Premier livre des Maccabées 11

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Le roi d’Égypte rassembla une armée aussi nombreuse que le sable qui est au bord des mers; il rassembla aussi beaucoup de bateaux, car il voulait s’emparer du royaume d’Alexandre par ruse, pour l’ajouter à son propre royaume.	1 και βασιλευς αιγυπτου ηθροισεν δυναμεις πολλας ως η αμμος η παρα το χειλος της θαλασσης και πλοια πολλα και εζητησε κατακρατησαι της βασιλειας αλεξανδρου δολω και προσθειναι αυτην τη βασιλεια αυτου
2 Il se mit en chemin pour la Syrie avec de très bons prétextes; les gens lui ouvraient les portes de leurs villes et venaient l’accueillir, parce que le roi Alexandre avait donné l’ordre de bien accueillir son beau-père.	2 και εξηλθεν εις συριαν λογοις ειρηνικοις και ηνοιγον αυτω οι απο των πολεων και συνηντων αυτω οτι εντολη ην αλεξανδρου του βασιλεως συνανταν αυτω δια το πενθερον αυτου ειναι
3 Mais aussitôt entré dans les villes, Ptolémée y installait ses propres soldats.	3 ως δε εισεπορευετο εις τας πολεις πτολεμαιος απετασσε τας δυναμεις φρουραν εν εκαστη πολει
4 Lorsqu’il approcha d’Azotos, on lui montra le temple de Dagon qui avait été incendié. Azotos et ses environs étaient ravagés, les corps gisaient sur le sol ainsi que les restes de ceux que Jonathan avait brûlés pendant la guerre; ils en avaient fait des tas sur le chemin que suivait le roi.	4 ως δε ηγγισαν αζωτου εδειξαν αυτω το ιερον δαγων εμπεπυρισμενον και αζωτον και τα περιπολια αυτης καθηρημενα και τα σωματα ερριμμενα και τους εμπεπυρισμενους ους ενεπυρισεν εν τω πολεμω εποιησαν γαρ θιμωνιας αυτων εν τη οδω αυτου
5 Ils racontèrent au roi ce qu’avait fait Jonathan pour que celui-ci le condamne, mais le roi se taisait.	5 και διηγησαντο τω βασιλει α εποιησεν ιωναθαν εις το ψογισαι αυτον και εσιγησεν ο βασιλευς
6 Jonathan vint donc à la rencontre du roi à Joppé avec un beau cortège, ils échangèrent leurs saluts et dormirent en ce lieu.	6 και συνηντησεν ιωναθαν τω βασιλει εις ιοππην μετα δοξης και ησπασαντο αλληλους και εκοιμηθησαν εκει
7 Jonathan accompagna le roi jusqu’au fleuve nommé Éleutère, puis il rentra à Jérusalem.	7 και επορευθη ιωναθαν μετα του βασιλεως εως του ποταμου του καλουμενου ελευθερου και επεστρεψεν εις ιερουσαλημ
8 De son côté, le roi Ptolémée se rendit maître des villes de la côte jusqu’à Séleucie-sur-Mer, avec de mauvaises intentions vis-à-vis d’Alexandre.	8 ο δε βασιλευς πτολεμαιος εκυριευσεν των πολεων της παραλιας εως σελευκειας της παραθαλασσιας και διελογιζετο περι αλεξανδρου λογισμους πονηρους
9 Il envoya donc des ambassadeurs au roi Démétrius. Il lui faisait dire: “Viens, faisons ensemble une alliance: je te donnerai la fille que j’avais précédemment donnée à Alexandre, et tu régneras sur le royaume de ton père.	9 και απεστειλεν πρεσβεις προς δημητριον τον βασιλεα λεγων δευρο συνθωμεθα προς εαυτους διαθηκην και δωσω σοι την θυγατερα μου ην ειχεν αλεξανδρος και βασιλευσεις της βασιλειας του πατρος σου
