Livro de Jó 9

SAGRADA BIBLIA	Biblia Tysiąclecia
1 Jó tomou a palavra nestes termos:	1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 Sim; bem sei que é assim; como poderia o homem ter razão contra Deus?	2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 Se quisesse disputar com ele, não lhe responderia uma vez entre mil.	3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 Deus é sábio em seu coração e poderoso, quem pode afrontá-lo impunemente?	4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 Ele transporta os montes sem que estes percebam, ele os desmorona em sua cólera.	5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 Sacode a terra em sua base, e suas colunas são abaladas.	6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 Dá uma ordem ao sol que não se levante, põe um selo nas estrelas.	7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 Ele sozinho formou a extensão dos céus, e caminha sobre as alturas do mar.	8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 Ele criou a Grande Ursa, Órion, as Plêiades, e as câmaras austrais.	9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 Fez maravilhas insondáveis, prodígios incalculáveis.	10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 Ele passa despercebido perto de mim, toca levemente em mim sem que eu tenha percebido.	11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 Quem poderá impedi-lo de arrebatar uma presa? Quem lhe dirá: Por que fazes isso?	12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 De sua cólera Deus não volta atrás; diante dele jazem prosternados os auxiliares de Raab.	13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 Quem sou eu para replicar-lhe, para escolher argumentos contra ele?	14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 Ainda que eu tivesse razão, não responderia; pediria clemência a meu juiz.	15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 Se eu o chamasse, e ele não me respondesse, não acreditaria que tivesse ouvido a minha voz;	16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 ele, que me desfaz como um redemoinho, que multiplica minhas feridas sem manifestar o motivo,	17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 que não me deixa tomar fôlego, mas me enche de amarguras.	18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 Se se busca fortaleza, é ele o forte; se se busca o direito, quem o determinará?	19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 Se eu pretendesse ser justo, minha boca me condenaria; se fosse inocente, ela me declararia perverso.	20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 Inocente! Sim, eu o sou; pouco me importa a vida, desprezo a existência.	21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 Pouco importa; é por isso que eu disse que ele faz perecer o inocente como o ímpio.	22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 Se um flagelo causa de repente a morte, ele ri-se do desespero dos inocentes.	23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 A terra está entregue nas mãos dos maus, e ele cobre com um véu os olhos de seus juízes; se não é ele, quem é pois {que faz isso}?	24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 Os dias de minha vida são mais rápidos do que um corcel, fogem sem ter visto a felicidade	25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 passam como as barcas de junco, como a águia que se precipita sobre a presa	26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 Se decido esquecer minha queixa, abandonar meu ar triste e voltar a ser alegre,	27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 temo por todos os meus tormentos, sabendo que não me absolverás.	28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 Tenho certeza de ser condenado: o que me adianta cansar-me em vão?	29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 Por mais que me lavasse na neve, que limpasse minhas mãos na lixívia,	30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 tu me atirarias na imundície, e as minhas próprias vestes teriam horror de mim.	31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 {Deus} não é um homem como eu a quem possa responder, com quem eu possa comparecer na justiça,	32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 pois que não há entre nós árbitro que ponha sua mão sobre nós dois.	33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 Que {Deus} retire sua vara de cima de mim, para pôr um termo a seus medonhos terrores;	34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 então lhe falarei sem medo; pois, estou só comigo mesmo.	35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.