Premier livre de Samuel 14

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Jonathan, le fils de Saül, dit au jeune homme qui portait ses armes: “Allons et passons vers le poste des Philistins qui est de l’autre côté.” Mais il ne dit rien à son père.	1 και γινεται ημερα και ειπεν ιωναθαν υιος σαουλ τω παιδαριω τω αιροντι τα σκευη αυτου δευρο και διαβωμεν εις μεσσαβ των αλλοφυλων την εν τω περαν εκεινω και τω πατρι αυτου ουκ απηγγειλεν
2 Or Saül siégeait à la frontière de Guibéa, sous le grenadier qui est près de l’aire, et avec lui se tenaient environ 600 hommes.	2 και σαουλ εκαθητο επ' ακρου του βουνου υπο την ροαν την εν μαγδων και ησαν μετ' αυτου ως εξακοσιοι ανδρες
3 Ahiya, fils d’Ahitoub, frère d’Ikabod, fils de Pinhas, fils d’Héli, qui était prêtre de Yahvé à Silo, portait l’éphod. Personne dans la troupe ne remarqua que Jonathan était parti.	3 και αχια υιος αχιτωβ αδελφου ιωχαβηδ υιου φινεες υιου ηλι ιερευς του θεου εν σηλωμ αιρων εφουδ και ο λαος ουκ ηδει οτι πεπορευται ιωναθαν
4 De chaque côté du défilé que Jonathan cherchait à traverser pour atteindre le poste philistin, il y avait un rocher: l’un était le rocher de Bosès et l’autre s’appelait Senné.	4 και ανα μεσον της διαβασεως ου εζητει ιωναθαν διαβηναι εις την υποστασιν των αλλοφυλων και ακρωτηριον πετρας ενθεν και ακρωτηριον πετρας ενθεν ονομα τω ενι βαζες και ονομα τω αλλω σεννα
5 Le premier rocher se trouve au nord, en face de Mikmas, le second au sud face à Guéba.	5 η οδος η μια απο βορρα ερχομενω μαχμας και η οδος η αλλη απο νοτου ερχομενω γαβεε
6 Jonathan dit au jeune homme qui portait ses armes: “Allons et traversons vers le poste de ces incirconcis. Peut-être Yahvé fera-t-il quelque chose pour nous, car rien n’arrête Yahvé. Qu’on soit beaucoup ou très peu, il peut toujours délivrer.”	6 και ειπεν ιωναθαν προς το παιδαριον το αιρον τα σκευη αυτου δευρο διαβωμεν εις μεσσαβ των απεριτμητων τουτων ει τι ποιησαι ημιν κυριος οτι ουκ εστιν τω κυριω συνεχομενον σωζειν εν πολλοις η εν ολιγοις
7 Le jeune homme répondit: “Fais à ton idée pour le mieux, je suis avec toi et tu décides.”	7 και ειπεν αυτω ο αιρων τα σκευη αυτου ποιει παν ο εαν η καρδια σου εκκλινη ιδου εγω μετα σου ως η καρδια σου καρδια μου
8 Jonathan lui dit: “Écoute, nous passerons vers ces hommes et nous nous montrerons à eux.	8 και ειπεν ιωναθαν ιδου ημεις διαβαινομεν προς τους ανδρας και κατακυλισθησομεθα προς αυτους
9 S’ils nous disent: Arrêtez-vous, attendez que nous venions!, nous resterons sur place et nous ne monterons pas vers eux.	9 εαν ταδε ειπωσιν προς ημας αποστητε εκει εως αν απαγγειλωμεν υμιν και στησομεθα εφ' εαυτοις και ου μη αναβωμεν επ' αυτους
10 Mais s’ils nous disent: Montez vers nous!, nous monterons. Ce sera le signe que Yahvé les a livrés entre nos mains.”	10 και εαν ταδε ειπωσιν προς ημας αναβητε προς ημας και αναβησομεθα οτι παραδεδωκεν αυτους κυριος εις τας χειρας ημων τουτο ημιν το σημειον
11 Ils se montrèrent donc tous les deux au poste des Philistins. Ceux-ci pensèrent: “Voici des Hébreux qui sortent des trous où ils se cachaient.”	11 και εισηλθον αμφοτεροι εις μεσσαβ των αλλοφυλων και λεγουσιν οι αλλοφυλοι ιδου οι εβραιοι εκπορευονται εκ των τρωγλων αυτων ου εκρυβησαν εκει
