1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπε? | 1 Job continuó pronunciando su discurso y dijo: |
2 Ζη ο Θεος, ο αποβαλων την κρισιν μου, και ο Παντοδυναμος, ο πικρανας την ψυχην μου, | 2 ¡Vive Dios, que justicia me rehúsa, por Sadday, que me ha amargado el alma, |
3 οτι παντα τον χρονον ενοσω η πνοη μου ειναι εν εμοι και το πνευμα του Θεου εις τους μυκτηρας μου, | 3 mientras siga en mí todo mi espíritu y el aliento de Dios en mis narices, |
4 τα χειλη μου δεν θελουσι λαλησει αδικιαν και η γλωσσα μου δεν θελει μελετησει δολον. | 4 no dirán mis labios falsedad, ni mi lengua proferirá mentira! |
5 Μη γενοιτο εις εμε να σας δικαιωσω? εως να εκπνευσω, δεν θελω απομακρυνει την ακεραιοτητα μου απ' εμου. | 5 Lejos de mí daros la razón: hasta mi último suspiro mantendré mi inocencia. |
6 Θελω κρατει την δικαιοσυνην μου και δεν θελω αφησει αυτην? η καρδια μου δεν θελει με ελεγξει ενοσω ζω. | 6 Me he aferrado a mi justicia, y no la soltaré, mi corazón no se avergüenza de mis días. |
7 Ο εχθρος μου να ηναι ως ο ασεβης και ο ανισταμενος κατ' εμου ως ο παρανομος. | 7 ¡Tenga la suerte del malvado mi enemigo, la del injusto mi adversario! |
8 Διοτι τις η ελπις του υποκριτου, αν και επλεονεκτησεν, οταν ο Θεος αποσπα την ψυχην αυτου; | 8 Pues ¿cuál es la esperanza del impío cuando suplica, cuando hacia Dios eleva su alma? |
9 Αρα γε θελει ακουσει ο Θεος την κραυγην αυτου, οταν επελθη επ' αυτον συμφορα; | 9 ¿Acaso Dios escucha su gemido, cuando viene sobre él una calamidad? |
10 Θελει ευφραινεσθαι εις τον Παντοδυναμον; θελει επικαλεισθαι τον Θεον εν παντι καιρω; | 10 ¿Tenía él sus delicias en Sadday? ¿invocaba a Dios en todo instante? |
11 θελω σας διδαξει τι ειναι εν τη χειρι του Θεου? ο, τι ειναι παρα τω Παντοδυναμω, δεν θελω κρυψει αυτο. | 11 Yo os muestro el proceder de Dios, sin ocultar los secretos de Sadday. |
12 Ιδου, σεις παντες ειδετε? δια τι λοιπον εισθε ολως τοσον ματαιοι; | 12 Y si todos vosotros ya lo habéis comprobado, ¿para qué esos vanos discursos al vacío? |
13 Τουτο ειναι παρα Θεου η μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια των δυναστων, την οποιαν θελουσι λαβει παρα του Παντοδυναμου. | 13 Esta es la suerte que al malvado Dios reserva, la herencia que reciben de Sadday los violentos. |
14 Εαν οι υιοι αυτου πολλαπλασιασθωσιν, ειναι δια την ρομφαιαν? και οι εκγονοι αυτου δεν θελουσι χορτασθη αρτον. | 14 Aunque sean muchos sus hijos, son para la espada, y sus vástagos no tendrán pan con que saciarse. |
15 Οι εναπολειφθεντες αυτου θελουσι ταφη εν θανατω? και αι χηραι αυτου δεν θελουσι κλαυσει. | 15 Los que queden serán sepultados por la Peste, y sus viudas no los llorarán. |
16 Και αν επισωρευση αργυριον ως το χωμα και ετοιμαση ιματια ως τον πηλον? | 16 Si acumula la plata como polvo, si amontona vestidos como fango, |
17 δυναται μεν να ετοιμαση, πλην ο δικαιος θελει ενδυθη αυτα? και ο αθωος θελει διαμοιρασθη το αργυριον. | 17 ¡que amontone!: un justo se vestirá con ellos, un inocente heredará la plata. |
18 Οικοδομει τον οικον αυτου ως το σαρακιον, και ως καλυβην, την οποιαν καμνει ο αγροφυλαξ. | 18 Se edificó una casa de araña, como garita que un guarda construye. |
19 Πλαγιαζει πλουσιος, πλην δεν θελει συναχθη? ανοιγει τους οφθαλμους αυτου και δεν υπαρχει. | 19 Rico se acuesta, mas por última vez; cuando abre los ojos, ya no es nada. |
20 Τρομοι συλλαμβανουσιν αυτον ως υδατα, ανεμοστροβιλος αρπαζει αυτον την νυκτα. | 20 En pleno día le asaltan los terrores, de noche un torbellino le arrebata. |
21 Σηκονει αυτον ανατολικος ανεμος, και υπαγει? και αποσπα αυτον απο του τοπου αυτου. | 21 El solano se lo lleva, y desaparece, le arranca del lugar de su mansión. |
22 Διοτι ο Θεος θελει ριψει κατ' αυτου συμφορας και δεν θελει φεισθη? απο της χειρος αυτου σπευδει να φυγη. | 22 Sin compasión por blanco se le toma, trata de huir de la mano que le hiere. |
23 Θελουσι κροτησει τας χειρας αυτων επ' αυτον, και θελουσι συριξει αυτον απο του τοπου αυτων. | 23 Bátense palmas a su ruina, doquiera se encuentre se le silba. |