ΒΑΡΟΥΧ - Baruch 6

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 αντιγραφον επιστολης ης απεστειλεν ιερεμιας προς τους αχθησομενους αιχμαλωτους εις βαβυλωνα υπο του βασιλεως των βαβυλωνιων αναγγειλαι αυτοις καθοτι επεταγη αυτω υπο του θεου	1 À cause des péchés que vous avez commis devant Dieu, vous serez déportés à Babylone par Nabukodonozor, roi des Babyloniens.
2 δια τας αμαρτιας ας ημαρτηκατε εναντιον του θεου αχθησεσθε εις βαβυλωνα αιχμαλωτοι υπο ναβουχοδονοσορ βασιλεως των βαβυλωνιων	2 Une fois arrivés à Babylone, vous y resterez de nombreuses années: le temps de sept générations; mais après cela je vous en ferai revenir sans dommage.
3 εισελθοντες ουν εις βαβυλωνα εσεσθε εκει ετη πλειονα και χρονον μακρον εως γενεων επτα μετα τουτο δε εξαξω υμας εκειθεν μετ' ειρηνης	3 Vous verrez à Babylone des dieux d’argent, d’or et de bois qu’on transporte sur les épaules et qui inspirent la terreur aux païens.
4 νυνι δε οψεσθε εν βαβυλωνι θεους αργυρους και χρυσους και ξυλινους επ' ωμοις αιρομενους δεικνυντας φοβον τοις εθνεσιν	4 Prenez garde de ne pas imiter ce que font ces étrangers, ne partagez pas leur crainte
5 ευλαβηθητε ουν μη και υμεις αφομοιωθεντες τοις αλλοφυλοις αφομοιωθητε και φοβος υμας λαβη επ' αυτοις	5 lorsque vous verrez la foule se presser devant et derrière ces idoles pour les adorer. Dites alors vous-mêmes: “C’est toi, Maître, qu’il faut adorer.”
6 ιδοντας οχλον εμπροσθεν και οπισθεν αυτων προσκυνουντας αυτα ειπατε δε τη διανοια σοι δει προσκυνειν δεσποτα	6 Mon ange est avec vous, il veillera sur votre vie.
7 ο γαρ αγγελος μου μεθ' υμων εστιν αυτος τε εκζητων τας ψυχας υμων	7 Un ouvrier a poli leur langue; ils ont beau être couverts d’or ou d’argent, ce n’est que du toc: ils ne peuvent pas parler.
8 γλωσσα γαρ αυτων εστιν κατεξυσμενη υπο τεκτονος αυτα τε περιχρυσα και περιαργυρα ψευδη δ' εστιν και ου δυνανται λαλειν	8 Mais on fait des couronnes d’or pour la tête de ces dieux comme on en ferait pour une fille qui aime se parer.
9 και ωσπερ παρθενω φιλοκοσμω λαμβανοντες χρυσιον κατασκευαζουσιν στεφανους επι τας κεφαλας των θεων αυτων	9 Il arrive que les prêtres volent à leurs dieux cet or et cet argent; ils s’en servent pour eux-mêmes et pour les prostituées qui sont dans leur temple.
10 εστι δε και οτε υφαιρουμενοι οι ιερεις απο των θεων αυτων χρυσιον και αργυριον εις εαυτους καταναλωσουσιν δωσουσιν δε απ' αυτων και ταις επι του τεγους πορναις	10 On habille ces dieux comme si c’étaient des hommes mais ce n’est que de l’argent, de l’or ou du bois. C’est pourquoi ils ne peuvent se défendre de la rouille ni des vers.
11 κοσμουσι τε αυτους ως ανθρωπους τοις ενδυμασιν θεους αργυρους και χρυσους και ξυλινους ουτοι δε ου διασωζονται απο ιου και βρωματων	11 Quand on les a vêtus de pourpre, on lave leurs visage car ils prennent dans le temple une bonne couche de poussière.