12 Les hommes du poste s’adressèrent à Jonathan et au jeune homme qui portait ses armes, ils leur dirent: “Montez vers nous, nous avons quelque chose à vous apprendre.” Jonathan dit à son compagnon: “Monte derrière moi, car Yahvé les a livrés entre les mains d’Israël.”	12 και απεκριθησαν οι ανδρες μεσσαβ προς ιωναθαν και προς τον αιροντα τα σκευη αυτου και λεγουσιν αναβητε προς ημας και γνωριουμεν υμιν ρημα και ειπεν ιωναθαν προς τον αιροντα τα σκευη αυτου αναβηθι οπισω μου οτι παρεδωκεν αυτους κυριος εις χειρας ισραηλ
13 Jonathan monta en escaladant avec les mains et les pieds et son compagnon le suivit. Les Philistins tombaient devant Jonathan et son compagnon les achevait derrière lui.	13 και ανεβη ιωναθαν επι τας χειρας αυτου και επι τους ποδας αυτου και ο αιρων τα σκευη αυτου μετ' αυτου και επεβλεψαν κατα προσωπον ιωναθαν και επαταξεν αυτους και ο αιρων τα σκευη αυτου επεδιδου οπισω αυτου
14 Jonathan et son compagnon firent là un premier massacre: une vingtaine d’hommes tombèrent sur un terrain qui mesurait à peine un arpent.	14 και εγενηθη η πληγη η πρωτη ην επαταξεν ιωναθαν και ο αιρων τα σκευη αυτου ως εικοσι ανδρες εν βολισι και εν πετροβολοις και εν κοχλαξιν του πεδιου
15 La terreur se répandit dans le camp, dans la campagne et dans tout le peuple. Le poste et la troupe des guerriers furent saisis de peur eux aussi, la terre trembla, c’était comme une terreur venant de Dieu.	15 και εγενηθη εκστασις εν τη παρεμβολη και εν αγρω και πας ο λαος οι εν μεσσαβ και οι διαφθειροντες εξεστησαν και αυτοι ουκ ηθελον ποιειν και εθαμβησεν η γη και εγενηθη εκστασις παρα κυριου
16 Les sentinelles de Saül qui étaient à Guibéa de Benjamin virent que le camp des Philistins se dispersait de tous côtés.	16 και ειδον οι σκοποι του σαουλ εν γαβεε βενιαμιν και ιδου η παρεμβολη τεταραγμενη ενθεν και ενθεν
17 Alors Saül dit à ceux qui étaient avec lui: “Passez en revue le peuple et voyez qui est parti de chez nous.” On passa le peuple en revue et il ne manquait que Jonathan et le jeune homme qui portait ses armes.	17 και ειπεν σαουλ τω λαω τω μετ' αυτου επισκεψασθε δη και ιδετε τις πεπορευται εξ υμων και επεσκεψαντο και ιδου ουχ ευρισκετο ιωναθαν και ο αιρων τα σκευη αυτου
18 Saül dit à Ahiya: “Apporte l’éphod.” C’était lui en effet qui portait l’éphod en présence d’Israël.	18 και ειπεν σαουλ τω αχια προσαγαγε το εφουδ οτι αυτος ηρεν το εφουδ εν τη ημερα εκεινη ενωπιον ισραηλ
19 Mais pendant que Saül parlait au prêtre, la confusion allait en grandissant dans le camp des Philistins. Finalement Saül dit au prêtre: “Retire ta main.”	19 και εγενηθη ως ελαλει σαουλ προς τον ιερεα και ο ηχος εν τη παρεμβολη των αλλοφυλων επορευετο πορευομενος και επληθυνεν και ειπεν σαουλ προς τον ιερεα συναγαγε τας χειρας σου
20 Puis Saül et toutes les troupes se rassemblèrent et arrivèrent au lieu du combat. Il y avait là une énorme panique: ils tiraient leur épée les uns contre les autres.	20 και ανεβοησεν σαουλ και πας ο λαος ο μετ' αυτου και ερχονται εως του πολεμου και ιδου εγενετο ρομφαια ανδρος επι τον πλησιον αυτου συγχυσις μεγαλη σφοδρα
21 Les Hébreux qui s’étaient mis au service des Philistins et qui étaient montés avec eux au camp, se retournèrent pour se joindre aux Israélites qui étaient avec Saül et Jonathan.	21 και οι δουλοι οι οντες εχθες και τριτην ημεραν μετα των αλλοφυλων οι αναβαντες εις την παρεμβολην επεστραφησαν και αυτοι ειναι μετα ισραηλ των μετα σαουλ και ιωναθαν
