ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 54

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Ευφρανθητι, στειρα, η μη τικτουσα? αναβοησον εν αγαλλιασει και τερπου, η μη ωδινουσα? διοτι πλειοτερα ειναι τα τεκνα της ηρημωμενης παρα τα τεκνα της εχουσης τον ανδρα, λεγει Κυριος.	1 Lauda, sterilis, quæ non paris ; decanta laudem, et hinni, quæ non pariebas : quoniam multi filii desertæ magis quam ejus quæ habet virum, dicit Dominus.
2 Πλατυνον τον τοπον της σκηνης σου και ας εκτεινωσι τα παραπετασματα των κατοικιων σου? μη φεισθης? μακρυνον τα σχοινια σου και στερεωσον τους πασσαλους σου.	2 Dilata locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum tuorum extende : ne parcas : longos fac funiculos tuos, et clavos tuos consolida.
3 Διοτι θελεις εκταθη εις τα δεξια και εις τα αριστερα? και το σπερμα σου θελει κληρονομησει τα εθνη και θελει καμει τας ηρημωμενας πολεις να κατοικισθωσι.	3 Ad dexteram enim et ad lævam penetrabis, et semen tuum gentes hæreditabit, et civitates desertas inhabitabit.
4 Μη φοβου? διοτι δεν θελεις καταισχυνθη? μηδε εντρεπου? διοτι δεν θελεις αισχυνθη? διοτι θελεις λησμονησει την αισχυνην της νεοτητος σου και δεν θελεις ενθυμηθη πλεον το ονειδος της χηρειας σου.	4 Noli timere, quia non confunderis, neque erubesces ; non enim te pudebit, quia confusionis adolescentiæ tuæ oblivisceris, et opprobrii viduitatis tuæ non recordaberis amplius.
5 Διοτι ο ανηρ σου ειναι ο Ποιητης σου? το ονομα αυτου ειναι, Ο Κυριος των δυναμεων? και ο Λυτρωτης σου ειναι ο Αγιος του Ισραηλ? αυτος θελει ονομασθη, Ο Θεος πασης της γης.	5 Quia dominabitur tui qui fecit te, Dominus exercituum nomen ejus, et redemptor tuus, Sanctus Israël : Deus omnis terræ vocabitur.
6 Διοτι ο Κυριος σε εκαλεσεν ως γυναικα εγκαταλελειμμενην και τεθλιμμενην το πνευμα και γυναικα νεοτητος αποβεβλημενην, λεγει ο Θεος σου.	6 Quia ut mulierem derelictam et mœrentem spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab adolescentia abjectam, dixit Deus tuus.
7 Σε εγκατελιπον δια ολιγον καιρον? πλην με ελεος μεγα θελω σε περισυναξει.	7 Ad punctum in modico dereliqui te, et in miserationibus magnis congregabo te.
8 Εν θυμω μικρω εκρυψα το προσωπον μου απο σου δια μιαν στιγμην? με ελεος ομως αιωνιον θελω σε ελεησει, λεγει Κυριος ο Λυτρωτης σου.	8 In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te ; et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus, Dominus.
9 Διοτι τουτο ειναι εις εμε ως τα υδατα του Νωε? επειδη, καθως ωμοσα οτι τα υδατα του Νωε δεν θελουσιν επελθει πλεον επι την γην, ουτως ωμοσα οτι δεν θελω θυμωθη πλεον κατα σου ουδε σε ελεγξει.	9 Sicut in diebus Noë istud mihi est, cui juravi ne inducerem aquas Noë ultra super terram ; sic juravi ut non irascar tibi, et non increpem te.
10 Διοτι τα ορη θελουσι μετατοπισθη και οι λοφοι μετακινηθη? πλην το ελεος μου δεν θελει εκλειψει απο σου ουδε η διαθηκη της ειρηνης μου μετακινηθη, λεγει Κυριος ο ελεων σε.	10 Montes enim commovebuntur, et colles contremiscent ; misericordia autem mea non recedet a te, et fœdus pacis meæ non movebitur, dixit miserator tuus Dominus.
11 Ω τεθλιμμενη, τεταραγμενη, απαρηγορητος, ιδου, εγω θελω στρωσει τους λιθους σου εκ μαρμαρων πορφυρων και θελω βαλει τα θεμελια σου εκ σαπφειρων.	11 Paupercula, tempestate convulsa absque ulla consolatione, ecce ego sternam per ordinem lapides tuos, et fundabo te in sapphiris :
12 Και θελω καμει τας επαλξεις σου εξ αχατου και τας πυλας σου εξ ανθρακων και απαντα τον περιβολον σου εκ λιθων εκλεκτων.	12 et ponam jaspidem propugnacula tua, et portas tuas in lapides sculptos, et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles ;
13 Παντες δε οι υιοι σου θελουσιν εισθαι διδακτοι του Κυριου, και θελει εισθαι μεγαλη η ειρηνη των υιων σου.	13 universos filios tuos doctos a Domino, et multitudinem pacis filiis tuis.
14 Εν δικαιοσυνη θελεις στερεωθη? μακραν απο της καταδυναστειας θελεις εισθαι, διοτι δεν θελεις φοβεισθαι? και απο του τρομου, διοτι δεν θελει σε πλησιασει.	14 Et in justitia fundaberis : recede procul a calumnia, quia non timebis, et a pavore, quia non appropinquabit tibi.
15 Ιδου, βεβαιως θελουσι συναχθη ομου εναντιον σου, πλην ουχι δι' εμου? Οσοι συναχθωσιν ομου εναντιον σου, ενεκα σου, θελουσι πεσει.	15 Ecce accola veniet qui non erat mecum, advena quondam tuus adjungetur tibi.
16 Ιδου, εγω εκαμον τον χαλκεα, οστις φυσα τους ανθρακας εν τω πυρι και εξαγει το εργαλειον δια το εργον αυτου? και εγω εκαμον τον πορθητην δια να καταστρεφη.	16 Ecce ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas, et proferentem vas in opus suum ; et ego creavi interfectorem ad disperdendum.
17 Ουδεν οπλον κατασκευασθεν εναντιον σου θελει ευοδωθη? και πασαν γλωσσαν, ητις ηθελε κινηθη κατα σου, θελεις νικησει εν τη κρισει. Αυτη ειναι η κληρονομια των δουλων του Κυριου? και η δικαιοσυνη αυτων ειναι εξ εμου, λεγει ο Κυριος.	17 Omne vas quod fictum est contra te, non dirigetur, et omnem linguam resistentem tibi in judicio, judicabis. Hæc est hæreditas servorum Domini, et justitia eorum apud me, dicit Dominus.