12 περιβεβλημενων αυτων ιματισμον πορφυρουν εκμασσονται το προσωπον αυτων δια τον εκ της οικιας κονιορτον ος εστιν πλειων επ' αυτοις	12 Le dieu porte un sceptre, comme un gouverneur de province, mais il ne fera pas mourir celui qui l’a insulté.
13 και σκηπτρον εχει ως ανθρωπος κριτης χωρας ος τον εις αυτον αμαρτανοντα ουκ ανελει	13 Un autre a dans sa main droite une épée ou une hache, mais il n’en fera rien, ni à la guerre, ni contre les voleurs.
14 εχει δε εγχειριδιον εν δεξια και πελεκυν εαυτον δε εκ πολεμου και ληστων ουκ εξελειται	14 Cela prouve bien qu’ils ne sont pas des dieux; ne les craignez donc pas.
15 οθεν γνωριμοι εισιν ουκ οντες θεοι μη ουν φοβηθητε αυτους	15 Une cruche brisée ne sert plus à personne: leurs dieux qui trônent dans leurs temples sont tout aussi inutiles.
16 ωσπερ γαρ σκευος ανθρωπου συντριβεν αχρειον γινεται τοιουτοι υπαρχουσιν οι θεοι αυτων καθιδρυμενων αυτων εν τοις οικοις	16 Ils ont les yeux remplis de la poussière qu’on soulève en entrant.
17 οι οφθαλμοι αυτων πληρεις εισιν κονιορτου απο των ποδων των εισπορευομενων	17 On ferme soigneusement les portes sur celui qui a offensé le roi ou sur un criminel condamné à mort. C’est tout pareil pour ces dieux: les prêtres défendent leurs temples par des portes, des serrures et des verrous afin qu’ils ne soient pas dépouillés par les voleurs.
18 και ωσπερ τινι ηδικηκοτι βασιλεα περιπεφραγμεναι εισιν αι αυλαι ως επι θανατω απηγμενω τους οικους αυτων οχυρουσιν οι ιερεις θυρωμασιν τε και κλειθροις και μοχλοις οπως υπο των ληστων μη συληθωσι	18 Ils leur allument des lampes, beaucoup plus de lampes qu’eux-mêmes n’en utilisent, mais le dieu n’en voit pas une seule.
19 λυχνους καιουσιν και πλειους η εαυτοις ων ουδενα δυνανται ιδειν	19 Le dieu n’est qu’une poutre de plus parmi les poutres de la Maison, et même on se dit à l’oreille que tout son intérieur est rongé par les termites; les vers sortent du sol pour manger le dieu avec ses vêtements, mais lui ne sent rien.
20 εστιν μεν ωσπερ δοκος των εκ της οικιας τας δε καρδιας αυτων φασιν εκλειχεσθαι των απο της γης ερπετων κατεσθοντων αυτους τε και τον ιματισμον αυτων ουκ αισθανονται	20 Leur visage noircit car il y a beaucoup de fumée dans le temple.
21 μεμελανωμενοι το προσωπον αυτων απο του καπνου του εκ της οικιας	21 Sur leur corps et sur leur tête se perchent les hiboux, les hirondelles et les autres oiseaux, même les chats y grimpent.
22 επι το σωμα αυτων και επι την κεφαλην εφιπτανται νυκτεριδες χελιδονες και τα ορνεα ωσαυτως δε και οι αιλουροι	22 Vous voyez donc bien qu’ils ne sont pas des dieux; ne les craignez pas.
23 οθεν γνωσεσθε οτι ουκ εισιν θεοι μη ουν φοβεισθε αυτα	23 On les a recouverts d’or pour les faire beaux, mais l’or ne brillera pas si personne ne les nettoie; d’ailleurs ils n’ont rien senti quand on les fondait.
24 το γαρ χρυσιον ο περικεινται εις καλλος εαν μη τις εκμαξη τον ιον ου μη στιλψωσιν ουδε γαρ οτε εχωνευοντο ησθανοντο	24 On les a sûrement achetés très cher, mais dedans il n’y a pas d’esprit.
