Siracide 21

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Mon enfant, as-tu péché? Ne recommence plus, et prie pour tes fautes passées.	1 τεκνον ημαρτες μη προσθης μηκετι και περι των προτερων σου δεηθητι
2 Fuis devant le péché comme devant un serpent: si tu approches il te mordra; il a des dents de lion et détruit des vies humaines.	2 ως απο προσωπου οφεως φευγε απο αμαρτιας εαν γαρ προσελθης δηξεται σε οδοντες λεοντος οι οδοντες αυτης αναιρουντες ψυχας ανθρωπων
3 Toute méchanceté est une épée à double tranchant dont les blessures sont sans remède.	3 ως ρομφαια διστομος πασα ανομια τη πληγη αυτης ουκ εστιν ιασις
4 La démesure et l’orgueil font tomber le riche; la maison de l’orgueilleux sera renversée.	4 καταπληγμος και υβρις ερημωσουσιν πλουτον ουτως οικος υπερηφανου ερημωθησεται
5 La prière du pauvre va jusqu’aux oreilles de Dieu, il ne tardera pas à intervenir.	5 δεησις πτωχου εκ στοματος εως ωτιων αυτου και το κριμα αυτου κατα σπουδην ερχεται
6 Celui qui déteste les remontrances prend le chemin du péché, celui qui craint le Seigneur se tourne vers lui d’un cœur entier.	6 μισων ελεγμον εν ιχνει αμαρτωλου και ο φοβουμενος κυριον επιστρεψει εν καρδια
7 Le beau parleur se fait remarquer partout, mais l’homme avisé a vite saisi ses points faibles.	7 γνωστος μακροθεν ο δυνατος εν γλωσση ο δε νοημων οιδεν εν τω ολισθανειν αυτον
8 Bâtir sa maison avec l’argent emprunté, c’est amasser des pierres pour s’en faire un tombeau.	8 ο οικοδομων την οικιαν αυτου εν χρημασιν αλλοτριοις ως συναγων αυτου τους λιθους εις χειμωνα
9 Le parti des impies n’est qu’un tas de bois sec: le feu à la fin s’y mettra.	9 στιππυον συνηγμενον συναγωγη ανομων και η συντελεια αυτων φλοξ πυρος
10 Le chemin des pécheurs est bien dégagé de pierres, mais il conduit droit à l’abîme des morts.	10 οδος αμαρτωλων ωμαλισμενη εκ λιθων και επ' εσχατων αυτης βοθρος αδου
11 Celui qui garde la Loi domine ses pensées, la crainte du Seigneur procure la sagesse.	11 ο φυλασσων νομον κατακρατει του εννοηματος αυτου και συντελεια του φοβου κυριου σοφια
12 Sans habileté on n’apprend pas, mais il y a une habileté qui termine en amertume.	12 ου παιδευθησεται ος ουκ εστιν πανουργος εστιν δε πανουργια πληθυνουσα πικριαν
13 La connaissance du sage est comme des eaux qui débordent, ses avis sont une source de vie.	13 γνωσις σοφου ως κατακλυσμος πληθυνθησεται και η βουλη αυτου ως πηγη ζωης
14 L’entendement du sot est une cruche fêlée, il ne retient rien de ce qu’il apprend.	14 εγκατα μωρου ως αγγειον συντετριμμενον και πασαν γνωσιν ου κρατησει
15 L’homme instruit entend une parole sage, il l’apprécie et en ajoute une autre; qu’un bon à rien l’entende, elle lui déplaît et il la jette par-dessus son épaule.	15 λογον σοφον εαν ακουση επιστημων αινεσει αυτον και επ' αυτον προσθησει ηκουσεν ο σπαταλων και απηρεσεν αυτω και απεστρεψεν αυτον οπισω του νωτου αυτου
16 Le bavardage de l’insensé pèse comme un fardeau; les paroles du sage font du bien.	16 εξηγησις μωρου ως εν οδω φορτιον επι δε χειλους συνετου ευρεθησεται χαρις
17 Les avis de l’homme sensé sont recherchés par l’assemblée, chacun prend à cœur ce qu’il dit.	17 στομα φρονιμου ζητηθησεται εν εκκλησια και τους λογους αυτου διανοηθησονται εν καρδια
18 La sagesse, pour l’insensé, n’est qu’une maison en ruines, mais le savoir de l’ignorant n’est que paroles mal ajustées.	18 ως οικος ηφανισμενος ουτως μωρω σοφια και γνωσις ασυνετου αδιεξεταστοι λογοι
19 L’instruction gêne l’imbécile comme des entraves aux pieds, comme des menottes à sa main droite.	19 πεδαι εν ποσιν ανοητου παιδεια και ως χειροπεδαι επι χειρος δεξιας
20 Le sot rit très fort, mais l’homme habile sourit discrètement.	20 μωρος εν γελωτι ανυψοι φωνην αυτου ανηρ δε πανουργος μολις ησυχη μειδιασει
21 L’homme sensé voit l’instruction comme un ornement d’or, c’est un bracelet à son bras droit.	21 ως κοσμος χρυσους φρονιμω παιδεια και ως χλιδων επι βραχιονι δεξιω
22 Le sot entre sans plus dans la maison, l’homme qui sait agir se présente avec discrétion.	22 πους μωρου ταχυς εις οικιαν ανθρωπος δε πολυπειρος αισχυνθησεται απο προσωπου
23 De la porte l’insensé se penche pour voir à l’intérieur, l’homme bien élevé reste debout dehors.	23 αφρων απο θυρας παρακυπτει εις οικιαν ανηρ δε πεπαιδευμενος εξω στησεται
24 C’est manque d’éducation que d’écouter aux portes, un homme bien élevé serait honteux de le faire..	24 απαιδευσια ανθρωπου ακροασθαι παρα θυραν ο δε φρονιμος βαρυνθησεται ατιμια
25 Parler de tout, c’est agir comme le tout venant, l’homme sensé pèse ses paroles.	25 χειλη αλλοτριων εν τουτοις διηγησονται λογοι δε φρονιμων εν ζυγω σταθησονται
26 Tout l’intérieur du sot est déjà dans sa bouche, la bouche du sage est partie de son intérieur.	26 εν στοματι μωρων η καρδια αυτων καρδια δε σοφων στομα αυτων
27 Quand l’impie maudit son adversaire, la malédiction est pour lui-même.	27 εν τω καταρασθαι ασεβη τον σαταναν αυτος καταραται την εαυτου ψυχην
28 Le calomniateur se salit lui-même, on le déteste dans son entourage.	28 μολυνει την εαυτου ψυχην ο ψιθυριζων και εν παροικησει μισηθησεται