10 Je regrette en effet de lui avoir donné ma fille, car il a cherché à me tuer.”	10 μεταμεμελημαι γαρ δους αυτω την θυγατερα μου εζητησεν γαρ αποκτειναι με
11 Il lui faisait ces reproches, mais il cherchait simplement à s’emparer de son royaume.	11 και εψογισεν αυτον χαριν του επιθυμησαι αυτον της βασιλειας αυτου
12 Quand il eut repris sa fille, qu’il donna à Démétrius, il changea d’attitude vis-à-vis d’Alexandre; désormais il était clair qu’ils étaient devenus ennemis.	12 και αφελομενος αυτου την θυγατερα εδωκεν αυτην τω δημητριω και ηλλοιωθη τω αλεξανδρω και εφανη η εχθρα αυτων
13 Ptolémée entra à Antioche et il se couronna roi d’Asie: il régnait désormais à la fois sur l’Égypte et sur l’Asie.	13 και εισηλθεν πτολεμαιος εις αντιοχειαν και περιεθετο το διαδημα της ασιας και περιεθετο δυο διαδηματα περι την κεφαλην αυτου το της αιγυπτου και ασιας
14 Le roi Alexandre se trouvait alors en Cilicie, car les gens de cette région s’étaient révoltés.	14 αλεξανδρος δε ο βασιλευς ην εν κιλικια κατα τους καιρους εκεινους οτι απεστατουν οι απο των τοπων εκεινων
15 Apprenant tout cela, Alexandre s’avança pour livrer bataille à Ptolémée; de son côté Ptolémée se mit en route et marcha à sa rencontre avec une puissante armée qui le mit en fuite.	15 και ηκουσεν αλεξανδρος και ηλθεν επ' αυτον εν πολεμω και εξηγαγεν πτολεμαιος και απηντησεν αυτω εν χειρι ισχυρα και ετροπωσατο αυτον
16 Alexandre courut se réfugier en Arabie pendant que le roi Ptolémée triomphait.	16 και εφυγεν αλεξανδρος εις την αραβιαν του σκεπασθηναι αυτον εκει ο δε βασιλευς πτολεμαιος υψωθη
17 Sur ce l’Arabe Zabdiel trancha la tête d’Alexandre et l’envoya à Ptolémée.	17 και αφειλεν ζαβδιηλ ο αραψ την κεφαλην αλεξανδρου και απεστειλεν τω πτολεμαιω
18 Mais voilà que le roi Ptolémée mourut le surlendemain et les Égyptiens qui occupaient les villes fortifiées furent massacrés par leurs habitants.	18 και ο βασιλευς πτολεμαιος απεθανεν εν τη ημερα τη τριτη και οι οντες εν τοις οχυρωμασιν αυτου απωλοντο υπο των εν τοις οχυρωμασιν
19 Démétrius devint donc roi en l’an 167.	19 και εβασιλευσεν δημητριος ετους εβδομου και εξηκοστου και εκατοστου
20 En ces jours-là, Jonathan réunit les gens de Judée pour attaquer la Citadelle de Jérusalem, il fit dresser contre elle de nombreuses machines de guerre.	20 εν ταις ημεραις εκειναις συνηγαγεν ιωναθαν τους εκ της ιουδαιας του εκπολεμησαι την ακραν την εν ιερουσαλημ και εποιησεν επ' αυτην μηχανας πολλας
21 Alors un certain nombre de renégats, qui haïssaient leur nation, allèrent trouver le roi pour l’avertir que Jonathan assiégeait la Citadelle.	21 και επορευθησαν τινες μισουντες το εθνος αυτων ανδρες παρανομοι προς τον βασιλεα και απηγγειλαν αυτω οτι ιωναθαν περικαθηται την ακραν