25 εκ πασης τιμης ηγορασμενα εστιν εν οις ουκ εστιν πνευμα	25 Comme ils n’ont pas de pieds, on les porte sur les épaules: quelle honte pour eux, et devant tant de monde! Et quelle honte aussi pour leurs adorateurs quand le dieu tombe à terre: il faut le relever!
26 ανευ ποδων επ' ωμοις φερονται ενδεικνυμενοι την εαυτων ατιμιαν τοις ανθρωποις αισχυνονται τε και οι θεραπευοντες αυτα δια το μηποτε επι την γην πεση δι' αυτων ανιστασθαι	26 On le met sur pieds, il ne bougera pas; on lui donne un choc, il ne se redressera pas: on peut bien leur faire des offrandes comme on ferait pour des morts.
27 μητε εαν τις αυτο ορθον στηση δι' εαυτου κινηθησεται μητε εαν κλιθη ου μη ορθωθη αλλ' ωσπερ νεκροις τα δωρα αυτοις παρατιθεται	27 Les prêtres ramassent les victimes offertes en sacrifice; ils en vendent une partie et leurs femmes salent le reste, mais elles ne donnent rien au pauvre ou à l’infirme: est-ce que ce sont vraiment des offrandes? Même les femmes qui viennent d’accoucher ou sont en état d’impureté y touchent.
28 τας δε θυσιας αυτων αποδομενοι οι ιερεις αυτων καταχρωνται ωσαυτως δε και αι γυναικες αυτων απ' αυτων ταριχευουσαι ουτε πτωχω ουτε αδυνατω μεταδιδοασιν των θυσιων αυτων αποκαθημενη και λεχω απτονται	28 Vous voyez donc que ce ne sont pas des dieux: ne les craignez pas.
29 γνοντες ουν απο τουτων οτι ουκ εισιν θεοι μη φοβηθητε αυτους	29 Comment pourrait-on les appeler des dieux? Même des femmes présentent les offrandes à ces choses d’argent, d’or et de bois.
30 ποθεν γαρ κληθειησαν θεοι οτι γυναικες παρατιθεασιν θεοις αργυροις και χρυσοις και ξυλινοις	30 Dans leur temple, les prêtres sont assis avec des habits déchirés, la tête et la barbe rasée et sans rien sur la tête.
31 και εν τοις οικοις αυτων οι ιερεις διφρευουσιν εχοντες τους χιτωνας διερρωγοτας και τας κεφαλας και τους πωγωνας εξυρημενους ων αι κεφαλαι ακαλυπτοι εισιν	31 Ils poussent des cris épouvantables devant leurs dieux comme certains le font lors d’un repas funéraire.
32 ωρυονται δε βοωντες εναντιον των θεων αυτων ωσπερ τινες εν περιδειπνω νεκρου	32 Les prêtres leur retirent leurs vêtements, et puis ils en habillent leurs femmes et leurs enfants.
33 απο του ιματισμου αυτων αφελομενοι οι ιερεις ενδυουσιν τας γυναικας αυτων και τα παιδια	33 Qu’on les traite bien ou mal, ils sont incapables de rendre la pareille, tout comme ils sont incapables d’établir un roi ou de le renverser.
34 ουτε εαν κακον παθωσιν υπο τινος ουτε εαν αγαθον δυνησονται ανταποδουναι ουτε καταστησαι βασιλεα δυνανται ουτε αφελεσθαι	34 Ce ne sont pas eux qui donnent richesse ou argent. Si on ne tient pas un vœu qu’on a fait, ils ne réclament pas.
35 ωσαυτως ουτε πλουτον ουτε χαλκον ου μη δυνωνται διδοναι εαν τις αυτοις ευχην ευξαμενος μη αποδω ου μη επιζητησωσιν	35 Ils n’arrachent pas un homme à la mort, ils ne délivrent pas le faible de la main du puissant,
36 εκ θανατου ανθρωπον ου μη ρυσωνται ουτε ηττονα απο ισχυρου ου μη εξελωνται	36 ils ne rendent pas la vue à l’aveugle, ils ne sauvent pas de l’épreuve.
