Livre d'Isaïe 5

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Laissez-moi chanter pour mon ami, le chant de mon ami pour sa vigne. Mon ami avait une vigne sur un coteau fertile.	1 ασω δη τω ηγαπημενω ασμα του αγαπητου τω αμπελωνι μου αμπελων εγενηθη τω ηγαπημενω εν κερατι εν τοπω πιονι
2 Il a travaillé la terre, enlevé les pierres, il y a planté du raisin de choix, il a construit une tour et creusé une cuve. Il en attendait de bons raisins, mais elle donné des fruits sauvages.	2 και φραγμον περιεθηκα και εχαρακωσα και εφυτευσα αμπελον σωρηχ και ωκοδομησα πυργον εν μεσω αυτου και προληνιον ωρυξα εν αυτω και εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
3 Maintenant, habitants de Jérusalem, et vous gens de Juda, jugez vous-mêmes entre moi et ma vigne.	3 και νυν ανθρωπος του ιουδα και οι ενοικουντες εν ιερουσαλημ κρινατε εν εμοι και ανα μεσον του αμπελωνος μου
4 Pouvait-on faire pour ma vigne plus que je n’ai fait? J’en attendais de bons raisins, pourquoi m’a-t-elle donné des fruits sauvages?	4 τι ποιησω ετι τω αμπελωνι μου και ουκ εποιησα αυτω διοτι εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
5 Je vais vous dire, moi, ce que je vais faire à ma vigne. J’enlèverai la haie et elle sera broutée, je briserai la clôture et on la piétinera.	5 νυν δε αναγγελω υμιν τι ποιησω τω αμπελωνι μου αφελω τον φραγμον αυτου και εσται εις διαρπαγην και καθελω τον τοιχον αυτου και εσται εις καταπατημα
6 J’en ferai une terre abandonnée, elle ne sera plus taillée, ni travaillée, mais épines et ronces y pousseront. J’interdirai même aux nuages d’y laisser tomber la pluie.	6 και ανησω τον αμπελωνα μου και ου μη τμηθη ουδε μη σκαφη και αναβησεται εις αυτον ως εις χερσον ακανθα και ταις νεφελαις εντελουμαι του μη βρεξαι εις αυτον υετον
7 Oui, la vigne de Yahvé Sabaot, c’est la maison d’Israël, l’homme de Juda est le pied de vigne qu’il préfère. Il en attendait la justice et voici la méchanceté, il en attendait le droit et voici les appels au secours.	7 ο γαρ αμπελων κυριου σαβαωθ οικος του ισραηλ εστιν και ανθρωπος του ιουδα νεοφυτον ηγαπημενον εμεινα του ποιησαι κρισιν εποιησεν δε ανομιαν και ου δικαιοσυνην αλλα κραυγην
8 Malheur à ceux qui ajoutent maison à maison, qui regroupent un champ avec d’autres champs. Il ne restera donc plus de place, et vous habiterez vous seuls le pays?	8 ουαι οι συναπτοντες οικιαν προς οικιαν και αγρον προς αγρον εγγιζοντες ινα του πλησιον αφελωνται τι μη οικησετε μονοι επι της γης
9 Yahvé Sabaot l’a juré à mes oreilles: “De nombreuses maisons seront à l’abandon; grandes et belles, elles seront inhabitées.	9 ηκουσθη γαρ εις τα ωτα κυριου σαβαωθ ταυτα εαν γαρ γενωνται οικιαι πολλαι εις ερημον εσονται μεγαλαι και καλαι και ουκ εσονται οι ενοικουντες εν αυταις
10 Un beau vignoble ne donnera plus que quelques mesures de raisins, et de dix mesures de semence, on ne récoltera qu’une mesure.	10 ου γαρ εργωνται δεκα ζευγη βοων ποιησει κεραμιον εν και ο σπειρων αρταβας εξ ποιησει μετρα τρια
11 Malheur à ceux qui dès le matin courent après les boissons fortes, et qui le soir encore s’enivrent de vin.	11 ουαι οι εγειρομενοι το πρωι και το σικερα διωκοντες οι μενοντες το οψε ο γαρ οινος αυτους συγκαυσει
12 Leurs banquets ne sont que musique, harpes, tambourins, flûtes et vins; ils ne prêtent aucune attention à l’œuvre de Yahvé et ne voient pas ce qu’il est en train de faire.	12 μετα γαρ κιθαρας και ψαλτηριου και τυμπανων και αυλων τον οινον πινουσιν τα δε εργα κυριου ουκ εμβλεπουσιν και τα εργα των χειρων αυτου ου κατανοουσιν
13 Mon peuple a laissé la sagesse: il sera déporté; les chefs connaîtront la faim, le peuple sera torturé par la soif.	13 τοινυν αιχμαλωτος ο λαος μου εγενηθη δια το μη ειδεναι αυτους τον κυριον και πληθος εγενηθη νεκρων δια λιμον και διψαν υδατος
14 C’est pourquoi le séjour des morts ouvre sa gueule, toute grande il l’ouvre; la splendeur de Sion y descend, avec l’excitation de sa foule bruyante et joyeuse.	14 και επλατυνεν ο αδης την ψυχην αυτου και διηνοιξεν το στομα αυτου του μη διαλιπειν και καταβησονται οι ενδοξοι και οι μεγαλοι και οι πλουσιοι και οι λοιμοι αυτης
15 L’homme sera abaissé, le mortel humilié, les yeux insolents seront humiliés.	15 και ταπεινωθησεται ανθρωπος και ατιμασθησεται ανηρ και οι οφθαλμοι οι μετεωροι ταπεινωθησονται
