Psalms 42

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Unto the end, understanding for the sons of Core.	1 Εις τον πρωτον μουσικον, Μασχιλ, δια τους υιους Κορε.>> Καθως επιποθει η ελαφος τους ρυακας των υδατων, ουτως η ψυχη μου σε επιποθει, Θεε.
2 As the hart panteth after the fountains of water; so my soul panteth after thee, O God.	2 Διψα η ψυχη μου τον Θεον, τον Θεον τον ζωντα? ποτε θελω ελθει και θελω φανη ενωπιον του Θεου;
3 My soul hath thirsted after the strong living God; when shall I come and appear before the face of God?	3 Τα δακρυα μου εγειναν τροφη μου ημεραν και νυκτα, οταν μοι λεγωσι καθ' ημεραν, Που ειναι ο Θεος σου;
4 My tears have been any bread day and night, whilst it is said to me daily : Where is thy God?	4 Ταυτα ενεθυμηθην και εξεχεα την ψυχην μου εντος μου, οτι διεβαινον μετα του πληθους και περιεπατουν μετ' αυτου εως του οικου του Θεου, εν φωνη χαρας και αινεσεως, μετα πληθους εορταζοντος.
5 These things I remembered, and poured out my soul in me : for I shall go over into the place of the wonderful tabernacle, even to the house of God : With the voice of joy and praise; the noise of one feasting.	5 Δια τι εισαι περιλυπος, ψυχη μου; και δια τι ταραττεσαι εντος μου; ελπισον επι τον Θεον? επειδη ετι θελω υμνει αυτον? το προσωπον αυτου ειναι σωτηρια.
6 Why art thou sad, O my soul? and why dost thou trouble me? Hope in God, for I will still give praise to him : the salvation of my countenance,	6 Θεε μου, η ψυχη μου ειναι περιλυπος εντος μου? δια τουτο θελω σε ενθυμεισθαι εκ γης Ιορδανου και Ερμωνειμ εκ του ορους Μισαρ.
7 and my God. My soul is troubled within myself : therefore will I remember thee from the land of Jordan and Hermoniim, from the little hill.	7 Αβυσσος προσκαλει αβυσσον εις τον ηχον των καταρρακτων σου? παντα τα κυματα σου και αι τρικυμιαι σου διηλθον επ' εμε.
8 Deep calleth on deep, at the noise of thy flood-gates. All thy heights and thy billows have passed over me.	8 Εν τη ημερα θελει προσταξει ο Κυριος το ελεος αυτου? εν δε τη νυκτι θελει εισθαι μετ' εμου η ωδη αυτου, η προσευχη μου προς τον Θεον της ζωης μου.
9 In the daytime the Lord hath commanded his mercy; and a canticle to him in the night. With me is prayer to the God of my life.	9 Θελω ειπει προς τον Θεον, την πετραν μου, δια τι με ελησμονησας; δια τι περιπατω σκυθρωπος εκ της καταθλιψεως του εχθρου;
10 I will say to God : Thou art my support. Why hast thou forgotten me? and why go I mourning, whilst my enemy afflicteth me?	10 Οι εχθροι μου ονειδιζοντες με συντριβουσι τα οστα μου, λεγοντες μοι καθ' ημεραν, Που ειναι ο Θεος σου;
11 Whilst my bones are broken, my enemies who trouble me have reproached me; Whilst they say to me day be day : Where is thy God?	11 Δια τι εισαι περιλυπος, ψυχη μου; και δια τι ταραττεσαι εντος μου; ελπισον επι τον Θεον? επειδη ετι θελω υμνει αυτον? αυτος ειναι η σωτηρια του προσωπου μου και ο Θεος μου.
12 Why art thou cast down, O my soul? and why dost thou disquiet me? Hope thou in God, for I will still give praise to him : the salvation of my countenance, and my God.