37 ανθρωπον τυφλον εις ορασιν ου μη περιστησωσιν εν αναγκη ανθρωπον οντα ου μη εξελωνται	37 Ils n’ont pas compassion de la veuve et n’aident pas l’orphelin.
38 χηραν ου μη ελεησωσιν ουτε ορφανον ευ ποιησουσιν	38 Ces morceaux de bois couverts d’or et d’argent ne valent guère mieux que les roches de la montagne, et ceux qui les adorent se couvrent de ridicule.
39 τοις απο του ορους λιθοις ωμοιωμενοι εισιν τα ξυλινα και τα περιχρυσα και τα περιαργυρα οι δε θεραπευοντες αυτα καταισχυνθησονται	39 Comment pourrait-on croire que ce sont des dieux, et pourquoi les appelle-t-on dieux?
40 πως ουν νομιστεον η κλητεον αυτους υπαρχειν θεους	40 Les Kaldéens eux-mêmes les déshonorent: ils voient un muet qui ne peut parler, ils le conduisent à Bel et lui demandent de le faire parler! Comme si le dieu était capable d’entendre!
41 ετι δε και αυτων των χαλδαιων ατιμαζοντων αυτα οι οταν ιδωσιν ενεον ου δυναμενον λαλησαι προσενεγκαμενοι τον βηλον αξιουσιν φωνησαι ως δυνατου οντος αυτου αισθεσθαι	41 Des gens qui réfléchissent sont incapables d’abandonner des dieux qui ne savent pas penser!
42 και ου δυνανται αυτοι νοησαντες καταλιπειν αυτα αισθησιν γαρ ουκ εχουσιν	42 On voit dans les rues des femmes qui brûlent du son, assises, une corde nouée autour des reins.
43 αι δε γυναικες περιθεμεναι σχοινια εν ταις οδοις εγκαθηνται θυμιωσαι τα πιτυρα	43 Lorsque l’une d’elles s’est fait cueillir par un passant et a couché avec lui, au retour elle reproche à sa compagne de n’avoir pas eu cet honneur et de n’avoir pas sa corde brisée.
44 οταν δε τις αυτων εφελκυσθεισα υπο τινος των παραπορευομενων κοιμηθη την πλησιον ονειδιζει οτι ουκ ηξιωται ωσπερ και αυτη ουτε το σχοινιον αυτης διερραγη	44 Tout ce qui tourne autour de ces dieux n’est que mensonge, comment donc pourrait-on croire ou affirmer que ce sont des dieux?
45 παντα τα γινομενα αυτοις εστιν ψευδη πως ουν νομιστεον η κλητεον ωστε θεους αυτους υπαρχειν	45 Des artisans et des orfèvres les ont façonnés, et ils ne sont rien d’autre que ce que ces ouvriers ont voulu qu’ils soient.
46 υπο τεκτονων και χρυσοχοων κατεσκευασμενα εισιν ουθεν αλλο μη γενωνται η ο βουλονται οι τεχνιται αυτα γενεσθαι	46 Si ceux qui les ont faits n’ont pas pour longtemps à vivre, comment des choses faites par eux pourraient-elles être des dieux?
47 αυτοι τε οι κατασκευαζοντες αυτα ου μη γενωνται πολυχρονιοι πως τε δη μελλει τα υπ' αυτων κατασκευασθεντα ειναι θεοι	47 Ils ne laissent à leurs descendants que mensonge et ridicule.
48 κατελιπον γαρ ψευδη και ονειδος τοις επιγινομενοις	48 Si une guerre survient, ou quelque malheur, les prêtres discutent entre eux pour savoir où se cacher avec leurs dieux.
49 οταν γαρ επελθη επ' αυτα πολεμος και κακα βουλευονται προς εαυτους οι ιερεις που συναποκρυβωσι μετ' αυτων	49 Comment donc ne comprennent-ils pas que si on ne peut se sauver soi-même de la guerre ou du malheur, on n’est pas Dieu.