22 Tous les Israélites qui s’étaient cachés dans la montagne d’Éphraïm se lancèrent à leur tour à la poursuite des Philistins qui s’enfuyaient devant eux.	22 και πας ισραηλ οι κρυπτομενοι εν τω ορει εφραιμ και ηκουσαν οτι πεφευγασιν οι αλλοφυλοι και συναπτουσιν και αυτοι οπισω αυτων εις πολεμον
23 Ce jour-là Yahvé donna la victoire à Israël. La bataille s’étendit au-delà de Beth-Aven.	23 και εσωσεν κυριος εν τη ημερα εκεινη τον ισραηλ και ο πολεμος διηλθεν την βαιθων και πας ο λαος ην μετα σαουλ ως δεκα χιλιαδες ανδρων και ην ο πολεμος διεσπαρμενος εις ολην την πολιν εν τω ορει εφραιμ
24 Au moment où les Israélites étaient serrés de tous côtés, Saül avait déclaré solennellement devant tout le peuple: “Maudit soit celui qui mangera quelque chose avant le soir, avant que j’aie tiré vengeance de mes ennemis!” Et tout le peuple était resté à jeun.	24 και σαουλ ηγνοησεν αγνοιαν μεγαλην εν τη ημερα εκεινη και αραται τω λαω λεγων επικαταρατος ο ανθρωπος ος φαγεται αρτον εως εσπερας και εκδικησω τον εχθρον μου και ουκ εγευσατο πας ο λαος αρτου
25 Or on trouva du miel sur le terrain.	25 και πασα η γη ηριστα και ιααρ δρυμος ην μελισσωνος κατα προσωπον του αγρου
26 Le peuple entra dans la forêt et vit ce miel qui coulait. Nul d’entre eux ne porta la main à sa bouche, car le peuple se rappelait la malédiction prononcée par le roi.	26 και εισηλθεν ο λαος εις τον μελισσωνα και ιδου επορευετο λαλων και ιδου ουκ ην επιστρεφων την χειρα αυτου εις το στομα αυτου οτι εφοβηθη ο λαος τον ορκον κυριου
27 Mais Jonathan n’avait pas entendu le serment de son père; il avança le bout de son bâton, le plongea dans le rayon de miel et le ramena à sa bouche: ses yeux s’éclaircirent.	27 και ιωναθαν ουκ ακηκοει εν τω ορκιζειν τον πατερα αυτου τον λαον και εξετεινεν το ακρον του σκηπτρου αυτου του εν τη χειρι αυτου και εβαψεν αυτο εις το κηριον του μελιτος και επεστρεψεν την χειρα αυτου εις το στομα αυτου και ανεβλεψαν οι οφθαλμοι αυτου
28 Quelqu’un de l’armée lui dit: “Ton père a déclaré solennellement devant tout le peuple: Maudit soit celui qui mangera quelque chose aujourd’hui.”	28 και απεκριθη εις εκ του λαου και ειπεν ορκισας ωρκισεν ο πατηρ σου τον λαον λεγων επικαταρατος ο ανθρωπος ος φαγεται αρτον σημερον και εξελυθη ο λαος
29 Jonathan répondit: “Mon père a fait bien du tort au pays; regardez donc comme mes yeux se sont éclaircis depuis que j’ai goûté un peu de miel.	29 και εγνω ιωναθαν και ειπεν απηλλαχεν ο πατηρ μου την γην ιδε δη οτι ειδον οι οφθαλμοι μου οτι εγευσαμην βραχυ του μελιτος τουτου
30 Si aujourd’hui tout le peuple avait pris sur le butin de ses ennemis de quoi manger, la défaite des Philistins aurait sûrement été plus grande.”	30 αλλ' οτι ει εφαγεν εσθων ο λαος σημερον των σκυλων των εχθρων αυτων ων ευρεν οτι νυν αν μειζων ην η πληγη εν τοις αλλοφυλοις
31 Ce jour-là on écrasa les Philistins de Mikmas jusqu’à Ayyalon, mais le peuple était à bout de forces.	31 και επαταξεν εν τη ημερα εκεινη εκ των αλλοφυλων εν μαχεμας και εκοπιασεν ο λαος σφοδρα
32 Le peuple alors se jeta sur le butin, il prit du petit bétail, des bœufs, des veaux, les immola à même la terre et se mit à manger au-dessus du sang.	32 και εκλιθη ο λαος εις τα σκυλα και ελαβεν ο λαος ποιμνια και βουκολια και τεκνα βοων και εσφαξεν επι την γην και ησθιεν ο λαος συν τω αιματι
