ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 17

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ' αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.	1 Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio.
2 Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.	2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.
3 Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.	3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
4 Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη? ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.	4 Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.
5 Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.	5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
6 Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων? και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.	6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
7 Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα? πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.	7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
8 Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου? οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.	8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit.
9 Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν? αλλ' οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.	9 Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
10 Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.	10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.
11 Ο κακος ζητει μονον στασεις? δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ' αυτου.	11 Semper jurgia quærit malus : angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.	12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.	13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.
14 Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα? οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.	14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.
15 Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.	15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.
16 Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;	16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit ? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.
17 Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.	17 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.
18 Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.	18 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.
19 Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα? ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.	19 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.
20 Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον? και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.	20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.
21 Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου? και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.	21 Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur.
22 Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον? το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.	22 Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa.
23 Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.	23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.
24 Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια? αλλ' οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.	24 In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ.
25 Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.	25 Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.
26 Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.	26 Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.
27 Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος? ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.	27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.
28 Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος? και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.	28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.