50 πως ουν ουκ εστιν αισθεσθαι οτι ουκ εισιν θεοι οι ουτε σωζουσιν εαυτους εκ πολεμου ουτε εκ κακων	50 Plus tard on reconnaîtra que ces morceaux de bois doré et argenté, ne sont que mensonges; il deviendra évident pour toutes les nations et pour tous les rois, qu’ils ne sont pas des dieux mais seulement l’œuvre des humains, et que Dieu n’agit pas à travers eux.
51 υπαρχοντα γαρ ξυλινα και περιχρυσα και περιαργυρα γνωσθησεται μετα ταυτα οτι εστιν ψευδη τοις εθνεσι πασι τοις τε βασιλευσι φανερον εσται οτι ουκ εισι θεοι αλλα εργα χειρων ανθρωπων και ουδεν θεου εργον εν αυτοις εστιν	51 Quelqu’un n’est-il pas encore convaincu que ce ne sont pas des dieux?
52 τινι ουν γνωστεον εστιν οτι ουκ εισιν θεοι	52 Ils sont incapables d’établir un roi sur un pays ou de donner la pluie aux hommes.
53 βασιλεα γαρ χωρας ου μη αναστησωσιν ουτε υετον ανθρωποις ου μη δωσιν	53 Ils ne savent discerner ce qui est juste, sauver celui qui souffre de l’injustice; ils sont aussi inutiles que des corbeaux entre ciel et terre.
54 κρισιν τε ου μη διακρινωσιν αυτων ουδε μη ρυσωνται αδικουμενον αδυνατοι οντες ωσπερ γαρ κορωναι ανα μεσον του ουρανου και της γης	54 Si un feu se déclare dans la Maison de ces dieux de bois, doré et argenté, leurs prêtres y échappent par la fuite, mais eux se consument avec les poutres au milieu des flammes.
55 και γαρ οταν εμπεση εις οικιαν θεων ξυλινων η περιχρυσων η περιαργυρων πυρ οι μεν ιερεις αυτων φευξονται και διασωθησονται αυτοι δε ωσπερ δοκοι μεσοι κατακαυθησονται	55 Ils ne résisteront pas à un roi ou à une armée ennemie:
56 βασιλει δε και πολεμιοις ου μη αντιστωσιν	56 comment donc peut-on supposer ou croire que ce sont des dieux?
57 πως ουν εκδεκτεον η νομιστεον οτι εισιν θεοι	57 Ces dieux de bois doré et argenté ne peuvent échapper aux voleurs ni aux brigands, ceux-ci sont plus puissants qu’eux; ils arrachent l’or et l’argent et prennent les vêtements qui les couvrent sans qu’eux-mêmes puissent se défendre.
58 ουτε απο κλεπτων ουτε απο ληστων ου μη διασωθωσιν θεοι ξυλινοι και περιαργυροι και περιχρυσοι ων οι ισχυοντες περιελουνται το χρυσιον και το αργυριον και τον ιματισμον τον περικειμενον αυτοις απελευσονται εχοντες ουτε εαυτοις ου μη βοηθησωσιν	58 Mieux vaut un roi qui montre sa puissance, ou même une cruche qui sert au maître de maison, que n’importe lequel de ces faux dieux; mieux vaut une porte de maison qui garde les choses de l’intérieur, ou une colonne de bois dans un palais royal, que qui que ce soit de ces faux dieux.
59 ωστε κρεισσον ειναι βασιλεα επιδεικνυμενον την εαυτου ανδρειαν η σκευος εν οικια χρησιμον εφ' ω χρησεται ο κεκτημενος η οι ψευδεις θεοι η και θυρα εν οικια διασωζουσα τα εν αυτη οντα η οι ψευδεις θεοι και ξυλινος στυλος εν βασιλειοις η οι ψευδεις θεοι	59 Le soleil, la lune et les étoiles qui brillent à notre service, obéissent à Dieu.