33 On avertit Saül: “Le peuple est en train de pécher contre Yahvé: les gens mangent la viande au-dessus du sang.” Saül s’écria: “Vous êtes tous des infidèles! Roulez ici une grande pierre.”	33 και απηγγελη τω σαουλ λεγοντες ημαρτηκεν ο λαος τω κυριω φαγων συν τω αιματι και ειπεν σαουλ εν γεθθεμ κυλισατε μοι λιθον ενταυθα μεγαν
34 Puis Saül ajouta: “Dispersez-vous au milieu du peuple et dites-leur que chacun amène ici son bœuf ou son mouton. Vous les immolerez et vous les mangerez, mais ne péchez pas contre Yahvé en mangeant la viande au-dessus du sang.” Chacun amena donc ce qu’il avait sous la main ce soir-là: ils firent l’immolation en ce lieu.	34 και ειπεν σαουλ διασπαρητε εν τω λαω και ειπατε αυτοις προσαγαγειν ενταυθα εκαστος τον μοσχον αυτου και εκαστος το προβατον αυτου και σφαζετω επι τουτου και ου μη αμαρτητε τω κυριω του εσθιειν συν τω αιματι και προσηγεν πας ο λαος εκαστος το εν τη χειρι αυτου και εσφαζον εκει
35 Saül y construisit un autel à Yahvé, ce fut le premier autel qu’il lui construisit.	35 και ωκοδομησεν εκει σαουλ θυσιαστηριον τω κυριω τουτο ηρξατο σαουλ οικοδομησαι θυσιαστηριον τω κυριω
36 Saül dit encore: “Descendons à la poursuite des Philistins pendant la nuit, pillons-les jusqu’à ce que brille l’aube et ne laissons personne en vie parmi eux.” On lui répondit: “Fais à ton idée!” Le prêtre dit alors: “Il nous faut consulter Dieu.”	36 και ειπεν σαουλ καταβωμεν οπισω των αλλοφυλων την νυκτα και διαρπασωμεν εν αυτοις εως διαφαυση η ημερα και μη υπολιπωμεν εν αυτοις ανδρα και ειπαν παν το αγαθον ενωπιον σου ποιει και ειπεν ο ιερευς προσελθωμεν ενταυθα προς τον θεον
37 Saül consulta Dieu: “Dois-je descendre à la poursuite des Philistins? Les livreras-tu entre les mains d’Israël?” Mais ce jour-là Dieu ne lui répondit pas.	37 και επηρωτησεν σαουλ τον θεον ει καταβω οπισω των αλλοφυλων ει παραδωσεις αυτους εις χειρας ισραηλ και ουκ απεκριθη αυτω εν τη ημερα εκεινη
38 Alors Saül dit: “Approchez vous tous, chefs du peuple, regardez et vérifiez en quoi a consisté le péché.	38 και ειπεν σαουλ προσαγαγετε ενταυθα πασας τας γωνιας του ισραηλ και γνωτε και ιδετε εν τινι γεγονεν η αμαρτια αυτη σημερον
39 Je le jure par la vie de Yahvé qui vient de délivrer Israël: même si c’est mon fils Jonathan qui a péché, il mourra.” Dans tout le peuple nul ne lui répondit.	39 οτι ζη κυριος ο σωσας τον ισραηλ οτι εαν αποκριθη κατα ιωναθαν του υιου μου θανατω αποθανειται και ουκ ην ο αποκρινομενος εκ παντος του λαου
40 Alors il dit à tout Israël: “Vous, vous serez d’un côté, moi et mon fils Jonathan, nous nous mettrons de l’autre.” Le peuple dit à Saül: “Fais à ton idée!”	40 και ειπεν παντι ισραηλ υμεις εσεσθε εις δουλειαν και εγω και ιωναθαν ο υιος μου εσομεθα εις δουλειαν και ειπεν ο λαος προς σαουλ το αγαθον ενωπιον σου ποιει
41 Saül demanda à Yahvé: “Dieu d’Israël, pourquoi n’as-tu pas répondu à ton serviteur aujourd’hui? Si cette faute se trouve en moi ou en mon fils Jonathan, donne les Ourim. Mais si cette faute se trouve du côté de ton peuple Israël, donne les Toumim.” Jonathan et Saül furent désignés tandis que le peuple était épargné.	41 και ειπεν σαουλ κυριε ο θεος ισραηλ τι οτι ουκ απεκριθης τω δουλω σου σημερον ει εν εμοι η εν ιωναθαν τω υιω μου η αδικια κυριε ο θεος ισραηλ δος δηλους και εαν ταδε ειπης εν τω λαω σου ισραηλ δος δη οσιοτητα και κληρουται ιωναθαν και σαουλ και ο λαος εξηλθεν