22 Le roi aussitôt fut très en colère. À peine fut-il au courant qu’il se mit en route et vint à Ptolémaïs. Il écrivit à Jonathan de cesser le siège et de venir au plus tôt le trouver à Ptolémaïs pour parler avec lui.	22 και ακουσας ωργισθη ως δε ηκουσεν ευθεως αναζευξας ηλθεν εις πτολεμαιδα και εγραψεν ιωναθαν του μη περικαθησθαι και του απαντησαι αυτον αυτω συμμισγειν εις πτολεμαιδα την ταχιστην
23 Après avoir reçu cette lettre, Jonathan ordonna tout d’abord de poursuivre le siège. Puis il choisit quelques compagnons, des anciens d’Israël et des prêtres, et il n’eut pas peur d’affronter personnellement le danger.	23 ως δε ηκουσεν ιωναθαν εκελευσεν περικαθησθαι και επελεξεν των πρεσβυτερων ισραηλ και των ιερεων και εδωκεν εαυτον τω κινδυνω
24 Il emporta avec lui de l’argent, de l’or, des vêtements et beaucoup d’autres cadeaux, il se rendit auprès du roi à Ptolémaïs et gagna sa faveur.	24 και λαβων αργυριον και χρυσιον και ιματισμον και ετερα ξενια πλειονα και επορευθη προς τον βασιλεα εις πτολεμαιδα και ευρεν χαριν εναντιον αυτου
25 Quelques renégats de son peuple l’accusèrent de toutes sortes de choses,	25 και ενετυγχανον κατ' αυτου τινες ανομοι των εκ του εθνους
26 mais le roi se comporta avec lui comme ses prédécesseurs, il lui fit honneur en présence de tous ses Amis.	26 και εποιησεν αυτω ο βασιλευς καθως εποιησαν αυτω οι προ αυτου και υψωσεν αυτον εναντιον των φιλων αυτου παντων
27 Il le confirma dans la charge de grand prêtre, dans toutes les autres distinctions qu’il avait reçues et le fit mettre au nombre des premiers amis du roi.	27 και εστησεν αυτω την αρχιερωσυνην και οσα αλλα ειχεν τιμια το προτερον και εποιησεν αυτον των πρωτων φιλων ηγεισθαι
28 Jonathan demanda au roi de dispenser d’impôts la Judée et les trois districts de Samarie; il lui promit en retour 300 talents d’argent.	28 και ηξιωσεν ιωναθαν τον βασιλεα ποιησαι την ιουδαιαν αφορολογητον και τας τρεις τοπαρχιας και την σαμαριτιν και επηγγειλατο αυτω ταλαντα τριακοσια
29 Le roi accepta et fit rédiger une lettre en ces termes:	29 και ευδοκησεν ο βασιλευς και εγραψεν τω ιωναθαν επιστολας περι παντων τουτων εχουσας τον τροπον τουτον
30 “Le roi Démétrius salue son frère Jonathan et la nation des Juifs.	30 βασιλευς δημητριος ιωναθαν τω αδελφω χαιρειν και εθνει ιουδαιων
31 Vous trouverez ici la copie de la lettre que nous avons écrite à votre sujet à notre parent Lastène. Prenez-en connaissance:	31 το αντιγραφον της επιστολης ης εγραψαμεν λασθενει τω συγγενει ημων περι υμων γεγραφαμεν και προς υμας οπως ειδητε
32 “Le roi Démétrius salue Lastène, son père!	32 βασιλευς δημητριος λασθενει τω πατρι χαιρειν
33 Nous voulons faire du bien à la nation des Juifs, vu leurs bons sentiments envers nous. Ils sont nos amis et se sont comportés avec droiture envers nous.	33 τω εθνει των ιουδαιων φιλοις ημων και συντηρουσιν τα προς ημας δικαια εκριναμεν αγαθον ποιησαι χαριν της εξ αυτων ευνοιας προς ημας
