Livre de Job 1

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Il y avait au pays d’Ous un homme du nom de Job. C’était un homme intègre et droit, il craignait Dieu et évitait le mal.	1 ανθρωπος τις ην εν χωρα τη αυσιτιδι ω ονομα ιωβ και ην ο ανθρωπος εκεινος αληθινος αμεμπτος δικαιος θεοσεβης απεχομενος απο παντος πονηρου πραγματος
2 Il avait sept fils et trois filles,	2 εγενοντο δε αυτω υιοι επτα και θυγατερες τρεις
3 il possédait 7 000 moutons, 3 000 chameaux, 500 paires de bœufs, 500 ânesses, et de très nombreux serviteurs. Cet homme était le plus important parmi les fils de l’Orient.	3 και ην τα κτηνη αυτου προβατα επτακισχιλια καμηλοι τρισχιλιαι ζευγη βοων πεντακοσια ονοι θηλειαι νομαδες πεντακοσιαι και υπηρεσια πολλη σφοδρα και εργα μεγαλα ην αυτω επι της γης και ην ο ανθρωπος εκεινος ευγενης των αφ' ηλιου ανατολων
4 Ses fils allaient régulièrement festoyer les uns chez les autres, à tour de rôle, et ils invitaient leurs trois sœurs à manger et à boire avec eux.	4 συμπορευομενοι δε οι υιοι αυτου προς αλληλους εποιουσαν ποτον καθ' εκαστην ημεραν συμπαραλαμβανοντες αμα και τας τρεις αδελφας αυτων εσθιειν και πινειν μετ' αυτων
5 Dès que la série des fêtes était achevée, Job les faisait venir auprès de lui pour une cérémonie de pardon: il se levait de grand matin et offrait pour chacun d’eux un sacrifice pour l’expiation des péchés. En effet, Job se disait en lui-même: "Qui sait? Peut-être mes fils ont-ils maudit Dieu dans leur cœur!” Et c’est ainsi que Job faisait invariablement.	5 και ως αν συνετελεσθησαν αι ημεραι του ποτου απεστελλεν ιωβ και εκαθαριζεν αυτους ανισταμενος το πρωι και προσεφερεν περι αυτων θυσιας κατα τον αριθμον αυτων και μοσχον ενα περι αμαρτιας περι των ψυχων αυτων ελεγεν γαρ ιωβ μηποτε οι υιοι μου εν τη διανοια αυτων κακα ενενοησαν προς θεον ουτως ουν εποιει ιωβ πασας τας ημερας
6 Un certain jour, comme les Fils de Dieu étaient venus se présenter devant Yahvé, le Satan vint avec eux.	6 και ως εγενετο η ημερα αυτη και ιδου ηλθον οι αγγελοι του θεου παραστηναι ενωπιον του κυριου και ο διαβολος ηλθεν μετ' αυτων
7 Yahvé dit à Satan: "D’où viens-tu?” Il répondit: "Je viens de parcourir la terre, je suis passé un peu partout.”	7 και ειπεν ο κυριος τω διαβολω ποθεν παραγεγονας και αποκριθεις ο διαβολος τω κυριω ειπεν περιελθων την γην και εμπεριπατησας την υπ' ουρανον παρειμι
8 Et Yahvé reprit: "As-tu remarqué mon serviteur Job? Il n’a pas son pareil sur la terre: c’est un homme intègre et droit, il craint Dieu et évite le mal.”	8 και ειπεν αυτω ο κυριος προσεσχες τη διανοια σου κατα του παιδος μου ιωβ οτι ουκ εστιν κατ' αυτον των επι της γης ανθρωπος αμεμπτος αληθινος θεοσεβης απεχομενος απο παντος πονηρου πραγματος
9 Mais Satan répondit à Yahvé: "Si Job te craint, le fait-il sans intérêt?	9 απεκριθη δε ο διαβολος και ειπεν εναντιον του κυριου μη δωρεαν σεβεται ιωβ τον θεον
10 N’as-tu pas élevé une clôture autour de lui, de sa famille et de ses biens? Tu as béni ses entreprises et ses troupeaux couvrent tout le pays.	10 ου συ περιεφραξας τα εξω αυτου και τα εσω της οικιας αυτου και τα εξω παντων των οντων αυτω κυκλω τα εργα των χειρων αυτου ευλογησας και τα κτηνη αυτου πολλα εποιησας επι της γης
11 Mais peut-être pourrais-tu étendre la main et frapper là où sont ses biens. Alors sûrement il te maudirait en face.”	11 αλλα αποστειλον την χειρα σου και αψαι παντων ων εχει ει μην εις προσωπον σε ευλογησει
