ΣΟΦΙΑ ΣΑΛΩΜΩΝ - Sapienza - Wisdom 12

¹ τὸ γὰρ ἄφθαρτόν σου πνεῦμά ἐστιν ἐν πᾶσιν

¹ εαν ευ ποιης γνωθι τινι ποιεις και εσται χαρις τοις αγαθοις σου

² διὸ τοὺς παραπίπτοντας κατ’ ὀλίγον ἐλέγχεις καὶ ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνῄσκων νουθετεῖς ἵνα ἀπαλλαγέντες τῆς κακίας πιστεύσωσιν ἐπὶ σέ κύριε

² ευ ποιησον ευσεβει και ευρησεις ανταποδομα και ει μη παρ' αυτου αλλα παρα του υψιστου

³ καὶ γὰρ τοὺς πάλαι οἰκήτορας τῆς ἁγίας σου γῆς

³ ουκ εσται αγαθα τω ενδελεχιζοντι εις κακα και τω ελεημοσυνην μη χαριζομενω

⁴ δος τω ευσεβει και μη αντιλαβη του αμαρτωλου

⁴ μισήσας ἐπὶ τῷ ἔχθιστα πράσσειν ἔργα φαρμακειῶν καὶ τελετὰς ἀνοσίους

⁵ τέκνων τε φονὰς ἀνελεήμονας καὶ σπλαγχνοφάγον ἀνθρωπίνων σαρκῶν θοῖναν καὶ αἵματος ἐκ μέσου μύστας θιάσου

⁵ ευ ποιησον ταπεινω και μη δως ασεβει εμποδισον τους αρτους αυτου και μη δως αυτω ινα μη εν αυτοις σε δυναστευση διπλασια γαρ κακα ευρησεις εν πασιν αγαθοις οις αν ποιησης αυτω

⁶ καὶ αὐθέντας γονεῖς ψυχῶν ἀβοηθήτων ἐβουλήθης ἀπολέσαι διὰ χειρῶν πατέρων ἡμῶν

⁶ οτι και ο υψιστος εμισησεν αμαρτωλους και τοις ασεβεσιν αποδωσει εκδικησιν

⁷ ἵνα ἀξίαν ἀποικίαν δέξηται θεοῦ παίδων ἡ παρὰ σοὶ πασῶν τιμιωτάτη γῆ 8ἀλλὰ καὶ τούτων ὡς ἀνθρώπων ἐφείσω ἀπέστειλάς τε προδρόμους τοῦ στρατοπέδου σου σφῆκας ἵνα αὐτοὺς κατὰ βραχὺ ἐξολεθρεύσωσιν 9οὐκ ἀδυνατῶν ἐν παρατάξει ἀσεβεῖς δικαίοις ὑποχειρίους δοῦναι ἢ θηρίοις δεινοῖς ἢ λόγῳ ἀποτόμῳ ὑφ’ ἓν ἐκτρῖψαι

⁷ δος τω αγαθω και μη αντιλαβη του αμαρτωλου

⁸ ουκ εκδικηθησεται εν αγαθοις ο φιλος και ου κρυβησεται εν κακοις ο εχθρος

⁹ εν αγαθοις ανδρος οι εχθροι αυτου εν λυπη και εν τοις κακοις αυτου και ο φιλος διαχωρισθησεται

¹⁰ κρίνων δὲ κατὰ βραχὺ ἐδίδους τόπον μετανοίας οὐκ ἀγνοῶν ὅτι πονηρὰ ἡ γένεσις αὐτῶν καὶ ἔμφυτος ἡ κακία αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ μὴ ἀλλαγῇ ὁ λογισμὸς αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα

¹⁰ μη πιστευσης τω εχθρω σου εις τον αιωνα ως γαρ ο χαλκος ιουται ουτως η πονηρια αυτου

¹¹ και εαν ταπεινωθη και πορευηται συγκεκυφως επιστησον την ψυχην σου και φυλαξαι απ' αυτου και εση αυτω ως εκμεμαχως εσοπτρον και γνωση οτι ουκ εις τελος κατιωσεν

¹¹ σπέρμα γὰρ ἦν κατηραμένον ἀπ’ ἀρχῆς οὐδὲ εὐλαβούμενός τινα ἐφ’ οἷς ἡμάρτανον ἄδειαν ἐδίδους

¹² μη στησης αυτον παρα σεαυτω μη ανατρεψας σε στη επι τον τοπον σου μη καθισης αυτον εκ δεξιων σου μηποτε ζητηση την καθεδραν σου και επ' εσχατων επιγνωση τους λογους μου και επι των ρηματων μου κατανυγηση

¹² τίς γὰρ ἐρεῖ τί ἐποίησας ἢ τίς ἀντιστήσεται τῷ κρίματί σου τίς δὲ ἐγκαλέσει σοι κατὰ ἐθνῶν ἀπολωλότων ἃ σὺ ἐποίησας ἢ τίς εἰς κατάστασίν σοι ἐλεύσεται ἔκδικος κατὰ ἀδίκων ἀνθρώπων