34 Nous confirmons leur autorité sur la Judée et les trois districts d’Aféréma, de Lydda et de Ramataïm; ils ont été retirées à la Samarie et annexés à la Judée avec tous leurs environs au profit de tous ceux qui sacrifient à Jérusalem. En échange nous recevrons les taxes royales que le roi percevait autrefois chaque année sur les produits de la terre et les fruits des arbres.	34 εστακαμεν αυτοις τα τε ορια της ιουδαιας και τους τρεις νομους αφαιρεμα και λυδδα και ραθαμιν προσετεθησαν τη ιουδαια απο της σαμαριτιδος και παντα τα συγκυρουντα αυτοις πασιν τοις θυσιαζουσιν εις ιεροσολυμα αντι των βασιλικων ων ελαμβανεν ο βασιλευς παρ' αυτων το προτερον κατ' ενιαυτον απο των γενηματων της γης και των ακροδρυων
35 Mais nous les dispensons complètement des dîmes et des impôts qui nous reviennent sur les marais salants ainsi que les autres taxes royales.	35 και τα αλλα τα ανηκοντα ημιν απο του νυν των δεκατων και των τελων των ανηκοντων ημιν και τας του αλος λιμνας και τους ανηκοντας ημιν στεφανους παντα επαρκεσομεν αυτοις
36 On ne remettra plus jamais en question ces privilèges.	36 και ουκ αθετηθησεται ουδε εν τουτων απο του νυν εις τον απαντα χρονον
37 Veillez donc à en faire une copie qui sera donnée à Jonathan et placée sur la Montagne Sainte en un lieu bien visible.”	37 νυν ουν επιμελεσθε του ποιησαι τουτων αντιγραφον και δοθητω ιωναθαν και τεθητω εν τω ορει τω αγιω εν τοπω επισημω
38 Le roi Démétrius vit que le pays était en paix et qu’il n’avait plus à redouter aucune opposition; il renvoya toutes ses troupes et chacun rentra chez soi à l’exception des troupes étrangères qu’il avait recrutées dans des îles lointaines. Il s’attira ainsi la haine de toutes les troupes dont il avait hérité.	38 και ειδεν δημητριος ο βασιλευς οτι ησυχασεν η γη ενωπιον αυτου και ουδεν αυτω ανθειστηκει και απελυσεν πασας τας δυναμεις αυτου εκαστον εις τον ιδιον τοπον πλην των ξενων δυναμεων ων εξενολογησεν απο των νησων των εθνων και ηχθραναν αυτω πασαι αι δυναμεις αι απο των πατερων
39 Voyant que toute l’armée murmurait contre Démétrius, Tryphon, qui avait pris autrefois le parti d’Alexandre, alla trouver Imalkoué, l’Arabe qui élevait Antiocus, le jeune fils d’Alexandre.	39 τρυφων δε ην των παρα αλεξανδρου το προτερον και ειδεν οτι πασαι αι δυναμεις καταγογγυζουσιν κατα του δημητριου και επορευθη προς ιμαλκουε τον αραβα ος ετρεφεν αντιοχον το παιδαριον τον του αλεξανδρου
40 Il l’amena à lui livrer l’enfant pour le faire régner à la place de son père; il lui raconta tout ce que Démétrius avait fait, la haine de ses troupes contre lui et il resta là de longs jours.	40 και προσηδρευεν αυτω οπως παραδοι αυτον αυτω οπως βασιλευση αντι του πατρος αυτου και απηγγειλεν αυτω οσα συνετελεσεν ο δημητριος και την εχθραν ην εχθραινουσιν αυτω αι δυναμεις αυτου και εμεινεν εκει ημερας πολλας
41 Au même moment Jonathan envoyait demander au roi Démétrius de faire sortir les troupes de la Citadelle de Jérusalem et des autres forteresses, car elles étaient toujours en guerre avec Israël.	41 και απεστειλεν ιωναθαν προς δημητριον τον βασιλεα ινα εκβαλη τους εκ της ακρας εξ ιερουσαλημ και τους εν τοις οχυρωμασιν ησαν γαρ πολεμουντες τον ισραηλ
