Livre de Jérémie 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 La parole de Dieu me fut adressée:	1 -
2 Va, crie ceci aux oreilles de Jérusalem: Voici ce que dit Yahvé: Je me rappelle ton affection quand tu étais jeune, ton amour lors de tes fiançailles, lorsque tu me suivais au désert, dans ces terres incultes.	2 και ειπεν ταδε λεγει κυριος εμνησθην ελεους νεοτητος σου και αγαπης τελειωσεως σου του εξακολουθησαι σε τω αγιω ισραηλ λεγει κυριος
3 Israël était consacré à Yahvé, c’était le meilleur de sa récolte; ceux qui en mangeaient devaient le payer et le malheur tombait sur eux - parole de Yahvé.	3 αγιος ισραηλ τω κυριω αρχη γενηματων αυτου παντες οι εσθοντες αυτον πλημμελησουσιν κακα ηξει επ' αυτους φησιν κυριος
4 Écoutez la parole de Yahvé, maison de Jacob, voici ce que dit Yahvé à toutes les familles de la maison d’Israël:	4 ακουσατε λογον κυριου οικος ιακωβ και πασα πατρια οικου ισραηλ
5 Vos pères m’avaient-ils pris en tort lorsqu’ils se sont éloignés de moi? Ils ont voulu courir après du rien, et eux-mêmes ne sont plus que du rien.	5 ταδε λεγει κυριος τι ευροσαν οι πατερες υμων εν εμοι πλημμελημα οτι απεστησαν μακραν απ' εμου και επορευθησαν οπισω των ματαιων και εματαιωθησαν
6 Ils n’ont pas demandé: Où est Yahvé qui nous a fait monter du pays d’Égypte, qui nous a conduit par le désert, à travers ces lieux de steppes et de ravins, pays de la sécheresse et de l’ombre mortelle, pays que nul ne traverse, où nul n’a sa demeure?	6 και ουκ ειπαν που εστιν κυριος ο αναγαγων ημας εκ γης αιγυπτου ο καθοδηγησας ημας εν τη ερημω εν γη απειρω και αβατω εν γη ανυδρω και ακαρπω εν γη εν η ου διωδευσεν εν αυτη ουθεν και ου κατωκησεν εκει υιος ανθρωπου
7 Je vous ai fait entrer dans un pays de vergers pour en profiter, pour en manger les fruits. Mais à peine entrés vous avez souillé mon pays, vous avez fait de mon domaine un fumier.	7 και εισηγαγον υμας εις τον καρμηλον του φαγειν υμας τους καρπους αυτου και τα αγαθα αυτου και εισηλθατε και εμιανατε την γην μου και την κληρονομιαν μου εθεσθε εις βδελυγμα
8 Les prêtres n’ont pas dit: ‘Cherchons Yahvé’. Les maîtres de la Loi m’ont ignoré. Les bergers m’ont été infidèles, les prophètes ont prophétisé au nom de Baal, on s’est mis à la traîne de ce qui ne sert à rien.	8 οι ιερεις ουκ ειπαν που εστιν κυριος και οι αντεχομενοι του νομου ουκ ηπισταντο με και οι ποιμενες ησεβουν εις εμε και οι προφηται επροφητευον τη βααλ και οπισω ανωφελους επορευθησαν
9 C’est pourquoi je maintiens mon procès contre vous et vos fils - parole de Yahvé.	9 δια τουτο ετι κριθησομαι προς υμας λεγει κυριος και προς τους υιους των υιων υμων κριθησομαι
10 Passez aux îles de Kittim et regardez! Envoyez faire une enquête à Kédar et voyez s’il existe quelque chose de pareil:	10 διοτι διελθετε εις νησους χεττιιμ και ιδετε και εις κηδαρ αποστειλατε και νοησατε σφοδρα και ιδετε ει γεγονεν τοιαυτα
11 Une nation change-t-elle de Dieu? Et pourtant ils ne sont pas Dieu. Mais mon peuple a changé sa Gloire contre ce qui ne sert à rien.	11 ει αλλαξονται εθνη θεους αυτων και ουτοι ουκ εισιν θεοι ο δε λαος μου ηλλαξατο την δοξαν αυτου εξ ης ουκ ωφεληθησονται
12 Cieux, soyez étonnés, tremblez d’horreur, soyez bouleversés - parole de Yahvé.	12 εξεστη ο ουρανος επι τουτω και εφριξεν επι πλειον σφοδρα λεγει κυριος
