις αμα οπου εκρυψαν αυτους εγενοντο εις προνομην και ουκ ην ο εξαιρουμενος αρπαγμα και ουκ ην ο λεγων αποδος
23 Qui, parmi vous, prête l'oreille à cela? Qui fait attention et désormais écoute?	23 τις εν υμιν ος ενωτιειται ταυτα εισακουσεται εις τα επερχομενα
24 Qui donc a livré Jacob au spoliateur et Israël aux pillards? N'est-ce pas Yahvé contre qui nous avionspéché, dont on n'avait pas voulu suivre les voies, ni écouter la Loi?	24 τις εδωκεν εις διαρπαγην ιακωβ και ισραηλ τοις προνομευουσιν αυτον ουχι ο θεος ω ημαρτοσαν αυτω και ουκ εβουλοντο εν ταις οδοις αυτου πορευεσθαι ουδε ακουειν του νομου αυτου
25 Il a répandu sur lui l'ardeur de sa colère et la fureur guerrière; tout autour elle porta l'incendie, et luin'a pas compris, elle l'a brûlé, et il n'y a pas pris garde.	25 και επηγαγεν επ' αυτους οργην θυμου αυτου και κατισχυσεν αυτους πολεμος και οι συμφλεγοντες αυτους κυκλω και ουκ εγνωσαν εκαστος αυτων ουδε εθεντο επι ψυχην