42 Démétrius lui envoya cette réponse: “Je ne me contenterai pas de faire cela pour toi et pour ta nation, je veux te combler d’honneurs ainsi que ta nation dès que j’en aurai l’occasion.	42 και απεστειλεν δημητριος προς ιωναθαν λεγων ου ταυτα μονον ποιησω σοι και τω εθνει σου αλλα δοξη δοξασω σε και το εθνος σου εαν ευκαιριας τυχω
43 Pour le moment tu ferais bien d’envoyer des troupes à mon aide, car toutes mes armées m’ont abandonné.”	43 νυν ουν ορθως ποιησεις αποστειλας μοι ανδρας οι συμμαχησουσιν μοι οτι απεστησαν πασαι αι δυναμεις μου
44 Jonathan lui envoya à Antioche 3 000 hommes d’élite et le roi fut tout heureux de les voir arriver.	44 και απεστειλεν ιωναθαν ανδρας τρισχιλιους δυνατους ισχυι αυτω εις αντιοχειαν και ηλθον προς τον βασιλεα και ηυφρανθη ο βασιλευς επι τη εφοδω αυτων
45 Près de 120 000 habitants se rassemblèrent au centre de la ville avec l’intention de tuer le roi.	45 και επισυνηχθησαν οι απο της πολεως εις μεσον της πολεως εις ανδρων δωδεκα μυριαδας και ηβουλοντο ανελειν τον βασιλεα
46 Le roi s’était réfugié dans le palais. Les habitants occupèrent les rues de la ville et commencèrent l’attaque.	46 και εφυγεν ο βασιλευς εις την αυλην και κατελαβοντο οι εκ της πολεως τας διοδους της πολεως και ηρξαντο πολεμειν
47 Alors le roi appela à son secours les Juifs. Ils se regroupèrent tous autour de lui, puis ils se répandirent à travers la ville; ils massacrèrent ce jour-là près de 100 000 hommes.	47 και εκαλεσεν ο βασιλευς τους ιουδαιους επι βοηθειαν και επισυνηχθησαν προς αυτον παντες αμα και διεσπαρησαν εν τη πολει και απεκτειναν εν τη ημερα εκεινη εις μυριαδας δεκα
48 Ils incendièrent la ville et ramassèrent ce jour-là un butin considérable: ils avaient délivré le roi.	48 και ενεπυρισαν την πολιν και ελαβον σκυλα πολλα εν εκεινη τη ημερα και εσωσαν τον βασιλεα
49 Quand les habitants virent les Juifs maîtres de la ville, ils perdirent toute assurance et se tournèrent vers le roi avec des cris suppliants:	49 και ειδον οι απο της πολεως οτι κατεκρατησαν οι ιουδαιοι της πολεως ως ηβουλοντο και ησθενησαν ταις διανοιαις αυτων και εκεκραξαν προς τον βασιλεα μετα δεησεως λεγοντες
50 “Tends-nous la main et que les Juifs cessent de lutter contre nous et contre la ville!”	50 δος ημιν δεξιας και παυσασθωσαν οι ιουδαιοι πολεμουντες ημας και την πολιν
51 Ils jetèrent leurs armes et firent la paix; ce fut une grande gloire pour les Juifs aux yeux du roi et aux yeux de tous les habitants de son royaume. Ils retournèrent ainsi à Jérusalem porteurs d’un riche butin;	51 και ερριψαν τα οπλα και εποιησαν ειρηνην και εδοξασθησαν οι ιουδαιοι εναντιον του βασιλεως και ενωπιον παντων των εν τη βασιλεια αυτου και επεστρεψαν εις ιερουσαλημ εχοντες σκυλα πολλα
