Vangelo secondo Marco - Mark 12

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Και ηρχισε να λεγη προς αυτους δια παραβολων? Ανθρωπος τις εφυτευσεν αμπελωνα και περιεβαλεν εις αυτον φραγμον και εσκαψεν υποληνιον και ωκοδομησε πυργον, και εμισθωσεν αυτον εις γεωργους και απεδημησε.	1 Jésus se mit à leur parler en paraboles: "Un homme a planté une vigne, il l’a entourée d’un mur, il a creusé un pressoir et bâti un abri pour le garde. Et puis il l’a remise à des fermiers pendant que lui s’en allait à l’étranger.
2 Και εν τω καιρω των καρπων απεστειλε προς τους γεωργους δουλον, δια να λαβη παρα των γεωργων απο του καρπου του αμπελωνος.	2 “Quand la saison en est venue, il envoie un serviteur pour rencontrer les fermiers et recevoir de leurs mains les fruits de la vigne.
3 Εκεινοι δε πιασαντες αυτον εδειραν και απεπεμψαν κενον.	3 Mais les fermiers le prennent, le battent et le renvoient les mains vides.
4 Και παλιν απεστειλε προς αυτους αλλον δουλον? και εκεινον λιθοβολησαντες, επληγωσαν την κεφαλην αυτου και απεπεμψαν ητιμωμενον.	4 De nouveau il leur envoie un autre serviteur; lui aussi ils le frappent à la tête et le couvrent d’insultes.
5 Και παλιν απεστειλεν αλλον? και εκεινον εφονευσαν, και πολλους αλλους, τους μεν εδειραν, τους δε εφονευσαν.	5 Il en envoie un autre qui est tué; puis beaucoup d’autres qu’ils battent ou qu’ils tuent.
6 Ετι λοιπον εχων ενα υιον, αγαπητον αυτου, απεστειλε και αυτον προς αυτους εσχατον, λεγων οτι θελουσιν εντραπη τον υιον μου.	6 “Il lui en restait un, son fils bien-aimé; il le leur envoie en dernier en se disant: ‘Ils auront du respect pour mon fils.’
7 Εκεινοι δε οι γεωργοι ειπον προς αλληλους οτι ουτος ειναι ο κληρονομος? ελθετε, ας φονευσωμεν αυτον, και θελει εισθαι ημων η κληρονομια.	7 “Mais ces fermiers se disent entre eux: ‘C’est lui l’héritier, allons-y, tuons-le! L’héritage sera pour nous.’
8 Και πιασαντες αυτον εφονευσαν και ερριψαν εξω του αμπελωνος.	8 “Ils le prennent donc et le tuent; puis ils le jettent hors de la vigne.
9 Τι λοιπον θελει καμει ο κυριος του αμπελωνος; Θελει ελθει και απολεσει τους γεωργους και θελει δωσει τον αμπελωνα εις αλλους.	9 “Que fera le propriétaire de la vigne? Il viendra, il fera périr ces fermiers et confiera la vigne à d’autres.
10 Ουδε την γραφην ταυτην δεν ανεγνωσατε, Ο λιθος, τον οποιον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες, ουτος εγεινε κεφαλη γωνιας?	10 Peut-être avez-vous lu cette Écriture: La pierre rejetée par les constructeurs est devenue la pierre d’angle.
11 παρα Κυριου εγεινεν αυτη και ειναι θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων.	11 C’est le Seigneur qui l’avait donnée, et nous restons à l’admirer.”
12 Και εζητουν να πιασωσιν αυτον και εφοβηθησαν τον οχλον? επειδη ενοησαν οτι προς αυτους ειπε την παραβολην? και αφησαντες αυτον ανεχωρησαν.	12 Les chefs auraient voulu s’emparer de lui, mais ils avaient peur de la foule. Ils avaient bien compris en effet que cette parabole de Jésus était pour eux. Ils le laissèrent là et s’en allèrent.
