Giobbe 27

BIBBIA MARTINI	Biblia Tysiąclecia
1 Soggiunse di poi Giobbe, e ripigliando la sua parabola, disse:	1 Hiob jeszcze głos zabrał, i rzekł:
2 Viva Iddio, il quale ha abbandonata la causa mia, e l'Onnipotente, il quale ha immersa nell'afflizione l'anima mia;	2 Na życie Boga, co nie dał mi prawa, na Wszechmocnego, co poi goryczą,
3 Fino a tanto che fiato mi resterà, o il soffio di Dio in me spirerà,	3 dopóki mam oddech w sobie, a w nozdrzach mam Boże tchnienie,
4 Le labbra mie non parleranno contro giustizia, nè menzogne inventerà la mia lingua.	4 usta moje nie wyrażą się podle, nie wyrwie się słowo podstępne.
5 Non sia mai che giusti io vi creda: finché io avrò vita, non lascerò in abbandono la mia innocenza.	5 Dalekim od tego, by słuszność wam przyznać, jak długo żyć będę, twierdzę, żem czysty.
6 Non rinunzicrò alla giustizia, ch'io presi a custodire; perocché di tutta la mia vita non sento rimprovero nel cuor mio.	6 Że strzegę prawości, a nie porzucam: serce nie dręczy mnie nigdy.
7 Sia come empio il mio nimico, e il mio avversario sia come iniquo.	7 Mój wróg niech stanie się winny, przeciwnik niech będzie występny!
8 Imperocché qual resta speranza all'ipocrita, se dopo le avare sue rapine non libera Dio l'anima di lui?	8 W czym grzesznik ma ufać, gdy skończy, gdy Bóg zabierze mu duszę?
9 E forse che Dio ascolterà le suo grida quando piomberà sopra di lui l'afflizione?	9 Czyż Bóg wysłucha jego wołania, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 O potrà egli trovar consolazione nell'Onnipotente, e invocare Dio in qualunque tempo?	10 Czy może się cieszyć Wszechmocnym, choć wzywałby Boga co chwila?
11 Insegnerò a voi coll'aiuto di Dio consiglj dell'Onnipotente, non ve li nasconderò.	11 Pouczam was o Bożej mocy, niczego nie taję o Wszechmocnym.
12 Ma voi tutti ne siete informati; e perché adunque vi perdete inutilmente in vani discorsi.	12 Wy już to wszystko widzicie, więc po cóż jałowe spory?
13 Ecco qual sarà la sorte, che avrà da Dio l'uomo empio, e il retaggio, che sarà assegnato dall'Onnipotente agli uomini violenti.	13 Taki to los grzesznika - od Boga, dola ciemiężcy - od Wszechmocnego:
14 Se molti saranno i suoi figliuoli, saranno abbandonati alla spada, e i suoi nipoti non avran pane da satollarsi.	14 Synowie się mnożą pod miecz, a dzieci głodne z braku chleba;
15 Quelli che resteran di sua stirpe saran sepolti prima che morti, e le vedove di lui non faran duolo.	15 potomków grzebie zaraza, a wdowom ich płakać nie wolno.
16 Se egli avrà, ammassato come terra l'argento, e come fango avrà preparate delle vestimenta:	16 Niech sobie on srebro jak proch gromadzi, suknie upycha jak glinę;
17 Egli veramente le preparerà, ma si vestirà di quelle il giusto, e l'argento sarà distribuito dall'innocente.	17 niech zbiera: prawy je wdzieje, a srebro posiądzie niewinny.
18 Ei si fabbricò, qual figliuola, una casa, e una capanna, come fa il guardiano di una vigna.	18 Zbudował dom z pajęczyny, jak szałas stawiany przez stróża.
19 Addormentato che siasi il ricco, non porterà nulla seco; aprirà gli occhi suoi, e si troverà senza niente.	19 Położył się bogacz, lecz zgarnia; otworzył oczy: nic nie ma.
20 Una piena di miserie lo inonderà; sarà oppresso da notturna tempesta.	20 Pędzi go strach niby powódź, po nocy wichura go ściga.
21 Un vento avvampante lo investirà, quasi turbine lo porterà lungi dalla sua sede.	21 Wiatr wschodni porywa i ciągnie, zabiera go z jego siedziby;
22 E Dio si getterà sopra di lui, e non avranne pietà; ed ei tenterà di fuggire dalle sue mani.	22 unosi, nie mając litości, bo z ręki ujść mu nie może.
23 Chi getterà lo sguardo sul luogo dov'egli stava, batterà palma a palma, e faragli delle fischiate.	23 Klaszcze się za nim w dłonie, gwiżdże ze wszystkich stron,
	24 on lekki na wodnej powierzchni. Przeklęte dziedzictwo na ziemi: nie zwraca się on w stronę winnic. (4a) Susza, spiekota, śnieg niszczy, a Szeol wymiata grzesznika. (4b) Wymaże go łono z pamięci, robak go połknie jak słodycz, nikt go już nawet nie wspomni. Nieprawość wycięta jak drzewo. (4c) Gnębił niepłodną, bezdzietną, niedobrze się z wdową obchodził, (4d) swą siłą wspomagał mocarzy; stoi, lecz życia niepewien. (4e) Oparcie mu dano, bezpieczny, pilnie naśladuje ich drogi. (4f) Pysznił się krótko i odszedł, poniżony, wycięty jak malwa, jak wierzchołek kłosa zabrany. (4g) Czy nie tak? Któż kłamstwo wykaże? Któż mowę moją zniweczy?