52 le trône royal de Démétrius fut affermi et le pays fut en paix sous son autorité.	52 και εκαθισεν δημητριος ο βασιλευς επι θρονου της βασιλειας αυτου και ησυχασεν η γη ενωπιον αυτου
53 Mais alors il manqua à toutes ses promesses. Il changea d’attitude envers Jonathan, il oublia les services qu’il lui avait rendus et l’humilia de mille façons.	53 και εψευσατο παντα οσα ειπεν και ηλλοτριωθη τω ιωναθαν και ουκ ανταπεδωκεν τας ευνοιας ας ανταπεδωκεν αυτω και εθλιβεν αυτον σφοδρα
54 Tryphon revint alors, ramenant avec lui Antiocus qui était encore un jeune enfant; il le proclama roi et lui remit la couronne.	54 μετα δε ταυτα απεστρεψεν τρυφων και αντιοχος μετ' αυτου παιδαριον νεωτερον και εβασιλευσεν και επεθετο διαδημα
55 Toutes les troupes que Démétrius avait renvoyées se rassemblèrent autour de lui, elles combattirent Démétrius qui prit la fuite et fut écrasé.	55 και επισυνηχθησαν προς αυτον πασαι αι δυναμεις ας απεσκορακισεν δημητριος και επολεμησαν προς αυτον και εφυγεν και ετροπωθη
56 Tryphon s’empara des éléphants et occupa Antioche.	56 και ελαβεν τρυφων τα θηρια και κατεκρατησεν της αντιοχειας
57 Alors le jeune Antiocus écrivit cette lettre à Jonathan: “Je te confirme dans la charge de grand prêtre, je t’établis sur les quatre provinces et je te compte au nombre des Amis du roi.”	57 και εγραψεν αντιοχος ο νεωτερος ιωναθη λεγων ιστημι σοι την αρχιερωσυνην και καθιστημι σε επι των τεσσαρων νομων και ειναι σε των φιλων του βασιλεως
58 En même temps il lui envoya des vases d’or, un service de table avec l’autorisation de boire dans une coupe d’or, de s’habiller de pourpre et de porter une agrafe d’or.	58 και απεστειλεν αυτω χρυσωματα και διακονιαν και εδωκεν αυτω εξουσιαν πινειν εν χρυσωμασιν και ειναι εν πορφυρα και εχειν πορπην χρυσην
59 Il établit son frère Simon comme général depuis l’Échelle de Tyr jusqu’aux frontières de l’Égypte.	59 και σιμωνα τον αδελφον αυτου κατεστησεν στρατηγον απο της κλιμακος τυρου εως των οριων αιγυπτου
60 Jonathan partit alors et se mit à parcourir le pays et les villes au-delà du Fleuve. Toutes les troupes de Syrie se rassemblèrent autour de lui pour combattre derrière lui. Il arriva à Ascalon où les habitants le reçurent magnifiquement.	60 και εξηλθεν ιωναθαν και διεπορευετο περαν του ποταμου και εν ταις πολεσιν και ηθροισθησαν προς αυτον πασα δυναμις συριας εις συμμαχιαν και ηλθεν εις ασκαλωνα και απηντησαν αυτω οι εκ της πολεως ενδοξως
61 De là il se rendit à Gaza, mais Gaza lui ferma ses portes; il l’assiégea et livra ses environs au feu et au pillage.	61 και απηλθεν εκειθεν εις γαζαν και απεκλεισαν οι απο γαζης και περιεκαθισεν περι αυτην και ενεπυρισεν τα περιπολια αυτης εν πυρι και εσκυλευσεν αυτα
62 Alors les habitants de Gaza supplièrent Jonathan qui leur accorda la paix; il prit cependant les fils de leurs chefs en otages et les envoya à Jérusalem. C’est ainsi qu’il parcourut toute la région jusqu’à Damas.	62 και ηξιωσαν οι απο γαζης ιωναθαν και εδωκεν αυτοις δεξιας και ελαβεν τους υιους των αρχοντων αυτων εις ομηρα και εξαπεστειλεν αυτους εις ιερουσαλημ και διηλθεν την χωραν εως δαμασκου