¹³ τις ελεησει επαοιδον οφιοδηκτον και παντας τους προσαγοντας θηριοις

¹³ οὔτε γὰρ θεός ἐστιν πλὴν σοῦ ᾧ μέλει περὶ πάντων ἵνα δείξῃς ὅτι οὐκ ἀδίκως ἔκρινας

¹⁴ ουτως τον προσπορευομενον ανδρι αμαρτωλω και συμφυρομενον εν ταις αμαρτιαις αυτου

¹⁴ οὔτε βασιλεὺς ἢ τύραννος ἀντοφθαλμῆσαι δυνήσεταί σοι περὶ ὧν ἐκόλασας

¹⁵ ωραν μετα σου διαμενει και εαν εκκλινης ου μη καρτερηση

¹⁵ δίκαιος δὲ ὢν δικαίως τὰ πάντα διέπεις αὐτὸν τὸν μὴ ὀφείλοντα κολασθῆναι καταδικάσαι ἀλλότριον ἡγούμενος τῆς σῆς δυνάμεως

¹⁶ και εν τοις χειλεσιν αυτου γλυκανει ο εχθρος και εν τη καρδια αυτου βουλευσεται ανατρεψαι σε εις βοθρον εν οφθαλμοις αυτου δακρυσει ο εχθρος και εαν ευρη καιρον ουκ εμπλησθησεται αφ' αιματος

¹⁶ ἡ γὰρ ἰσχύς σου δικαιοσύνης ἀρχή καὶ τὸ πάντων σε δεσπόζειν πάντων φείδεσθαί σε ποιεῖ

¹⁷ κακα εαν υπαντηση σοι ευρησεις αυτον προτερον εκει σου και ως βοηθων υποσχασει πτερναν σου

¹⁷ ἰσχὺν γὰρ ἐνδείκνυσαι ἀπιστούμενος ἐπὶ δυνάμεως τελειότητι καὶ ἐν τοῖς εἰδόσι τὸ θράσος ἐξελέγχεις

¹⁸ την κεφαλην αυτου κινησει και επικροτησει ταις χερσιν αυτου και πολλα διαψιθυρισει και αλλοιωσει το προσωπον αυτου

¹⁸ σὺ δὲ δεσπόζων ἰσχύος ἐν ἐπιεικείᾳ κρίνεις καὶ μετὰ πολλῆς φειδοῦς διοικεῖς ἡμᾶς πάρεστιν γάρ σοι ὅταν θέλῃς τὸ δύνασθαι

¹⁹ ἐδίδαξας δέ σου τὸν λαὸν διὰ τῶν τοιούτων ἔργων ὅτι δεῖ τὸν δίκαιον εἶναι φιλάνθρωπον καὶ εὐέλπιδας ἐποίησας τοὺς υἱούς σου ὅτι διδοῖς ἐπὶ ἁμαρτήμασιν μετάνοιαν

²⁰ εἰ γὰρ ἐχθροὺς παίδων σου καὶ ὀφειλομένους θανάτῳ μετὰ τοσαύτης ἐτιμωρήσω προσοχῆς καὶ διέσεως δοὺς χρόνους καὶ τόπον δι’ ὧν ἀπαλλαγῶσι τῆς κακίας

²¹ μετὰ πόσης ἀκριβείας ἔκρινας τοὺς υἱούς σου ὧν τοῖς πατράσιν ὅρκους καὶ συνθήκας ἔδωκας ἀγαθῶν ὑποσχέσεων

²² ἡμᾶς οὖν παιδεύων τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν ἐν μυριότητι μαστιγοῖς ἵνα σου τὴν ἀγαθότητα μεριμνῶμεν κρίνοντες κρινόμενοι δὲ προσδοκῶμεν ἔλεος

²³ ὅθεν καὶ τοὺς ἐν ἀφροσύνῃ ζωῆς βιώσαντας ἀδίκως διὰ τῶν ἰδίων ἐβασάνισας βδελυγμάτων

²⁴ καὶ γὰρ τῶν πλάνης ὁδῶν μακρότερον ἐπλανήθησαν θεοὺς ὑπολαμβάνοντες τὰ καὶ ἐν ζῴοις τῶν αἰσχρῶν ἄτιμα νηπίων δίκην ἀφρόνων ψευσθέντες

²⁵ διὰ τοῦτο ὡς παισὶν ἀλογίστοις τὴν κρίσιν εἰς ἐμπαιγμὸν ἔπεμψας

²⁶ οἱ δὲ παιγνίοις ἐπιτιμήσεως μὴ νουθετηθέντες ἀξίαν θεοῦ κρίσιν πειράσουσιν

²⁷ ἐφ’ οἷς γὰρ αὐτοὶ πάσχοντες ἠγανάκτουν ἐπὶ τούτοις οὓς ἐδόκουν θεούς ἐν αὐτοῖς κολαζόμενοι ἰδόντες ὃν πάλαι ἠρνοῦντο εἰδέναι θεὸν ἐπέγνωσαν ἀληθῆ διὸ καὶ τὸ τέρμα τῆς καταδίκης ἐπ’ αὐτοὺς ἐπῆλθεν