Psalmi 7

NOVA VULGATA	LXX
1 Lamentatio David, quam cantavit Domino propter Chus Beniaminitam.	1 ψαλμος τω δαυιδ ον ησεν τω κυριω υπερ των λογων χουσι υιου ιεμενι
2 Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me et libera me,	2 κυριε ο θεος μου επι σοι ηλπισα σωσον με εκ παντων των διωκοντων με και ρυσαι με
3 ne quando rapiat ut leo animam meam discerpens, dum non est qui salvum faciat.	3 μηποτε αρπαση ως λεων την ψυχην μου μη οντος λυτρουμενου μηδε σωζοντος
4 Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,	4 κυριε ο θεος μου ει εποιησα τουτο ει εστιν αδικια εν χερσιν μου
5 si reddidi retribuenti mihi mala et exspoliavi inimicum meum dimittens inanem,	5 ει ανταπεδωκα τοις ανταποδιδουσιν μοι κακα αποπεσοιν αρα απο των εχθρων μου κενος
6 persequatur inimicus animam meam et comprehendat et conculcet in terra vitam meam et gloriam meam in pulverem deducat.	6 καταδιωξαι αρα ο εχθρος την ψυχην μου και καταλαβοι και καταπατησαι εις γην την ζωην μου και την δοξαν μου εις χουν κατασκηνωσαι διαψαλμα
7 Exsurge, Domine, in ira tua et exaltare contra indignationem inimicorum meorum et exsurge, Deus meus, in iudicio, quod mandasti.	7 αναστηθι κυριε εν οργη σου υψωθητι εν τοις περασι των εχθρων μου εξεγερθητι κυριε ο θεος μου εν προσταγματι ω ενετειλω
8 Et synagoga populorum circumdabit te, et super hanc in altum regredere:	8 και συναγωγη λαων κυκλωσει σε και υπερ ταυτης εις υψος επιστρεψον
9 Dominus iudicat populos. Iudica me, Domine, secundum iustitiam meam et secundum innocentiam meam, quae est in me.	9 κυριος κρινει λαους κρινον με κυριε κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την ακακιαν μου επ' εμοι
10 Consumatur nequitia peccatorum; et iustum confirma: scrutans corda et renes Deus iustus.	10 συντελεσθητω δη πονηρια αμαρτωλων και κατευθυνεις δικαιον εταζων καρδιας και νεφρους ο θεος
11 Adiutorium meum apud Deum, qui salvos facit rectos corde.	11 δικαια η βοηθεια μου παρα του θεου του σωζοντος τους ευθεις τη καρδια
12 Deus iudex iustus, fortis, irascens per singulos dies.	12 ο θεος κριτης δικαιος και ισχυρος και μακροθυμος μη οργην επαγων καθ' εκαστην ημεραν
13 Nonne iterum gladium suum exacuit, arcum suum tetendit et paravit illum?	13 εαν μη επιστραφητε την ρομφαιαν αυτου στιλβωσει το τοξον αυτου ενετεινεν και ητοιμασεν αυτο
14 Et paravit sibi vasa mortis, sagittas suas ardentes effecit.	14 και εν αυτω ητοιμασεν σκευη θανατου τα βελη αυτου τοις καιομενοις εξειργασατο
15 Ecce parturiit iniustitiam, concepit dolorem et peperit iniquitatem;	15 ιδου ωδινησεν αδικιαν συνελαβεν πονον και ετεκεν ανομιαν
16 lacum aperuit et effodit eum et incidit in foveam, quam fecit.	16 λακκον ωρυξεν και ανεσκαψεν αυτον και εμπεσειται εις βοθρον ον ειργασατο
17 Convertetur dolor eius in caput eius, et in verticem ipsius iniquitas eius descendet.	17 επιστρεψει ο πονος αυτου εις κεφαλην αυτου και επι κορυφην αυτου η αδικια αυτου καταβησεται
18 Confitebor Domino secundum iustitiam eius et psallam nomini Domini Altissimi.	18 εξομολογησομαι κυριω κατα την δικαιοσυνην αυτου και ψαλω τω ονοματι κυριου του υψιστου