Livre de Judith 9

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Judith tomba la face contre terre, elle répandit de la cendre sur sa tête, elle laissa voir le sac dont elle était habillée, et à l’heure même où, à Jérusalem, dans le Temple de Dieu, on offrait l’encens du soir, Judith supplia le Seigneur à haute voix:	1 ιουδιθ δε επεσεν επι προσωπον και επεθετο σποδον επι την κεφαλην αυτης και εγυμνωσεν ον ενεδεδυκει σακκον και ην αρτι προσφερομενον εν ιερουσαλημ εις τον οικον του θεου το θυμιαμα της εσπερας εκεινης και εβοησεν φωνη μεγαλη ιουδιθ προς κυριον και ειπεν
2 “Seigneur, Dieu de mon père Siméon, tu as mis dans sa main l’épée pour punir des étrangers qui avaient fait violence à une vierge et l’avaient souillée: ils l’avaient déshabillée pour la déshonorer et avaient profané son sein pour sa honte. Tu avais dit: Surtout pas cela! Et ils l’avaient fait.	2 κυριε ο θεος του πατρος μου συμεων ω εδωκας εν χειρι ρομφαιαν εις εκδικησιν αλλογενων οι ελυσαν μητραν παρθενου εις μιασμα και εγυμνωσαν μηρον εις αισχυνην και εβεβηλωσαν μητραν εις ονειδος ειπας γαρ ουχ ουτως εσται και εποιησαν
3 C’est pourquoi tu as livré leurs chefs au massacre et tu as fait de leur couche souillée par leur crime, un lit de sang. Tu as frappé les esclaves avec les princes et les princes avec leurs serviteurs.	3 ανθ' ων εδωκας αρχοντας αυτων εις φονον και την στρωμνην αυτων η ηδεσατο την απατην αυτων απατηθεισαν εις αιμα και επαταξας δουλους επι δυνασταις και δυναστας επι θρονους αυτων
4 Tu as livré leurs femmes au viol, leurs filles à la captivité; toutes leurs richesses ont été pillées par tes fils bien-aimés qui avaient brûlé de zèle pour toi: ils avaient en horreur la souillure infligée à leur race et ils t’avaient appelé à leur secours. Ô Dieu, ô mon Dieu! Exauce la veuve que je suis.	4 και εδωκας γυναικας αυτων εις προνομην και θυγατερας αυτων εις αιχμαλωσιαν και παντα τα σκυλα αυτων εις διαιρεσιν υιων ηγαπημενων υπο σου οι και εζηλωσαν τον ζηλον σου και εβδελυξαντο μιασμα αιματος αυτων και επεκαλεσαντο σε εις βοηθον ο θεος ο θεος ο εμος και εισακουσον εμου της χηρας
5 C’est toi qui as fait le passé, le présent et l’avenir. Tu connais le présent et l’avenir, et tel que tu le connais, il se réalise.	5 συ γαρ εποιησας τα προτερα εκεινων και εκεινα και τα μετεπειτα και τα νυν και τα επερχομενα διενοηθης και εγενηθησαν α ενενοηθης
6 Les choses que tu as voulues viennent à ta rencontre, elles disent: Nous sommes là! Car toutes tes voies sont préparées et tes jugements sont prévus d’avance.	6 και παρεστησαν α εβουλευσω και ειπαν ιδου παρεσμεν πασαι γαρ αι οδοι σου ετοιμοι και η κρισις σου εν προγνωσει
7 Regarde ces Assyriens: ils mettent leur confiance dans leur armée, ils sont fiers de leurs chevaux et de leur cavalerie. Ils sont orgueilleux de la force de leurs fantassins, ils comptent sur leurs lances et leurs boucliers, sur leurs arcs et leurs frondes, mais ils n’ont pas reconnu que c’est toi, le Seigneur, qui brise la guerre!	7 ιδου γαρ ασσυριοι επληθυνθησαν εν δυναμει αυτων υψωθησαν εφ' ιππω και αναβατη εγαυριασαν εν βραχιονι πεζων ηλπισαν εν ασπιδι και εν γαισω και τοξω και σφενδονη και ουκ εγνωσαν οτι συ ει κυριος συντριβων πολεμους
8 Ton Nom est “le Seigneur”, et tu briseras leur force par ta puissance. Tu les fracasseras dans ta colère, car ils ont voulu profaner ton Lieu Saint, souiller la Tente où habite ton Nom glorieux et renverser ton autel par l’épée.	8 κυριος ονομα σοι συ ραξον αυτων την ισχυν εν δυναμει σου και καταξον το κρατος αυτων εν τω θυμω σου εβουλευσαντο γαρ βεβηλωσαι τα αγια σου μιαναι το σκηνωμα της καταπαυσεως του ονοματος της δοξης σου καταβαλειν σιδηρω κερας θυσιαστηριου σου
9 Regarde leur insolence, envoie sur eux ta colère! Donne à ma main de veuve la force nécessaire.	9 βλεψον εις υπερηφανιαν αυτων αποστειλον την οργην σου εις κεφαλας αυτων δος εν χειρι μου της χηρας ο διενοηθην κρατος
10 Par la ruse de mes lèvres, frappe l’esclave avec le chef et le chef avec son serviteur. Brise leur orgueil par la main d’une femme!	10 παταξον δουλον εκ χειλεων απατης μου επ' αρχοντι και αρχοντα επι θεραποντι αυτου θραυσον αυτων το αναστεμα εν χειρι θηλειας
11 Ta force n’est pas avec les plus nombreux, ni ta puissance avec les violents, mais tu es le Dieu des humbles. Tu es le secours des opprimés, tu es la force des faibles, tu es l’abri de ceux qui sont abandonnés et le sauveur de ceux qui sont sans espoir.	11 ου γαρ εν πληθει το κρατος σου ουδε η δυναστεια σου εν ισχυουσιν αλλα ταπεινων ει θεος ελαττονων ει βοηθος αντιλημπτωρ ασθενουντων απεγνωσμενων σκεπαστης απηλπισμενων σωτηρ
12 Oui! Dieu de mon père, Dieu qui es l’héritage d’Israël! Toi, le Maître du ciel et de la terre, le Créateur des eaux, le Roi de toute la création, exauce ma prière.	12 ναι ναι ο θεος του πατρος μου και θεος κληρονομιας ισραηλ δεσποτα των ουρανων και της γης κτιστα των υδατων βασιλευ πασης κτισεως σου συ εισακουσον της δεησεως μου
13 Donne-moi la parole qui séduit, pour blesser et pour tuer ceux qui ont fait de si cruels projets contre ton alliance, ta sainte Maison, la montagne de Sion et la maison qui appartient à tes fils.	13 και δος λογον μου και απατην εις τραυμα και μωλωπα αυτων οι κατα της διαθηκης σου και οικου ηγιασμενου σου και κορυφης σιων και οικου κατασχεσεως υιων σου εβουλευσαντο σκληρα
14 Montre à tous les peuples et à toute tribu que tu es le Seigneur, le Dieu tout puissant et fort, et que le peuple d’Israël n’a pas d’autre sauveur que toi.”	14 και ποιησον επι παντος εθνους σου και πασης φυλης επιγνωσιν του ειδησαι οτι συ ει ο θεος θεος πασης δυναμεως και κρατους και ουκ εστιν αλλος υπερασπιζων του γενους ισραηλ ει μη συ