13 Και αποστελλουσι προς αυτον τινας των Φαρισαιων και των Ηρωδιανων, δια να παγιδευσωσιν αυτον εις λογον.	13 Alors on lui envoie quelques Pharisiens, avec des Hérodiens, pour le prendre au piège dans ses paroles.
14 Και εκεινοι ελθοντες, λεγουσι προς αυτον? Διδασκαλε, εξευρομεν οτι εισαι αληθης και δεν σε μελει περι ουδενος? διοτι δεν βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων, αλλ' επ' αληθειας την οδον του Θεου διδασκεις. Ειναι συγκεχωρημενον να δωσωμεν δασμον εις τον Καισαρα, η ουχι; να δωσωμεν η να μη δωσωμεν;	14 Ils arrivent et lui disent: "Maître, nous savons que tu es droit, tu ne te laisses influencer par personne et tu ne cherches pas à te faire bien voir des gens; mais tu enseignes les chemins de Dieu selon la vérité. Est-il permis de payer l’impôt à César ou non, devons-nous donner ou non?”
15 Ο δε γνωρισας την υποκρισιν αυτων, ειπε προς αυτους? τι με πειραζετε; φερετε μοι δηναριον δια να ιδω.	15 Jésus a vu leur hypocrisie; il leur dit: "Pourquoi essayez-vous de m’avoir? Apportez-moi un denier pour que je le voie.”
16 Και εκεινοι εφεραν. Και λεγει προς αυτους? Τινος ειναι η εικων αυτη και η επιγραφη; οι δε ειπον προς αυτον? Του Καισαρος.	16 Ils en apportent un et Jésus leur dit: "Cette tête, et ce nom qu’on a gravé, de qui sont-ils?” Ils lui répondent: "De César.”
17 Και αποκριθεις ο Ιησους ειπε προς αυτους? Αποδοτε τα του Καισαρος εις τον Καισαρα και τα του Θεου εις τον Θεον. Και εθαυμασαν δι' αυτον.	17 Alors Jésus leur dit: "Rendez à César ce qui est de César, et à Dieu ce qui est de Dieu.” Ils en restèrent fort étonnés.
18 Και ερχονται προς αυτον Σαδδουκαιοι, οιτινες λεγουσιν οτι δεν ειναι αναστασις, και ηρωτησαν αυτον, λεγοντες?	18 Des Saducéens vinrent trouver Jésus; ces gens-là disent qu’il n’y a pas de résurrection. Ils l’interrogent donc de la façon suivante:
19 Διδασκαλε, ο Μωυσης μας εγραψεν οτι εαν αποθανη τινος ο αδελφος και αφηση γυναικα και τεκνα δεν αφηση, να λαβη ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και να εξαναστηση σπερμα εις τον αδελφον αυτου.	19 "Maître, Moïse nous a dit ceci dans l’Écriture: Si un homme perd son frère qui est marié mais qui n’a pas encore d’enfants, il prendra la femme de ce frère pour lui assurer une descendance.
20 Ησαν λοιπον επτα αδελφοι. Και ο πρωτος ελαβε γυναικα, και αποθνησκων δεν αφηκε σπερμα?	20 Or il y avait sept frères; le premier s’est marié et est mort sans avoir d’enfants.
21 και ελαβεν αυτην ο δευτερος και απεθανε, και ουδε αυτος αφηκε σπερμα? και ο τριτος ωσαυτως.	21 Le deuxième a pris la veuve et est mort sans laisser non plus d’enfants. Il en a été de même pour le troisième.
22 Και ελαβον αυτην οι επτα, και δεν αφηκαν σπερμα. Τελευταια παντων απεθανε και η γυνη.	22 Aucun des sept n’a laissé d’enfants; la femme est morte la dernière.
23 Εν τη αναστασει λοιπον, οταν αναστηθωσι, τινος αυτων θελει εισθαι γυνη; διοτι και οι επτα ελαβον αυτην γυναικα.	23 “À la résurrection, s’ils ressuscitent, duquel d’entre eux sera-t-elle la femme? Car les sept l’ont eue pour femme.”