60 ηλιος μεν γαρ και σεληνη και αστρα οντα λαμπρα και αποστελλομενα επι χρειας ευηκοα εισιν	60 De même l’éclair si beau à voir, ou le vent qui souffle sur toute la contrée;
61 ωσαυτως και αστραπη οταν επιφανη ευοπτος εστιν το δ' αυτο και πνευμα εν παση χωρα πνει	61 ou encore les nuages: quand Dieu leur ordonne de parcourir toute la terre, ils font ce qu’on leur a commandé; de même le feu envoyé d’en haut pour consumer montagnes et forêts: il fait ce qui lui est commandé.
62 και νεφελαις οταν επιταγη υπο του θεου επιπορευεσθαι εφ' ολην την οικουμενην συντελουσι το ταχθεν το τε πυρ εξαποσταλεν ανωθεν εξαναλωσαι ορη και δρυμους ποιει το συνταχθεν	62 Mais ces objets de bois ne peuvent pas se comparer, ni pour la beauté, ni pour la puissance.
63 ταυτα δε ουτε ταις ιδεαις ουτε ταις δυναμεσιν αυτων αφωμοιωμενα εστιν	63 S’ils sont incapables de rendre la justice et de faire du bien aux gens, il ne faut pas croire que ce sont des dieux, ni même les appeler dieux.
64 οθεν ουτε νομιστεον ουτε κλητεον υπαρχειν αυτους θεους ου δυνατων οντων αυτων ουτε κρισιν κριναι ουτε ευ ποιειν ανθρωποις	64 Vous saurez donc que ce ne sont pas des dieux et vous ne les craindrez pas.
65 γνοντες ουν οτι ουκ εισιν θεοι μη φοβηθητε αυτους	65 Ils ne peuvent ni maudire, ni bénir les rois;
66 ουτε γαρ βασιλευσιν ου μη καταρασωνται ουτε μη ευλογησωσι	66 ils ne font pas dans le ciel des signes que les nations puisent voir, ils ne brillent pas comme le soleil, ils ne donnent pas de lumière comme la lune.
67 σημεια τε εν εθνεσιν εν ουρανω ου μη δειξωσιν ουδε ως ο ηλιος λαμψουσιν ουδε φωτισουσιν ως σεληνη	67 Les bêtes valent mieux qu’eux, car elles peuvent s’enfuir et sauver leur vie.
68 τα θηρια εστιν κρειττω αυτων α δυνανται εκφυγοντα εις σκεπην εαυτα ωφελησαι	68 Ainsi donc, de quelque manière que ce soit, il est évident pour nous que ce ne sont pas des dieux: vous ne les craindrez pas.
69 κατ' ουδενα ουν τροπον εστιν ημιν φανερον οτι εισιν θεοι διο μη φοβηθητε αυτους	69 Ces dieux de bois doré ou argenté ne protègent pas plus qu’un épouvantail dans un champ de concombres.
70 ωσπερ γαρ εν σικυηρατω προβασκανιον ουδεν φυλασσον ουτως οι θεοι αυτων εισιν ξυλινοι και περιχρυσοι και περιαργυροι	70 On ne peut les comparer qu’à un buisson d’épines dans un jardin où tous les oiseaux se posent, ou à un mort jeté dans un lieu obscur.
71 τον αυτον τροπον και τη εν κηπω ραμνω εφ' ης παν ορνεον επικαθηται ωσαυτως δε και νεκρω ερριμμενω εν σκοτει αφωμοιωνται οι θεοι αυτων ξυλινοι και περιχρυσοι και περιαργυροι	71 Il vous suffit de voir pourrir sur eux la pourpre ou l’écarlate pour comprendre que ce ne sont pas des dieux; eux-mêmes finissent par être dévorés et le ridicule retombe sur leur pays.
72 απο τε της πορφυρας και της μαρμαρου της επ' αυτοις σηπομενης γνωσεσθε οτι ουκ εισιν θεοι αυτα τε εξ υστερου βρωθησονται και εσται ονειδος εν τη χωρα	72 Mieux vaut en définitive l’homme droit qui n’a pas d’idole: nul ne lui prendra son honneur.
73 κρεισσων ουν ανθρωπος δικαιος ουκ εχων ειδωλα εσται γαρ μακραν απο ονειδισμου .