12 Yahvé dit à Satan: "Soit! Je te livre tous ses biens, mais tu ne toucheras pas à lui.” Et Satan se retira de devant Yahvé.	12 τοτε ειπεν ο κυριος τω διαβολω ιδου παντα οσα εστιν αυτω διδωμι εν τη χειρι σου αλλα αυτου μη αψη και εξηλθεν ο διαβολος παρα του κυριου
13 Un jour que les fils et les filles de Job étaient en train de manger et de boire du vin dans la maison de leur frère aîné,	13 και ην ως η ημερα αυτη οι υιοι ιωβ και αι θυγατερες αυτου επινον οινον εν τη οικια του αδελφου αυτων του πρεσβυτερου
14 un messager accourut auprès de Job et lui dit: "Tes bœufs étaient en train de labourer et les ânesses étaient au pâturage à côté d’eux,	14 και ιδου αγγελος ηλθεν προς ιωβ και ειπεν αυτω τα ζευγη των βοων ηροτρια και αι θηλειαι ονοι εβοσκοντο εχομεναι αυτων
15 quand les Sabéens se sont jetés dessus et les ont enlevés après avoir massacré tes serviteurs. Moi seul j’ai été épargné, et je viens te l’annoncer.”	15 και ελθοντες οι αιχμαλωτευοντες ηχμαλωτευσαν αυτας και τους παιδας απεκτειναν εν μαχαιραις σωθεις δε εγω μονος ηλθον του απαγγειλαι σοι
16 Il parlait encore quand un autre survint et dit: "Le feu du ciel est tombé: il a frappé tes brebis et tes serviteurs, et il les a brûlés. Moi seul j’ai été épargné, et je viens te l’annoncer!”	16 ετι τουτου λαλουντος ηλθεν ετερος αγγελος και ειπεν προς ιωβ πυρ επεσεν εκ του ουρανου και κατεκαυσεν τα προβατα και τους ποιμενας κατεφαγεν ομοιως και σωθεις εγω μονος ηλθον του απαγγειλαι σοι
17 Il parlait encore quand un autre survint et dit: "Les Kaldéens sont venus de trois côtés différents; ils ont enlevé tes chameaux et sont partis avec après avoir massacré tes serviteurs! Moi seul j’ai été épargné, et je viens te l’annoncer.”	17 ετι τουτου λαλουντος ηλθεν ετερος αγγελος και ειπεν προς ιωβ οι ιππεις εποιησαν ημιν κεφαλας τρεις και εκυκλωσαν τας καμηλους και ηχμαλωτευσαν αυτας και τους παιδας απεκτειναν εν μαχαιραις εσωθην δε εγω μονος και ηλθον του απαγγειλαι σοι
18 Il parlait encore quand un autre survint et dit: "Tes fils et tes filles étaient en train de manger et de boire du vin dans la maison de leur frère aîné,	18 ετι τουτου λαλουντος αλλος αγγελος ερχεται λεγων τω ιωβ των υιων σου και των θυγατερων σου εσθιοντων και πινοντων παρα τω αδελφω αυτων τω πρεσβυτερω
19 quand un vent de tempête a soufflé du désert et enfoncé les quatre coins de la maison; elle s’est écroulée sur les jeunes qui sont tous morts! Moi seul j’ai été épargné, et je viens te l’annoncer.”	19 εξαιφνης πνευμα μεγα επηλθεν εκ της ερημου και ηψατο των τεσσαρων γωνιων της οικιας και επεσεν η οικια επι τα παιδια σου και ετελευτησαν εσωθην δε εγω μονος και ηλθον του απαγγειλαι σοι
20 Alors Job se leva, déchira son manteau et se rasa la tête. Puis il se laissa tomber sur le sol et se prosterna.	20 ουτως αναστας ιωβ διερρηξεν τα ιματια αυτου και εκειρατο την κομην της κεφαλης αυτου και πεσων χαμαι προσεκυνησεν και ειπεν
21 Il disait: "Nu je suis sorti du ventre de ma mère, nu aussi j’y retournerai. Yahvé a donné, Yahvé a repris; que le nom de Yahvé soit béni!”	21 αυτος γυμνος εξηλθον εκ κοιλιας μητρος μου γυμνος και απελευσομαι εκει ο κυριος εδωκεν ο κυριος αφειλατο ως τω κυριω εδοξεν ουτως και εγενετο ειη το ονομα κυριου ευλογημενον
22 Dans tous cela Job ne pécha pas; il ne dit rien de mal contre Dieu.	22 εν τουτοις πασιν τοις συμβεβηκοσιν αυτω ουδεν ημαρτεν ιωβ εναντιον του κυριου και ουκ εδωκεν αφροσυνην τω θεω