24 Και αποκριθεις ο Ιησους, ειπε προς αυτους? Δεν πλανασθε δια τουτο, μη γνωριζοντες τας γραφας μηδε την δυναμιν του Θεου;	24 Jésus leur dit: "Vos difficultés viennent sûrement de ce que vous ne connaissez ni les Écritures, ni la puissance de Dieu.
25 Διοτι οταν αναστηθωσιν εκ νεκρων ουτε νυμφευουσιν ουτε νυμφευονται, αλλ' ειναι ως αγγελοι οι εν τοις ουρανοις.	25 Quand ils ressuscitent d’entre les morts, ni hommes, ni femmes ne se marient: ils sont dans les cieux semblables aux anges.
26 Περι δε των νεκρων οτι ανιστανται, δεν ανεγνωσατε εν τη βιβλω του Μωυσεως, πως ειπε προς αυτον ο Θεος επι της βατου, λεγων, Εγω ειμαι ο Θεος του Αβρααμ και ο Θεος του Ισαακ και ο Θεος του Ιακωβ;	26 “Quant à savoir si les morts ressuscitent, n’avez-vous pas approfondi le livre de Moïse au passage du Buisson Ardent? Dieu lui dit: Je suis le Dieu d’Abraham, le Dieu d’Isaac, le Dieu de Jacob!
27 Δεν ειναι ο Θεος νεκρων, αλλα Θεος ζωντων? σεις λοιπον πλανασθε πολυ.	27 Il n’est pas un Dieu des morts mais des vivants. Vous êtes complètement dans l’erreur.”
28 Και προσελθων εις των γραμματεων, οστις ηκουσεν αυτους συζητουντας, γνωριζων οτι καλως απεκριθη προς αυτους, ηρωτησεν αυτον? Ποια εντολη ειναι πρωτη πασων;	28 Un maître de la Loi avait suivi leur discussion. Voyant comment Jésus avait su leur répondre, il lui posa cette question: "Quel est le premier de tous les commandements?”
29 Ο δε Ιησους απεκριθη προς αυτον οτι πρωτη πασων των εντολων ειναι? Ακουε Ισραηλ, Κυριος ο Θεος ημων ειναι εις Κυριος?	29 Jésus lui répond: "Voici le premier: Écoute, Israël, le Seigneur notre Dieu est un Seigneur unique.
30 και θελεις αγαπα Κυριον τον Θεον σου εξ ολης της καρδιας σου, και εξ ολης της ψυχης σου, και εξ ολης της διανοιας σου, και εξ ολης της δυναμεως σου? αυτη ειναι η πρωτη εντολη.	30 Tu aimeras le Seigneur ton Dieu de tout ton cœur, de toute ton âme, de toute ton intelligence et de toute ta force.
31 Και δευτερα ομοια, αυτη? Θελεις αγαπα τον πλησιον σου ως σεαυτον. Μεγαλητερα τουτων αλλη εντολη δεν ειναι.	31 Et voilà le deuxième: Tu aimeras ton prochain comme toi-même. Il n’y a pas de commandement plus grand que ces deux-là.”
32 Και ειπε προς αυτον ο γραμματευς? Καλως, Διδασκαλε, αληθως ειπας οτι ειναι εις Θεος, και δεν ειναι αλλος εκτος αυτου?	32 Le maître de la Loi lui dit: "Bien, Maître! Tu as dit en toute vérité que Dieu est unique et qu’il n’y en a pas d’autre que lui.
33 και το να αγαπα τις αυτον εξ ολης της καρδιας και εξ ολης της συνεσεως και εξ ολης της ψυχης και εξ ολης της δυναμεως, και το να αγαπα τον πλησιον ως εαυτον, ειναι πλειοτερον παντων των ολοκαυτωματων και των θυσιων.	33 L’aimer de tout son cœur, de toute son intelligence, de toute sa force, et aimer le prochain comme soi-même vaut mieux que tous les holocaustes et tous les sacrifices.”
