| 1 υπολαβων δε ελιους λεγει | 1 Elihú tomó la palabra y dijo: |
| 2 τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου | 2 ¿Piensas que estás en tu derecho, al decir: «Soy más justo que Dios»? |
| 3 η ερεις τι ποιησω αμαρτων | 3 Porque tú dices: «¿De qué me sirve, qué gano yo con no pecar?». |
| 4 εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου | 4 Pero yo te dará una respuesta, a ti y a tus amigos contigo. |
| 5 αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου | 5 Mira hacia el cielo y contempla, observa las nubes: ¡son más altas que tú! |
| 6 ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι | 6 Si pecas, ¿qué daño le causas? Con tus muchas rebeldías, ¿qué le puedes hacer? |
| 7 επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται | 7 Si eres justo, ¿qué le das o qué recibe él de tu mano? |
| 8 ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου | 8 ¡A un hombre como tú afecta tu maldad, y tu justicia, a un simple mortal! |
| 9 απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων | 9 Se grita bajo el peso de la opresión, se pide auxilio contra el brazo de los poderosos. |
| 10 και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας | 10 Pero nadie dice: «¿Dónde está Dios, mi Creador, el que hace resonar cantos en la noche, |
| 11 ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου | 11 el que nos instruye más que a las bestias de la tierra y nos hace más sabios que a los pájaros del cielo?». |
| 12 εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων | 12 Entonces, por más que griten, él no responde, a causa del orgullo de los malvados. |
| 13 ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν | 13 ¡No, Dios no escucha las cosas vanas, el Todopoderoso no se da por aludido! |
| 14 των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν | 14 Menos aún cuando tú dices que no lo ves, que hay un juicio pendiente ante él, y que tú lo esperas. |
| 15 και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα | 15 Y ahora, porque su enojo no castiga y él no tiene muy en cuenta las rebeldías, |
| 16 και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει | 16 Job ha abierto su boca en vano, y es por ignorancia que se excede en el hablar. |