1 Pas plus que la neige à l'été ou la pluie à la moisson, les honneurs ne conviennent au sot.
| 1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου |
2 Le passereau s'échappe, l'hirondelle s'envole, ainsi la malédiction gratuite n'atteint pas son but.
| 2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων |
3 Le fouet pour le cheval, la bride pour l'âne, pour l'échine des sots, le bâton.
| 3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν |
4 Ne répond pas à l'insensé selon sa folie, de peur de lui devenir semblable, toi aussi.
| 4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν |
5 Réponds à l'insensé selon sa folie, de peur qu'il ne soit sage à ses propres yeux.
| 5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις |
6 Il se mutile, il s'abreuve de violence, celui qui envoie un message par l'entremise d'un sot.
| 6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις |
7 Mal assurées, les jambes du boiteux; ainsi un proverbe dans la bouche des sots.
| 7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι |
8 C'est attacher la pierre à la fronde que de rendre honneur à un sot.
| 8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως |
9 Une ronce pousse dans la main d'un ivrogne comme un proverbe dans la bouche d'un sot.
| 9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη |
10 Un archer blessant tout le monde: tel est celui qui embauche le sot et l'ivrogne qui passent.
| 10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη |
11 Comme le chien revient à son vomissement, le sot retourne à sa folie.
| 11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει |
12 Tu vois un homme sage à ses propres yeux? Il y a plus à espérer d'un insensé.
| 12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον |
13 Le paresseux dit: "Un fauve sur le chemin! un lion par les rues!"
| 13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης |
14 La porte tourne sur ses gonds, et sur son lit le paresseux.
| 14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον |
15 Le paresseux plonge la main dans le plat: la ramener à sa bouche le fatigue!
| 15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις |
16 Le paresseux est plus sage à ses propres yeux que sept personnes répondant avec tact.
| 16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα |
17 Il prend par les oreilles un chien qui passe, celui qui s'immisce dans une querelle étrangère.
| 17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον |
18 Un homme pris de folie qui lance des traits enflammés, des flèches et la mort:
| 18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης |
19 tel est l'homme qui ment à son compagnon, puis dit: "N'était-ce pas pour plaisanter?"
| 19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον |
20 Faute de bois, le feu s'éteint, faute de calomniateur, la querelle s'apaise.
| 20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω |
21 Du charbon sur les braises, du bois sur le feu, tel est l'homme querelleur pour attiser lesdisputes.
| 21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται |
22 Les dires du calomniateur sont de friands morceaux qui descendent jusqu'au fond des entrailles.
| 22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα |
23 De l'argent non purifié appliqué sur de l'argile: tels sont lèvres brûlantes et coeur mauvais.
| 23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης |
24 Celui qui hait donne le change par ses propos, mais en son sein gît la tromperie;
| 24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις |
25 s'il prend un ton cauteleux, ne t'y fie pas, car en son coeur il y a sept abominations.
| 25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης |
26 La haine peut s'envelopper de ruse, elle révélera sa méchanceté dans l'assemblée.
| 26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις |
27 Qui creuse une fosse y tombe, qui roule une roche, elle revient sur lui.
| 27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν |
28 La langue menteuse hait ses victimes, la bouche enjôleuse provoque la chute.
| 28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην |
| 29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας |
| 30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω |
| 31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . |