ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 40

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Παρηγορειτε, παρηγορειτε τον λαον μου, λεγει ο Θεος σας.	1 "Consolez, consolez mon peuple, dit votre Dieu,
2 Λαλησατε παρηγορητικα προς την Ιερουσαλημ, και φωνησατε προς αυτην, οτι ο καιρος της ταπεινωσεως αυτης επληρωθη, οτι η ανομια αυτης συνεχωρηθη? διοτι ελαβεν εκ της χειρος Κυριου διπλασιον δια πασας τας αμαρτιας αυτης.	2 parlez au coeur de Jérusalem et criez-lui que son service est accompli, que sa faute est expiée, qu'ellea reçu de la main de Yahvé double punition pour tous ses péchés."
3 Φωνη βοωντος εν τη ερημω, Ετοιμασατε την οδον του Κυριου. ευθειας καμετε εν τη ερημω τας τριβους του Θεου ημων.	3 Une voix crie: "Dans le désert, frayez le chemin de Yahvé; dans la steppe, aplanissez une route pournotre Dieu.
4 Πασα φαραγξ θελει υψωθη και παν ορος και βουνος θελει ταπεινωθη? και τα σκολια θελουσι γεινει ευθεα? και οι τραχεις τοποι ομαλοι?	4 Que toute vallée soit comblée, toute montagne et toute colline abaissées, que les lieux accidentés sechangent en plaine et les escarpements en large vallée;
5 και η δοξα του Κυριου θελει φανερωθη και πασα σαρξ ομου θελει ιδει? διοτι το στομα του Κυριου ελαλησε.	5 alors la gloire de Yahvé se révélera et toute chair, d'un coup, la verra, car la bouche de Yahvé aparlé."
6 Φωνη λεγουσα, Φωνησον? και ειπε, Τι να φωνησω; πασα σαρξ ειναι χορτος και πασα η δοξα αυτης ως ανθος του αγρου.	6 Une voix dit: "Crie", et je dis: "Que crierai-je" -- "Toute chair est de l'herbe et toute sa grâce estcomme la fleur des champs.
7 Ο χορτος εξηρανθη, το ανθος εμαρανθη? διοτι πνευμα Κυριου επνευσεν επ' αυτο? χορτος τη αληθεια ειναι ο λαος.	7 L'herbe se dessèche, la fleur se fane, quand le souffle de Yahvé passe sur elles; (oui, le peuple, c'estde l'herbe)
8 Ο χορτος εξηρανθη, το ανθος εμαρανθη? ο λογος ομως του Θεου ημων μενει εις τον αιωνα.	8 l'herbe se dessèche, la fleur se fane, mais la parole de notre Dieu subsiste à jamais."
9 Συ, ο φερων εις την Σιων αγαθας αγγελιας, αναβα εις το ορος το υψηλον? συ, ο φερων αγαθας αγγελιας εις την Ιερουσαλημ, υψωσον ισχυρως την φωνην σου? υψωσον? μη φοβου? ειπε προς τας πολεις του Ιουδα, Ιδου, ο Θεος υμων.	9 Monte sur une haute montagne, messagère de Sion; élève et force la voix, messagère de Jérusalem;élève la voix, ne crains pas, dis aux villes de Juda: "Voici votre Dieu!"
10 Ιδου, Κυριος ο Θεος θελει ελθει μετα δυναμεως και ο βραχιων αυτου θελει εξουσιαζει δι' αυτον? ιδου, ο μισθος αυτου ειναι μετ' αυτου και η αμοιβη αυτου ενωπιον αυτου.	10 Voici le Seigneur Yahvé qui vient avec puissance, son bras assure son autorité; voici qu'il porte aveclui sa récompense, et son salaire devant lui.
11 Θελει βοσκησει το ποιμνιον αυτου ως ποιμην? θελει συναξει τα αρνια δια του βραχιονος αυτου και βαστασει εν τω κολπω αυτου? και θελει οδηγει τα θηλαζοντα.	11 Tel un berger il fait paître son troupeau, de son bras il rassemble les agneaux, il les porte sur sonsein, il conduit doucement les brebis mères.
12 Τις εμετρησε τα υδατα εν τω κοιλωματι της χειρος αυτου και εσταθμισε τους ουρανους με την σπιθαμην και συμπεριελαβεν εν μετρω το χωμα της γης και εζυγισε τα ορη δια στατηρος και τους λοφους δια πλαστιγγος;	12 Qui a mesuré dans le creux de sa main l'eau de la mer, évalué à l'empan les dimensions du ciel, jaugéau boisseau la poussière de la terre, pesé les montagnes à la balance et les collines sur des plateaux?
13 Τις εσταθμισε το πνευμα του Κυριου η εγεινε συμβουλος αυτου και, εδιδαξεν αυτον;	13 Qui a dirigé l'esprit de Yahvé, et, homme de conseil, a su l'instruire?
14 Μετα τινος συνεβουλευθη, και τις εσυνετισεν αυτον και εδιδαξεν αυτον την οδον της κρισεως και παρεδωκεν εις αυτον επιστημην και εδειξεν εις αυτον την οδον της συνεσεως;	14 Qui a-t-il consulté qui lui fasse comprendre, qui l'instruise dans les sentiers du jugement, qui luienseigne la connaissance et lui fasse connaître la voie de l'intelligence?
15 Ιδου, τα εθνη ειναι ως σανις απο καδου και λογιζονται ως η λεπτη σκονη της πλαστιγγος? ιδου, η μετατοπιζει τας νησους ως σκονην.	15 Voici! les nations sont comme une goutte d'eau au bord d'un seau, on en tient compte comme d'unemiette sur une balance. Voici! les îles pèsent comme un grain de poussière.
16 Και ο Λιβανος δεν ειναι ικανος εις καυσιν ουδε τα ζωα αυτου ικανα εις ολοκαυτωμα.	16 Le Liban ne suffirait pas à entretenir le feu, et sa faune ne suffirait pas pour l'holocauste.
17 Παντα τα εθνη ενωπιον αυτου ειναι ως μηδεν? λογιζονται παρ' αυτω ολιγωτερον παρα το μηδεν και την ματαιοτητα.	17 Toutes les nations sont comme rien devant lui, il les tient pour néant et vide.
18 Με τινα λοιπον θελετε εξομοιωσει τον Θεον; η τι ομοιωμα θελετε προσαρμοσει εις αυτον;	18 A qui comparer Dieu, et quelle image pourriez-vous en fournir?
19 Ο τεχνιτης χωνευει εικονα γλυπτην, και ο χρυσοχοος εκτεινει χρυσον επ' αυτην και χυνει αργυρας αλυσεις.	19 Un artisan coule l'idole, un orfèvre la recouvre d'or, il fond des chaînes d'argent.
20 Ο πτωχος καμνων προσφοραν εκλεγει ξυλον ασηπτον? και ζητει εις εαυτον επιδεξιον τεχνιτην, δια να κατασκευαση εικονα γλυπτην μη σαλευομενην.	20 Celui qui fait une offrande de pauvre choisit un bois qui ne pourrit pas, se met en quête d'un habileartisan pour ériger une idole qui ne vacille pas.
21 Δεν εγνωρισατε; δεν ηκουσατε; δεν ανηγγελθη προς εσας εξ αρχης; δεν ενοησατε απο καταβολης της γης;	21 Ne le saviez-vous pas? Ne l'entendiez-vous pas dire? Ne vous l'avait-on pas annoncé dès l'origine?N'avez-vous pas compris la fondation de la terre?
22 Αυτος ειναι ο καθημενος επι τον γυρον της γης και οι κατοικοι αυτης ειναι ως ακριδες? ο εκτεινων τους ουρανους ως παραπετασμα και εξαπλονων αυτους ως σκηνην προς κατοικησιν?	22 Il trône au-dessus du cercle de la terre dont les habitants sont comme des sauterelles, il tend les cieuxcomme une toile, les déploie comme une tente où l'on habite.
23 ο φερων τους ηγεμονας εις το μηδεν και καθιστων ως ματαιοτητα τους κριτας της γης.	23 Il réduit à rien les princes, il fait les juges de la terre semblables au néant.
24 Αλλ' ουδε θελουσι φυτευθη? αλλ' ουδε θελουσι σπαρθη? αλλ' ουδε θελει ριζωθη εν τη γη το στελεχος αυτων? μονον να πνευση επ' αυτους, θελουσι παραυτα ξηρανθη και ο ανεμοστροβιλος θελει αναρπασει αυτους ως αχυρον.	24 A peine ont-ils été plantés, à peine semés, à peine leur tige s'est-elle enracinée en terre, qu'il soufflesur eux, et ils se dessèchent, la tempête les emporte comme la bale.
25 Με τινα λοιπον θελετε με εξομοιωσει και θελω εξισωθη; λεγει ο Αγιος.	25 A qui me comparerez-vous, dont je sois l'égal? Dit le Saint.
26 Σηκωσατε υψηλα τους οφθαλμους σας και ιδετε, τις εποιησε ταυτα; Ο εξαγων το στρατευμα αυτων κατα αριθμον? ο ονομαστι καλων ταυτα παντα εν τη μεγαλειοτητι της δυναμεως αυτου, διοτι ειναι ισχυρος εις εξουσιαν? δεν λειπει ουδεν.	26 Levez les yeux là-haut et voyez: Qui a créé ces astres? Il déploie leur armée en bon ordre, il lesappelle tous par leur nom. Sa vigueur est si grande et telle est sa force que pas un ne manque.
27 Δια τι λεγεις, Ιακωβ, και λαλεις, Ισραηλ, Η οδος μου ειναι κεκρυμμενη απο του Κυριου και η κρισις μου παραμελειται υπο του Θεου μου;	27 Pourquoi dis-tu, Jacob, et répètes-tu, Israël: "Ma voie est cachée à Yahvé, et mon droit échappe àmon Dieu?"
28 Δεν εγνωρισας; δεν ηκουσας, οτι ο αιωνιος Θεος, ο Κυριος, ο Ποιητης των ακρων της γης, δεν ατονει και δεν αποκαμνει; δεν εξιχνιαζεται η φρονησις αυτου.	28 Ne le sais-tu pas? Ne l'as-tu pas entendu dire? Yahvé est un Dieu éternel, créateur des extrémités dela terre. Il ne se fatigue ni ne se lasse, insondable est son intelligence.
29 Διδει ισχυν εις τους ητονημενους και αυξανει την δυναμιν εις τους αδυνατους.	29 Il donne la force à celui qui est fatigué, à celui qui est sans vigueur il prodigue le réconfort.
30 Και οι νεοι θελουσιν ατονησει και αποκαμει, και οι εκλεκτοι νεοι θελουσιν αδυνατησει πανταπασιν?	30 Les adolescents se fatiguent et s'épuisent, les jeunes ne font que chanceler,
31 αλλ' οι προσμενοντες τον Κυριον θελουσιν ανανεωσει την δυναμιν αυτων? θελουσιν αναβη με πτερυγας ως αετοι? θελουσι τρεξει και δεν θελουσιν αποκαμει? θελουσι περιπατησει και δεν θελουσιν ατονησει.	31 mais ceux qui espèrent en Yahvé renouvellent leur force, ils déploient leurs ailes comme des aigles,ils courent sans s'épuiser, ils marchent sans se fatiguer.