16 Le jugement de Yahvé Sabaot révélera sa grandeur le Dieu Saint montrera, par sa justice, sa sainteté.	16 και υψωθησεται κυριος σαβαωθ εν κριματι και ο θεος ο αγιος δοξασθησεται εν δικαιοσυνη
17 (Comme dans un pré les agneaux brouteront, les chèvres chercheront leur pâture dans les prairies dévastées où se nourrissaient les bêtes grasses.)	17 και βοσκηθησονται οι διηρπασμενοι ως ταυροι και τας ερημους των απειλημμενων αρνες φαγονται
18 Malheur à ceux qui traînent leurs fautes avec les liens du mensonge, et leurs péchés avec des cordes, comme on traîne une charrette.	18 ουαι οι επισπωμενοι τας αμαρτιας ως σχοινιω μακρω και ως ζυγου ιμαντι δαμαλεως τας ανομιας
19 Ils disent: “Que Yahvé se dépêche, qu’il réalise son œuvre pour que nous la voyions! Que le projet du Saint d’Israël se réalise, qu’il vienne et nous le connaîtrons!”	19 οι λεγοντες το ταχος εγγισατω α ποιησει ινα ιδωμεν και ελθατω η βουλη του αγιου ισραηλ ινα γνωμεν
20 Malheur à ceux qui appellent le mal bien, et le bien, mal, qui font des ténèbres la lumière, et de la lumière, les ténèbres; qui font passer ce qui est doux pour amer et ce qui est amer pour doux.	20 ουαι οι λεγοντες το πονηρον καλον και το καλον πονηρον οι τιθεντες το σκοτος φως και το φως σκοτος οι τιθεντες το πικρον γλυκυ και το γλυκυ πικρον
21 Malheur à ceux qui se prennent pour des sages, et qui se croient intelligents.	21 ουαι οι συνετοι εν εαυτοις και ενωπιον εαυτων επιστημονες
22 Malheur à ceux qui sont champions pour boire le vin, des vedettes pour mélanger des liqueurs.	22 ουαι οι ισχυοντες υμων οι τον οινον πινοντες και οι δυνασται οι κεραννυντες το σικερα
23 Ils acquittent le criminel pour un pot de vin, et récusent les droits de l’innocent.	23 οι δικαιουντες τον ασεβη ενεκεν δωρων και το δικαιον του δικαιου αιροντες
24 C’est pourquoi, comme le feu lèche et dévore la paille, et que l’herbe sèche disparaît dans la flamme, leur racine tournera en pourriture, et leur fleur sera soufflée avec la poussière. C’est qu’ils ont rejeté la Loi de Yahvé Sabaot, ils ont méprisé la parole du Saint d’Israël.	24 δια τουτο ον τροπον καυθησεται καλαμη υπο ανθρακος πυρος και συγκαυθησεται υπο φλογος ανειμενης η ριζα αυτων ως χνους εσται και το ανθος αυτων ως κονιορτος αναβησεται ου γαρ ηθελησαν τον νομον κυριου σαβαωθ αλλα το λογιον του αγιου ισραηλ παρωξυναν
25 La colère de Yahvé s’enflamme contre son peuple, il lève la main sur lui et le frappe. Les montagnes s’agitent, les cadavres sont là comme des ordures au milieu des rues… Avec tout cela, sa colère ne s’apaise pas et sa main reste levée.	25 και εθυμωθη οργη κυριος σαβαωθ επι τον λαον αυτου και επεβαλεν την χειρα αυτου επ' αυτους και επαταξεν αυτους και παρωξυνθη τα ορη και εγενηθη τα θνησιμαια αυτων ως κοπρια εν μεσω οδου και εν πασι τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη
26 Il dresse un signal pour une nation lointaine; du bout de la terre il la siffle, et voici qu’elle arrive rapide et légère.	26 τοιγαρουν αρει συσσημον εν τοις εθνεσιν τοις μακραν και συριει αυτοις απ' ακρου της γης και ιδου ταχυ κουφως ερχονται
27 Pas un d’entre eux n’est fatigué, aucun ne tombe, pas un ne sommeille ou ne dort, ou n’a la ceinture qui se déboucle, ou les courroies de sandales qui lâchent.	27 ου πεινασουσιν ουδε κοπιασουσιν ουδε νυσταξουσιν ουδε κοιμηθησονται ουδε λυσουσιν τας ζωνας αυτων απο της οσφυος αυτων ουδε μη ραγωσιν οι ιμαντες των υποδηματων αυτων
28 Ses flèches sont aiguisées, tous ses arcs tendus, les sabots de ses chevaux sont durs comme la pierre, les roues de ses chars sont comme l’ouragan.	28 ων τα βελη οξεια εστιν και τα τοξα αυτων εντεταμενα οι ποδες των ιππων αυτων ως στερεα πετρα ελογισθησαν οι τροχοι των αρματων αυτων ως καταιγις
29 Elle rugit comme une lionne, elle rugit comme le petit lion, elle grogne sur sa proie, elle s’en empare et l’emporte: personne ne la lui arrache.	29 ορμωσιν ως λεοντες και παρεστηκαν ως σκυμνος λεοντος και επιλημψεται και βοησει ως θηριου και εκβαλει και ουκ εσται ο ρυομενος αυτους
30 Contre ce peuple elle grondera ce jour-là, comme gronde la mer. Pour qui regarde le pays ce ne seront que ténèbres et détresse et de sombres nuages qui voilent la lumière.	30 και βοησει δι' αυτους εν τη ημερα εκεινη ως φωνη θαλασσης κυμαινουσης και εμβλεψονται εις την γην και ιδου σκοτος σκληρον εν τη απορια αυτων