13 Car mon peuple a commis une double faute: ils m’ont abandonné, et j’étais la source d’eau vive; ils se sont creusé des citernes, et ce sont des citernes fissurées qui ne retiennent pas l’eau!	13 οτι δυο πονηρα εποιησεν ο λαος μου εμε εγκατελιπον πηγην υδατος ζωης και ωρυξαν εαυτοις λακκους συντετριμμενους οι ου δυνησονται υδωρ συνεχειν
14 Israël est-il un esclave, un fils d’esclave? Pourquoi fait-il partie du butin?	14 μη δουλος εστιν ισραηλ η οικογενης εστιν δια τι εις προνομην εγενετο
15 Des lions ont rugi contre lui, ils ont élevé la voix, ils ont réduit son pays en ruines et ses villes ont été livrées au feu: plus un habitant!	15 επ' αυτον ωρυοντο λεοντες και εδωκαν την φωνην αυτων οι εταξαν την γην αυτου εις ερημον και αι πολεις αυτου κατεσκαφησαν παρα το μη κατοικεισθαι
16 Même les gens de Nof et de Tahpanhès t’ont rasé le crâne!	16 και υιοι μεμφεως και ταφνας εγνωσαν σε και κατεπαιζον σου
17 Mais si tout cela t’est arrivé, n’est-ce pas parce que tu as abandonné Yahvé ton Dieu?	17 ουχι ταυτα εποιησεν σοι το καταλιπειν σε εμε λεγει κυριος ο θεος σου
18 Pourquoi prends-tu maintenant la route de l’Égypte? Veux-tu boire l’eau du Nil? Si tu prends la route de l’Assyrie, te laissera-t-on boire l’eau du Fleuve?	18 και νυν τι σοι και τη οδω αιγυπτου του πιειν υδωρ γηων και τι σοι και τη οδω ασσυριων του πιειν υδωρ ποταμων
19 Non, ta méchanceté appelle le fouet, tes infidélités t’amèneront la punition. Il faut que tu voies et que tu saches combien il est dur et amer d’abandonner Yahvé ton Dieu, et de n’avoir plus de respect envers moi - parole de Yahvé Sabaot.	19 παιδευσει σε η αποστασια σου και η κακια σου ελεγξει σε και γνωθι και ιδε οτι πικρον σοι το καταλιπειν σε εμε λεγει κυριος ο θεος σου και ουκ ευδοκησα επι σοι λεγει κυριος ο θεος σου
20 Depuis longtemps tu as brisé ton joug, tu as rompu tes liens, et tu as dis: Je ne te servirai plus! Et puis, comme une prostituée que tu es, tu t’es couchée sur les collines élevées sous tous les arbres verts!	20 οτι απ' αιωνος συνετριψας τον ζυγον σου διεσπασας τους δεσμους σου και ειπας ου δουλευσω αλλα πορευσομαι επι παν βουνον υψηλον και υποκατω παντος ξυλου κατασκιου εκει διαχυθησομαι εν τη πορνεια μου
21 Je t’avais plantée comme une vigne excellente où tous les pieds sont de qualité. Comment es-tu devenue pour moi cette vigne de fortune au raisin dégénéré?	21 εγω δε εφυτευσα σε αμπελον καρποφορον πασαν αληθινην πως εστραφης εις πικριαν η αμπελος η αλλοτρια
22 Même si tu te lavais à la soude, si tu te lessivais à la potasse, la saleté de ta faute resterait devant moi - parole de Yahvé.	22 εαν αποπλυνη εν νιτρω και πληθυνης σεαυτη ποαν κεκηλιδωσαι εν ταις αδικιαις σου εναντιον εμου λεγει κυριος
23 Comment peux-tu dire: “Je ne me suis pas souillée, je n’ai pas couru derrière les Baals?” Regarde tes traces dans la vallée et reconnais ce que tu as fait! Comme une chamelle légère qui croise ses pas en tous sens,	23 πως ερεις ουκ εμιανθην και οπισω της βααλ ουκ επορευθην ιδε τας οδους σου εν τω πολυανδριω και γνωθι τι εποιησας οψε φωνη αυτης ωλολυξεν τας οδους αυτης
24 comme une ânesse habituée au désert, elle respire le vent car sa passion la brûle: qui l’empêchera de satisfaire son désir? Ceux qui la recherchent n’ont pas à se fatiguer, ils la trouvent quand elle est en chaleur.	24 επλατυνεν εφ' υδατα ερημου εν επιθυμιαις ψυχης αυτης επνευματοφορειτο παρεδοθη τις επιστρεψει αυτην παντες οι ζητουντες αυτην ου κοπιασουσιν εν τη ταπεινωσει αυτης ευρησουσιν αυτην
