Livre des Psaumes 63

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Psaume de David. Lorsqu’il était dans le désert de Juda.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ
2 Ô Dieu, tu es mon Dieu et je te cherche. Mon âme a soif de toi et pour toi ma chair même se dessèche comme une terre brûlée, épuisée, sans eau.	2 εισακουσον ο θεος της φωνης μου εν τω δεεσθαι με απο φοβου εχθρου εξελου την ψυχην μου
3 C’est pourquoi j’allais te voir à ton sanctuaire pour contempler ta puissance et ta gloire.	3 εσκεπασας με απο συστροφης πονηρευομενων απο πληθους εργαζομενων την ανομιαν
4 Ta grâce est meilleure que la vie, mes lèvres chanteront ta gloire.	4 οιτινες ηκονησαν ως ρομφαιαν τας γλωσσας αυτων ενετειναν τοξον αυτων πραγμα πικρον
5 Je veux te bénir tout au long de ma vie, et les mains levées, invoquer ton Nom.	5 του κατατοξευσαι εν αποκρυφοις αμωμον εξαπινα κατατοξευσουσιν αυτον και ου φοβηθησονται
6 Mon âme s’en trouve rassasiée, grasse et moelleuse, et mes lèvres joyeuses disent tes louanges.	6 εκραταιωσαν εαυτοις λογον πονηρον διηγησαντο του κρυψαι παγιδας ειπαν τις οψεται αυτους
7 Je pense à toi sur ma couche, je médite sur toi tout au long des veilles.	7 εξηρευνησαν ανομιας εξελιπον εξερευνωντες εξερευνησει προσελευσεται ανθρωπος και καρδια βαθεια
8 Oui, tu es venu à mon aide, et je crie ma joie à l’ombre de tes ailes.	8 και υψωθησεται ο θεος βελος νηπιων εγενηθησαν αι πληγαι αυτων
9 Je te suis, je me serre contre toi, et tu me prends de ta main.	9 και εξησθενησαν επ' αυτους αι γλωσσαι αυτων εταραχθησαν παντες οι θεωρουντες αυτους
10 C’est en vain qu’on en veut à ma vie, tous ces gens s’en iront quelque part sous la terre,	10 και εφοβηθη πας ανθρωπος και ανηγγειλαν τα εργα του θεου και τα ποιηματα αυτου συνηκαν
11 ils seront livrés à l’épée, leurs cadavres seront la part du chacal.	11 ευφρανθησεται δικαιος επι τω κυριω και ελπιει επ' αυτον και επαινεσθησονται παντες οι ευθεις τη καρδια
12 Le roi se réjouira en Dieu, et les fidèles de Dieu diront avec fierté: “Enfin, on a fermé la bouche aux menteurs!”