42 Saül dit: “Jetez le sort entre moi et mon fils Jonathan.” Et Jonathan fut désigné.	42 και ειπεν σαουλ βαλετε ανα μεσον εμου και ανα μεσον ιωναθαν του υιου μου ον αν κατακληρωσηται κυριος αποθανετω και ειπεν ο λαος προς σαουλ ουκ εστιν το ρημα τουτο και κατεκρατησεν σαουλ του λαου και βαλλουσιν ανα μεσον αυτου και ανα μεσον ιωναθαν του υιου αυτου και κατακληρουται ιωναθαν
43 Alors Saül dit à Jonathan: “Dis-moi ce que tu as fait.” Jonathan répondit: “J’ai simplement goûté un peu de miel au bout du bâton que j’avais dans la main, mais je suis prêt à mourir.”	43 και ειπεν σαουλ προς ιωναθαν απαγγειλον μοι τι πεποιηκας και απηγγειλεν αυτω ιωναθαν και ειπεν γευσαμενος εγευσαμην εν ακρω τω σκηπτρω τω εν τη χειρι μου βραχυ μελι ιδου εγω αποθνησκω
44 Saül répondit: “Que Dieu me maudisse, et me maudisse encore si tu ne meurs pas, Jonathan!”	44 και ειπεν αυτω σαουλ ταδε ποιησαι μοι ο θεος και ταδε προσθειη οτι θανατω αποθανη σημερον
45 Mais le peuple dit à Saül: “Jonathan va-t-il mourir, lui qui a donné une si grande victoire à Israël? Il n’en est pas question! Par la vie de Yahvé, il ne tombera pas à terre un seul des cheveux de sa tête, car c’est avec Dieu qu’il a agi en ce jour.” C’est ainsi que le peuple sauva la tête de Jonathan.	45 και ειπεν ο λαος προς σαουλ ει σημερον θανατωθησεται ο ποιησας την σωτηριαν την μεγαλην ταυτην εν ισραηλ ζη κυριος ει πεσειται της τριχος της κεφαλης αυτου επι την γην οτι ο λαος του θεου εποιησεν την ημεραν ταυτην και προσηυξατο ο λαος περι ιωναθαν εν τη ημερα εκεινη και ουκ απεθανεν
46 Saül cessa de poursuivre les Philistins; il remonta cependant que les Philistins s’en retournaient chez eux.	46 και ανεβη σαουλ απο οπισθεν των αλλοφυλων και οι αλλοφυλοι απηλθον εις τον τοπον αυτων
47 Saül avait affermi sa royauté sur Israël; il combattit contre tous ses ennemis: Moab, les fils d’Ammon, Édom, les rois de Soba et les Philistins. Partout où il se tournait, il était vainqueur.	47 και σαουλ κατακληρουται εργον επι ισραηλ και επολεμει κυκλω παντας τους εχθρους αυτου εις τον μωαβ και εις τους υιους αμμων και εις τους υιους εδωμ και εις τον βαιθεωρ και εις βασιλεα σουβα και εις τους αλλοφυλους ου αν εστραφη εσωζετο
48 Il écrasa Amalec au cours d’une grande expédition, et il délivra Israël des attaques des pillards.	48 και εποιησεν δυναμιν και επαταξεν τον αμαληκ και εξειλατο τον ισραηλ εκ χειρος των καταπατουντων αυτον
49 Les fils de Saül étaient Jonathan, Ichyo et Malki-Choua. Il eut deux filles, l’aînée s’appelait Mérob et la seconde Mikal.	49 και ησαν υιοι σαουλ ιωναθαν και ιεσσιου και μελχισα και ονοματα των δυο θυγατερων αυτου ονομα τη πρωτοτοκω μεροβ και ονομα τη δευτερα μελχολ
50 La femme de Saül était Ahinoam, fille d’Ahimaas. Le chef de son armée se nommait Abner, il était fils de Ner, l’oncle de Saül.	50 και ονομα τη γυναικι αυτου αχινοομ θυγατηρ αχιμαας και ονομα τω αρχιστρατηγω αβεννηρ υιος νηρ υιου οικειου σαουλ
51 Kich, le père de Saül, et Ner, le père d’Abner, étaient fils d’Abiel. 52 Durant toute la vie de Saül on eut une guerre acharnée contre les Philistins. Chaque fois que Saül voyait un homme solide et courageux, il l’attachait à son service.	51 και κις πατηρ σαουλ και νηρ πατηρ αβεννηρ υιος ιαμιν υιου αβιηλ
	52 και ην ο πολεμος κραταιος επι τους αλλοφυλους πασας τας ημερας σαουλ και ιδων σαουλ παντα ανδρα δυνατον και παντα ανδρα υιον δυναμεως και συνηγαγεν αυτους προς αυτον