34 Και ο Ιησους, ιδων αυτον οτι φρονιμως απεκριθη, ειπε προς αυτον? Δεν εισαι μακραν απο της βασιλειας του Θεου. Και ουδεις πλεον ετολμα να ερωτηση αυτον.	34 Voyant qu’il disait là quelque chose de très juste, Jésus lui dit: "Tu n’es pas loin du Royaume de Dieu.” Dès ce moment, personne n’osa plus lui poser de questions.
35 Και αποκριθεις ο Ιησους, ελεγε διδασκων εν τω ιερω? Πως λεγουσιν οι γραμματεις οτι ο Χριστος ειναι υιος του Δαβιδ;	35 Jésus était en train d’enseigner dans le Temple. Et voici qu’il demande: "Comment les maîtres de la Loi peuvent-ils dire que le Messie est fils de David?
36 Διοτι αυτος ο Δαβιδ ειπε δια του Πνευματος του Αγιου? Ειπεν ο Κυριος προς τον Κυριον μου, Καθου εκ δεξιων μου, εωσου θεσω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου.	36 Car l’Esprit Saint a fait dire à David: Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Siège à ma droite, et vois comment je fais de tes ennemis ton marchepied.
37 Αυτος λοιπον ο Δαβιδ λεγει αυτον Κυριον? και ποθεν ειναι υιος αυτου; Και ο πολυς οχλος ηκουεν αυτον ευχαριστως.	37 Si David lui-même l’appelle ‘Seigneur’, comment peut-il être son fils?” Une foule nombreuse l’écoutait avec plaisir.
38 Και ελεγε προς αυτους εν τη διδαχη αυτου? Προσεχετε απο των γραμματεων, οιτινες θελουσι να περιπατωσιν εστολισμενοι και αγαπωσι τους ασπασμους εν ταις αγοραις	38 Dans son enseignement il leur disait: "N’imitez pas les maîtres de la Loi qui se plaisent à circuler en longues robes, ou qui aiment les salutations sur les places publiques,
39 και πρωτοκαθεδριας εν ταις συναγωγαις και τους πρωτους τοπους εν τοις δειπνοις.	39 les premiers fauteuils dans les synagogues et les premières places dans les festins.
40 Οιτινες κατατρωγουσι τας οικιας των χηρων, και τουτο επι προφασει οτι καμνουσι μακρας προσευχας? ουτοι θελουσι λαβει μεγαλητεραν καταδικην.	40 Ils s’introduisent avec leurs longues prières, et ensuite ils dévorent les maisons des veuves. Leur condamnation sera terrible.”
41 Και καθησας ο Ιησους απεναντι του γαζοφυλακιου, εθεωρει πως ο οχλος εβαλλε χαλκον εις το γαζοφυλακιον. Και πολλοι πλουσιοι εβαλλον πολλα?	41 Jésus s’était assis devant le trésor du Temple et observait comment la foule jetait des pièces de monnaie dans le tronc. Il y avait des riches qui en jetaient beaucoup;
42 και ελθουσα μια χηρα πτωχη εβαλε δυο λεπτα, τουτεστιν, ενα κοδραντην.	42 puis vient une veuve pauvre qui jette deux petites pièces d’un demi-quart.
43 Και προσκαλεσας τους μαθητας αυτου, λεγει προς αυτους? Αληθως σας λεγω οτι η χηρα αυτη η πτωχη εβαλε περισσοτερον παντων, οσοι εβαλον εις το γαζοφυλακιον?	43 Alors Jésus appelle à lui ses disciples et leur dit: "En vérité, je vous le dis: cette veuve toute pauvre a jeté plus que tous les autres dans le tronc du Trésor.
44 διοτι παντες εκ του περισσευοντος εις αυτους εβαλον? αυτη ομως εκ του υστερηματος αυτης εβαλε παντα οσα ειχεν, ολην την περιουσιαν αυτης.	44 Car tous ceux-là ont donné de ce qui ne leur manquait pas; mais elle, dans sa pauvreté, a mis tout ce qu’elle avait pour vivre.”