25 On te dit: “Tes chaussures vont lâcher, tu vas mourir de soif.” Et tu réponds: “Non, laissez-moi, j’aime les étrangers et je veux les retrouver.”	25 αποστρεψον τον ποδα σου απο οδου τραχειας και τον φαρυγγα σου απο διψους η δε ειπεν ανδριουμαι οτι ηγαπηκει αλλοτριους και οπισω αυτων επορευετο
26 Quelle honte quand on est pris sur le fait! Ce sera pareil pour les gens d’Israël, pour les rois et les chefs, les prêtres et les prophètes.	26 ως αισχυνη κλεπτου οταν αλω ουτως αισχυνθησονται οι υιοι ισραηλ αυτοι και οι βασιλεις αυτων και οι αρχοντες αυτων και οι ιερεις αυτων και οι προφηται αυτων
27 Ils disent au bois: “Tu es mon père”, et à la pierre: “C’est toi qui m’as mis au monde”. Ils m’ont tourné le dos et non pas leur visage, puis au jour du malheur ils crient vers moi: “Allons, délivre-nous!”	27 τω ξυλω ειπαν οτι πατηρ μου ει συ και τω λιθω συ εγεννησας με και εστρεψαν επ' εμε νωτα και ου προσωπα αυτων και εν τω καιρω των κακων αυτων ερουσιν αναστα και σωσον ημας
28 Où sont-ils donc les dieux que tu te fabriquais? Qu’ils essayent de te délivrer au jour de ton malheur! Car tes dieux, Juda, sont aussi nombreux que tes villes.	28 και που εισιν οι θεοι σου ους εποιησας σεαυτω ει αναστησονται και σωσουσιν σε εν καιρω της κακωσεως σου οτι κατ' αριθμον των πολεων σου ησαν θεοι σου ιουδα και κατ' αριθμον διοδων της ιερουσαλημ εθυον τη βααλ
29 Vous voudriez me faire un procès? Tous, vous m’avez été infidèles,- parole de Yahvé.	29 ινα τι λαλειτε προς με παντες υμεις ησεβησατε και παντες υμεις ηνομησατε εις εμε λεγει κυριος
30 Je n’ai rien gagné à frapper vos fils, vous n’avez pas compris la leçon; l’épée, comme un lion, a dévoré vos prophètes: mais vous n’avez pas pris garde.	30 ματην επαταξα τα τεκνα υμων παιδειαν ουκ εδεξασθε μαχαιρα κατεφαγεν τους προφητας υμων ως λεων ολεθρευων και ουκ εφοβηθητε
31 Écoutez cette parole de Yahvé: n’ai-je pas été pour Israël mieux qu’un désert ou une terre en friche? Pourquoi donc mon peuple dit-il: “Peu importe où nous irons, nous ne reviendrons pas vers toi”?	31 ακουσατε λογον κυριου ταδε λεγει κυριος μη ερημος εγενομην τω ισραηλ η γη κεχερσωμενη δια τι ειπεν ο λαος μου ου κυριευθησομεθα και ουχ ηξομεν προς σε ετι
32 Une vierge n’oublie pas ses vêtements de fête, une fiancée n’oublie pas sa ceinture; mais voici bien longtemps que mon peuple m’oublie.	32 μη επιλησεται νυμφη τον κοσμον αυτης και παρθενος την στηθοδεσμιδα αυτης ο δε λαος μου επελαθετο μου ημερας ων ουκ εστιν αριθμος
33 Tu sais tous les chemins de l’amour, tu as même appris le chemin du crime.	33 τι ετι καλον επιτηδευσεις εν ταις οδοις σου του ζητησαι αγαπησιν ουχ ουτως αλλα και συ επονηρευσω του μιαναι τας οδους σου
34 Jusque sur les pans de ta robe on retrouve le sang des innocents, tu ne les avais pas surpris en train de voler!	34 και εν ταις χερσιν σου ευρεθησαν αιματα ψυχων αθωων ουκ εν διορυγμασιν ευρον αυτους αλλ' επι παση δρυι
35 Mais tu fais l’innocente: “Va-t-il enfin détourner de moi sa colère?” Je te reprends si tu dis: “Je n’ai pas péché.”	35 και ειπας αθωος ειμι αλλα αποστραφητω ο θυμος αυτου απ' εμου ιδου εγω κρινομαι προς σε εν τω λεγειν σε ουχ ημαρτον
36 Est-ce une solution de chercher ailleurs? L’Assyrie te décevra comme l’Égypte t’a déçue.	36 τι κατεφρονησας σφοδρα του δευτερωσαι τας οδους σου και απο αιγυπτου καταισχυνθηση καθως κατησχυνθης απο ασσουρ
37 De là aussi tu sortiras les mains sur la tête. Car Yahvé ne veut pas de ceux en qui tu crois; et avec eux tu n’arriveras à rien!	37 οτι και εντευθεν εξελευση και αι χειρες σου επι της κεφαλης σου οτι απωσατο κυριος την ελπιδα σου και ουκ ευοδωθηση εν αυτη