ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 2008
1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.	1 Preghiera di un povero che è sfinito ed effonde davanti al Signore il suo lamento.
2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.	2 Signore, ascolta la mia preghiera,a te giunga il mio grido di aiuto.
3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.	3 Non nascondermi il tuo voltonel giorno in cui sono nell’angoscia.Tendi verso di me l’orecchio,quando t’invoco, presto, rispondimi!
4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.	4 Svaniscono in fumo i miei giornie come brace ardono le mie ossa.
5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.	5 Falciato come erba, inaridisce il mio cuore;dimentico di mangiare il mio pane.
6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.	6 A forza di gridare il mio lamentomi si attacca la pelle alle ossa.
7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.	7 Sono come la civetta del deserto,sono come il gufo delle rovine.
8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.	8 Resto a vegliare:sono come un passerosolitario sopra il tetto.
9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,	9 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici,furenti imprecano contro di me.
10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.	10 Cenere mangio come fosse pane,alla mia bevanda mescolo il pianto;
11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.	11 per il tuo sdegno e la tua collerami hai sollevato e scagliato lontano.
12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.	12 I miei giorni declinano come ombrae io come erba inaridisco.
13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.	13 Ma tu, Signore, rimani in eterno,il tuo ricordo di generazione in generazione.
14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.	14 Ti alzerai e avrai compassione di Sion:è tempo di averne pietà, l’ora è venuta!
15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.	15 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietree li muove a pietà la sua polvere.
16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.	16 Le genti temeranno il nome del Signoree tutti i re della terra la tua gloria,
17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.	17 quando il Signore avrà ricostruito Sione sarà apparso in tutto il suo splendore.
18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.	18 Egli si volge alla preghiera dei derelitti,non disprezza la loro preghiera.
19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,	19 Questo si scriva per la generazione futurae un popolo, da lui creato, darà lode al Signore:
20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?	20 «Il Signore si è affacciato dall’alto del suo santuario,dal cielo ha guardato la terra,
21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,	21 per ascoltare il sospiro del prigioniero,per liberare i condannati a morte,
22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.	22 perché si proclami in Sion il nome del Signoree la sua lode in Gerusalemme,
23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.	23 quando si raduneranno insieme i popolie i regni per servire il Signore».
24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.	24 Lungo il cammino mi ha tolto le forze,ha abbreviato i miei giorni.
25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.	25 Io dico: mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni;i tuoi anni durano di generazione in generazione.
26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?	26 In principio tu hai fondato la terra,i cieli sono opera delle tue mani.
27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.	27 Essi periranno, tu rimani;si logorano tutti come un vestito,come un abito tu li muterai ed essi svaniranno.
28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.	28 Ma tu sei sempre lo stessoe i tuoi anni non hanno fine.
	29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora,la loro stirpe vivrà sicura alla tua presenza.