Giobbe 9

LA SACRA BIBBIA	Biblia Tysiąclecia
1 Giobbe prese la parola e disse:	1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 "Certo, so che è così; come può un uomo essere giusto davanti a Dio?	2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 Se uno volesse disputare con lui, non gli risponderebbe una volta su mille.	3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 Chi, saggio di mente e potente per la forza, gli si è opposto ed è rimasto illeso?	4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 Egli sposta le montagne senza che se ne avvedano e le sconvolge nella sua collera.	5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 Egli scuote la terra dal suo posto e le sue colonne vacillano.	6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 Ordina al sole di non sorgere e mette un sigillo alle stelle.	7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 Egli da solo dispiega i cieli e cammina sulle onde del mare.	8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 Egli forma l'Orsa e l'Orione, le Pleiadi e le Costellazioni del sud.	9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 Compie prodigi insondabili e meraviglie senza numero.	10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 Ecco, mi passa vicino e non lo vedo, se ne va, e di lui non mi accorgo.	11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 Se rapisce qualcosa, chi lo può impedire? Chi può dirgli: "Che cosa fai?".	12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 Dio non ritira la sua collera, sotto di lui si curvano le legioni di Raab.	13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 Tanto meno potrei io rispondergli o scegliere argomenti contro di lui.	14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 Anche se avessi ragione non riceverei risposta, dovrei chiedere grazia al mio avversario.	15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 Anche se rispondesse al mio appello, non crederei che ha ascoltato la mia voce,	16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 lui, che mi schiaccia nell'uragano e moltiplica senza ragione le mie ferite.	17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 Non mi lascia riprendere fiato, anzi mi sazia di amarezze.	18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 Se si tratta di forza, è lui il vigoroso; se si tratta di giudizio, chi lo farà comparire?	19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 Anche se fossi innocente, il mio parlare mi condannerebbe; se fossi giusto, mi dichiarerebbe perverso.	20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 Sono innocente? Non lo so neppure io; detesto la mia vita.	21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 Però è lo stesso, ve lo assicuro, egli fa perire l'innocente e il reo!	22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 Se una calamità miete vittime in un istante, egli se ne ride della disgrazia degl'innocenti.	23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 Lascia la terra nel potere dei malvagi, egli vela il volto dei suoi governanti. Se non è lui, chi dunque può essere?	24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 I miei giorni passano più veloci di un corriere, fuggono senza gustare felicità.	25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 Scorrono veloci come barche di giunco, come aquila che piomba sulla preda.	26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 Se dico: "Voglio dimenticare la mia afflizione, cambiare il mio volto ed essere lieto",	27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 mi spavento per tutte le sofferenze; e poi so che tu non mi assolverai.	28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 Se sono colpevole, perché affaticarmi invano?	29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 Anche se mi lavassi con la neve e pulissi le mie mani con la potassa,	30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 tu mi tufferesti nel fango e le mie vesti mi avrebbero in orrore.	31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 Egli, infatti, non è un uomo come me, cui possa replicare, e che insieme compariamo in giudizio.	32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 Non c'è un giudice tra noi che ponga la mano su noi due,	33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 che allontani da me la sua verga, in modo che il suo terrore non mi spaventi.	34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 Allora potrei parlare senza temerlo; poiché non è così, sono solo con me stesso.	35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.