63 Jonathan apprit que les généraux de Démétrius étaient à Qédesh de Galilée avec une nombreuse armée, bien décidés à l’écarter de sa charge.	63 και ηκουσεν ιωναθαν οτι παρησαν οι αρχοντες δημητριου εις κηδες την εν τη γαλιλαια μετα δυναμεως πολλης βουλομενοι μεταστησαι αυτον της χρειας
64 Il marcha donc à leur rencontre après avoir confié le pays à son frère Simon.	64 και συνηντησεν αυτοις τον δε αδελφον αυτου σιμωνα κατελιπεν εν τη χωρα
65 Simon s’avança vers Beth-Sour, il y mit le siège et y enferma les habitants.	65 και παρενεβαλεν σιμων επι βαιθσουρα και επολεμει αυτην ημερας πολλας και συνεκλεισεν αυτην
66 Ils lui demandèrent alors la paix qu’il leur accorda, mais il les fit sortir de la ville et, après en avoir pris possession, il y plaça une garnison.	66 και ηξιωσαν αυτον του δεξιας λαβειν και εδωκεν αυτοις και εξεβαλεν αυτους εκειθεν και κατελαβετο την πολιν και εθετο επ' αυτην φρουραν
67 Jonathan et son armée campèrent près des eaux de Gennésar et au matin ils arrivèrent dans la plaine d’Asor.	67 και ιωναθαν και η παρεμβολη αυτου παρενεβαλον επι το υδωρ του γεννησαρ και ωρθρισαν το πρωι εις το πεδιον ασωρ
68 L’armée des étrangers s’avançait au-devant de lui dans la plaine, mais elle avait envoyé des troupes dans les montagnes pour prendre à revers Jonathan; pendant ce temps les autres marchaient droit sur les Juifs.	68 και ιδου η παρεμβολη αλλοφυλων απηντα αυτω εν τω πεδιω και εξεβαλον ενεδρον επ' αυτον εν τοις ορεσιν αυτοι δε απηντησαν εξ εναντιας
69 Lorsque les hommes de l’embuscade sortirent de leur cachette et engagèrent le combat,	69 τα δε ενεδρα εξανεστησαν εκ των τοπων αυτων και συνηψαν πολεμον
70 tous ceux qui entouraient Jonathan prirent la fuite, sauf ses deux généraux, Mattathias fils d’Absalom, et Judas fils de Chalfi.	70 και εφυγον οι παρα ιωναθου παντες ουδε εις κατελειφθη απ' αυτων πλην ματταθιας ο του αψαλωμου και ιουδας ο του χαλφι αρχοντες της στρατιας των δυναμεων
71 Alors Jonathan déchira ses vêtements, il répandit de la poussière sur sa tête et pria.	71 και διερρηξεν ιωναθαν τα ιματια αυτου και επεθετο γην επι την κεφαλην αυτου και προσηυξατο
72 Il repartit ensuite au combat, les fit reculer et les mit en fuite.	72 και υπεστρεψεν προς αυτους πολεμω και ετροπωσατο αυτους και εφυγον
73 À cette vue, ses hommes qui s’étaient enfuis revinrent près de lui, et ensemble ils poursuivirent l’ennemi jusqu’à Qédesh, où se trouvait son camp; eux-mêmes établirent leur camp en ce lieu.	73 και ειδον οι φευγοντες παρ' αυτου και επεστρεψαν επ' αυτον και εδιωκον μετ' αυτου εως κεδες εως της παρεμβολης αυτων και παρενεβαλον εκει
74 L’armée des étrangers perdit 3 000 hommes ce jour-là; quant à Jonathan, il revint à Jérusalem.	74 και επεσον εκ των αλλοφυλων εν τη ημερα εκεινη εις ανδρας τρισχιλιους και επεστρεψεν ιωναθαν εις ιερουσαλημ